Tag: Jaak Van de Velde

55 jaar geleden: de kiemen voor Theater Arena

55 jaar geleden: de kiemen voor Theater Arena

Om de oprichting van Theater Arena toe te lichten, moeten we eerst en vooral ons wenden naar… het NTG! En met name naar de première op 20 mei 1967 van ‘De Vertraagde Film’ van Herman Teirlinck. Bij het groeten stapt regisseur Frans Roggen waardig en theatraal naar voren, om een breed saluut te brengen naar de zijloge côté jardin waar normaal directeur Poppe had moeten zitten. Die loge was echter leeg. Eén seconde verbazing, waarna het publiek  de geste meteen door heeft. Onder het applaus breekt een tumult uit van Poppe-fans die op de houten vloer stampen en minutenlang scanderen: “Poppe-Poppe-Poppe!”

Lees verder “55 jaar geleden: de kiemen voor Theater Arena” →

Dertig jaar geleden: “Mario ga eens opendoen er werd gebeld”

Dertig jaar geleden: “Mario ga eens opendoen er werd gebeld”

Morgen zal het alweer dertig jaar geleden zijn dat ik “Mario ga eens opendoen er werd gebeld” heb gezien, een stuk dat Kamagurka speciaal voor het N.T.G. had geschreven. Het werd Kamagurka zoals te verwachten en te voorzien was. Zelfs de muziek van Johan De Smet was min of meer te voorzien, maar daarom niet minder geslaagd. De mini-opera, ingestudeerd door Françoise Van Hecke, met de poolreiziger was m.i. dan ook het beste onderdeel. Maar ook de machinisten hadden hun werk, want dit toneelstuk was zo niet grensverleggend, dan toch publiekverleggend! Plotseling zagen we de dingen soms in een heel ander licht (van Jaak van de Velde).

Lees verder “Dertig jaar geleden: “Mario ga eens opendoen er werd gebeld”” →

Veertig jaar geleden: “De Driestuiversopera” in Arena

Veertig jaar geleden: “De Driestuiversopera” in Arena

Het is vandaag ook veertig jaar geleden dat in het Gentse Arenatheater “De Driestuiversopera” van Bertolt Brecht in première ging in een regie van Jaak van de Velde, een decor van Jacques Berwouts, een vertaling van Ton Lutz en liedjesteksten van Walter Ertvelt. Tot mijn stomme verbazing heb ik geen recensie van mijn hand teruggevonden (ook niet van iemand anders trouwens), daarom moet u het maar doen met wat algemeenheden over het stuk zelf. En “uiteraard” heb ik ook weer geen foto van de voorstelling teruggevonden, daarom heb ik een beroep gedaan op een foto van Theater Het Hof uit Arnhem. Bedankt, mensen!

Lees verder “Veertig jaar geleden: “De Driestuiversopera” in Arena” →

Dirk Tanghe wordt 65…

Dirk Tanghe wordt 65…

De Vlaamse theatermaker Dirk Tanghe viert vandaag zijn 65ste verjaardag. Ik moet nog vaak aan hem terugdenken. Zoals vijf jaar geleden toen ik las dat Benny Claessens (de dikke broer van Bart De Pauw uit “Het geslacht De Pauw”) in zijn jongste stuk in het NTG zijn acteurs op het podium laat plassen (en het gelukkig daarna ook zelf weer opkuisen). Niet dat Dirk Tanghe zoiets ook zou doen. Nee juist integendeel! In een periode dat dergelijk “theater” opgang begon te maken en ik mij meer en meer met tegenzin naar de schouwburg sleepte, was hij voor mij juist een rots in de branding. En niet alleen voor mij blijkbaar: zijn stukken waren meestal een groot succes. Dat kón dus wel niet goed zijn! Dirk moest in die tijd dan ook vaak spitsroeden lopen bij zijn spitsbroeders en ik twijfel er niet aan dat dit ook heeft bijgedragen tot wat later is gevolgd…

Lees verder “Dirk Tanghe wordt 65…” →

Dertig jaar geleden: “Het gezin Van Paemel” in het Tolhuis

Dertig jaar geleden: “Het gezin Van Paemel” in het Tolhuis

Het is jammer dat het Gentse Tolhuis geen doek heeft, want anders zou bij het opgaan ervan zeker een spontaan applaus hebben weerklonken voor het prachtige scènebeeld (gerealiseerd door Steven Demedts). In de onafzienbare ruimte van het sportcomplex was een waar korenveld opgetrokken, met daarin een reusachtige tafel die het erf van boer Van Paemel moet voorstellen.

Lees verder “Dertig jaar geleden: “Het gezin Van Paemel” in het Tolhuis” →

Alois Alzheimer (1864-1915)

Alois Alzheimer (1864-1915)

Het is vandaag 105 jaar geleden dat de Duitse neuropatholoog en psychiater Alois Alzheimer is overleden. Ik mag hem hier zeker niet vergeten te vermelden (daar is de eerste grap al!) want zijn naam gaat hier nogal vaak over de tong. De laatste keer zelfs tegenover mijn huisarts. Maar die vond dat er niks aan de hand was: “Iedereen vergeet wel al eens iets.” Daarom hou ik deze bijdrage in de luchtige sfeer, ook al betreft het hier een ernstige ziekte natuurlijk. Maar zelfs al zou mijn dokter ongelijk hebben, dan nog kunnen we er maar beter om lachen, zoals Beaumarchais placht te zeggen: “Je ris de peur d’être obligé d’en pleurer”. En daarom herdenk ik de dood van de eerbiedwaardige dokter met een recensie van het stuk “Tante Euthanasie gaat achteruit” van Kamagurka, waarin de dokter ook een rol mag vertolken…

Lees verder “Alois Alzheimer (1864-1915)” →