Het is vandaag al 45 jaar geleden dat voormalig wielrenner Lionel Vandamme omkwam in Roeselare wegens een hartfalen bij een partijtje voetbal. Lionel was afkomstig van Torhout en was als dusdanig het “idool” van mijn vroegere collega Jan Mestdagh.
Lees verder “Lionel Vandamme (1941-1974)”
Filmregisseur Marc Didden viert vandaag zijn zeventigste verjaardag. Ik heb echter nooit een film van hem gerecenseerd. Dan maar teruggegrepen naar een verzamelbundel met popinterviews die hij destijds voor Humo heeft afgenomen…
Hoe zou ’t toch komen dat popjournalisten als voornaamste betrachting hebben om zo vlug mogelijk van die drie eerste letters van hun beroep af te zijn ? Zo werpt Jacky Huys zich vol enthousiasme op partijen i.p.v. op elpee-recensies en zwoegt Peter Cnop zich net als de andere groten der aarde (*) door een stapel strips heen. Omdat ze het als een té beperkt wereldje ervaren ? (Antwoord : ja).
Maar hoe komt het dan dat dit afscheid met zoveel pijn en smart gepaard gaat ? Dat het steeds weer wordt uitgesteld of dat men er naar teruggrijpt ? Dat noemt men dan een haat/liefdeverhouding, zeker ?
Die ambigue houding vind je ook vaak terug bij (verstandige) popartiesten. Niet zozeer ten opzichte van de muziek zelf, maar eerder voor alles wat bij het vak hoort : het publiek, de studio, het optreden, de promotie, de media… En het best wordt dit geuit in een goed interview, waarbij artiest én journalist bereid zijn tot de kern van de zaak door te dringen, waarbij zij m.a.w. respect opbrengen voor elkaars vak.
In de glitterwereld van het popgebeuren liggen goede interviews dan ook niet voor het grijpen. Vaak (meestal?) is de doorsnee popjournalist een verlengstuk van de promotiedienst van een platenfirma en de onafhankelijkheid van het blad waarvoor hij werkt t.o.v. de publiciteit die deze firma’s leveren is dikwijls nog verder te zoeken.
Als een voorbeeld van een goede poging tot integriteit en een uitmuntende vorm van journalistiek mogen onze confraters van Humo gelden. Onder de bekwame leiding van master blaster Guy Mortier himself heeft zich daar in de loop der tijden (!) een deskundig team verzameld, waarvan Marc Didden zeker niet als de geringste kan worden geciteerd.
Na herhaalde pogingen is M.D. er eindelijk in geslaagd de knoop door te hakken (eerder : de navelstreng) en gaat hij zich gedurende alvast één jaar toeleggen op een andere liefde, de film. Niet toevallig wellicht verschijnt als een soort van eresaluut een grafisch zeer verzorgd uitgegeven Humo-special (jammer dat er nogal wat fouten in voorkomen) met een bundeling van Diddens beste interviews. Natuurlijk allemaal reeds eerder in Humo verschenen, zodat er geen wereldschokkende zaken in staan, maar tezamen bieden ze wel een bevredigend overzicht van wat er de laatste vijf jaar in het popwereldje te koop was.
Een veertigtal gesprekken werden weerhouden en over smaken en kleuren nietwaar, maar zelf hebben we het meeste plezier beleefd aan het herlezen van die met Little Richard, John Lydon (ex-Sex Piscols), Marianne Faithfull, Abba en (natuurlijk) Bruce Springsteen.
Wel jammer dat geen enkel interview met Lokale Vedetten de selectie heeft doorstaan. Tenzij (einde ontbreekt)
Het is vandaag al tien jaar geleden dat de Vlaamse dichter Marcel van Maele is gestorven. Hij werd geboren in Brugge op 10 april 1931 en liet voor het eerst van zich horen, toen hij zowaar in de Koreaanse Oorlog meevocht. Tégen de communisten dus. Toch werd hij later een van de leidende figuren van het “progressieve” magazine Labris (gesticht in 1962), waarin een experimentele stijl werd gepropageerd. Dat engagement kwam nog prominenter op de voorgrond in de schrijversgroep van de Zestigers. Hij werkte – naar eigen zeggen – “in een niemandsland tussen literatuur en plastische kunsten“.
Van Maele werd in de loop der jaren een cultfiguur en kreeg in 1972 de Arkprijs van het Vrije Woord voor “Ik ruik mensenvlees, zei de reus”. Als dichter was hij gekend om zijn opgemerkte optredens op poëzieavonden. Verder verkocht hij gebottelde gedichten en bewaarde hij boeken in recipiënten met sterk water. Door zijn overmatig drank-, medicijnen- en druggebruik (aldus Wikipedia) had hij het geregeld aan de stok met politie en gerecht. De laatste twintig jaar van zijn leven was hij volledig blind.
Na een enige jaren durend zwaar ziekbed overleed Marcel van Maele in Antwerpen op 78-jarige leeftijd op 24 juli 2009. De recensie van zijn dichtbundel “Muggen en liegen” die ik hierbij heb gevoegd, is wellicht van de hand van Jan Mestdagh, zijn hele leven lang zijn vriend en toeverlaat. Indien niet, dan gok ik uiteraard op Johan de Belie.
Muziekjournalist Peter Cnop (foto Twitter) viert vandaag zijn zeventigste verjaardag. Peter schreef eerst voor Humo en daarna voor Knack om uiteindelijk op de persdienst van de toenmalige BRT terecht te komen. Daar ontpopte hij zich ook als een uitstekend scenarist. Samen met Willy Van Poucke ligt hij aan de oorsprong van de successerie “F.C.De Kampioenen” (al krijgen zij daar niet de nodige credits voor) en daarnaast heeft hij vooral voor de radio een aantal hoorspelen geschreven.
Lees verder “Peter Cnop wordt zeventig…”
Vandaag is het dertig jaar geleden dat Jan Mestdagh als laatste van de vertrouwde redactie De Rode Vaan heeft verlaten. Jan was tien jaar mijn gewaardeerde collega geweest op de redactie van De Rode Vaan en later heb ik nog vijf jaar met hem doorgebracht bij de C.S.C.
Lees verder “Dertig jaar geleden: Jan Mestdagh verlaat De Rode Vaan”
Het is ook al vijf jaar geleden dat de Gentse opera-goeroe Gerard Mortier is overleden.
Lees verder “Gerard Mortier (1943-2014)”
Daags voor de start van het Belgische wielerseizoen waren 48 Vlaamse quizploegen bereid ook het Dendermondse quizgebeuren op gang te brengen. In de eivolle zaal van het Dendermondse V.T.I., ook de twee volgende vrijdagen plaats van de quizstrijd, startte vrijdag de zeventiende editie van het ‘Interprovinciaal Quiztornooi’. Een vol uur voor het eigenlijk quizzen liep de zaal al stilaan vol en vooral de nieuwe teams leken aanvankelijk wat onwennig midden al die drukte. Ook de quizavond zelf verliep voor de nieuwkomers niet zonder zorgen en de eerste tien plaatsen in de voorlopige rangschikking worden door oudgedienden van het tornooi bezet. Links en Unaniem, al lang actief op het Dendermonde quizpodium, speelden de eerste beurt erg sterk en zorgden al voor een kleine afscheiding.
Lees verder “35 jaar geleden: “Links en Unaniem nemen beste start””
