Tag: Jos Van Immerseel

Dertig jaar geleden: Huw Rhys-Evans in Terneuzen

Dertig jaar geleden: Huw Rhys-Evans in Terneuzen

De tenor Huw Rhys-Evans uit Wales zong vrij onopgemerkt een zeer uitgebreid fragment uit “L’Elisir d’Amore” (w.o.”Una furtiva lagrima”) tijdens de BRT-wedstrijd 1990, maar Marc Clemeur merkte hem blijkbaar toch op, want hij kreeg kort daarop de rol van Malcolm aangeboden in Verdi’s “Macbeth”. Hij verving in “Die Hochzeit des Camacho” van Jos Van Immerseel in Terneuzen (1992) Alessandro Safina (*) als Vivaldo, maar had blijkbaar evenzeer last van diarree.

Lees verder “Dertig jaar geleden: Huw Rhys-Evans in Terneuzen” →

25 jaar geleden: “Klassiek” door Stéphane Godfroid (5)

25 jaar geleden: “Klassiek” door Stéphane Godfroid (5)

Vanaf heden is de kaartenverkoop voor het FESTIVAL VAN VLAANDEREN geopend. Alhoewel de programmatie nog niet officieel is voorgesteld, kan men er wel reeds kennis van nemen via het Festivalmagazine, dat gratis te verkrijgen is op het nummer (09) 243.94.94. De Festivalster voor dit jaar is Florian Heyerick en ook Sigiswald Kuijken en Jos Van Immerseel worden gevierd wegens 25 jaar La Petite Bande en 10 jaar Anima Eterna. De special guest is Mstislav Rostropovitsj. * Johannes Brahms staat ten onrechte bekend als een conservatief componist. Vooral in zijn pianocomposities blijkt hij integendeel een groot vernieuwer. Vandaar ook dat het niet verwonderlijk is dat uitgerekend JAN MICHIELS (foto), die vooral als een specialist van hedendaagse pianomuziek bekend is, zijn late pianomuziek op cd heeft opgenomen. Michiels deed dat bovendien op een historische Bösendorferpiano uit 1884, wat het effect nog vergroot. (Fantasien, Intermezzi en Klavierstücke, op.116-119, Eufoda 1253)

Gustav Leonhardt (1928-2012)

Gustav Leonhardt (1928-2012)

Morgen zal het al tien jaar geleden zijn dat Gustav Leonhardt, de tegenpaus van de authentieke uitvoeringspraktijk (de échte paus zijnde Nikolaus Harnoncourt) is overleden. Jos Van Immerseel wou bij hem geen les volgen, alhoewel het zijn groot idool was. Maar hij wou geen Gustav Leonhardt-cloon worden, zei hij. En ook voor Philippe Herreweghe was hij een inspirerend voorbeeld: “Een belangrijke volgende stap was dat ik via Ton Koopman in contact kwam met Gustav Leonhardt in Amsterdam, waar de barokbeweging op dat moment volop bloeide. Van hem heb ik ten eerste vooral het respect voor de muziek als zodanig geleerd. Dat leer je niet in het conservatorium. Daar moet muziek beantwoorden aan het romantische ideaal met virtuozen e.d. En op technisch gebied heb ik vooral van zijn heel speciale ritmiek geleerd. Een soort precisie die nauw verwant is aan jazz, terwijl het conservatorium veel meer harmonisch is gericht.”

Lees verder “Gustav Leonhardt (1928-2012)” →

125 jaar Koninklijke Winterconcerten

125 jaar Koninklijke Winterconcerten

Honderd jaar geleden (*) startte de fameuze Cercle Royal des Concerts d’Hiver, die zich nu wellicht eerder nillens dan willens de Koninklijke Kring der Winterconcerten dient te noemen, met haar concerten waarbij ze vooral aandacht hadden voor steeds hetzelfde romantische repertoire (zelfs muziek die daarbuiten valt, wordt op de typische gezwollen pathetische manier vertolkt) dat de trouwe abonnees in verrukking brengt.

Lees verder “125 jaar Koninklijke Winterconcerten” →

25 jaar geleden: huwelijk Jos Van Immerseel met Claire Chevallier

25 jaar geleden: huwelijk Jos Van Immerseel met Claire Chevallier

Morgen zal het al 25 jaar geleden zijn dat de Antwerpse musicus Jos Van Immerseel gehuwd is met de Franse pianiste Claire Chevallier. Ik weet niet of ze nog altijd bij elkaar zijn, maar het zou me eerlijk gezegd niet verbazen. De “onrustige” Jos Van Immerseel leek mij destijds zijn schip in een veilige haven te hebben binnen geloodst. Uit eigen ondervinding kan ik trouwens bevestigen dat de leeftijd daar allicht ook het zijne heeft toe bijgedragen…

Lees verder “25 jaar geleden: huwelijk Jos Van Immerseel met Claire Chevallier” →