Zogenaamde “courtroom dramas” of films waarvan een groot gedeelte zich afspeelt in een gerechtszaal verschillen in zoverre van andere films dat zij het dichtst van al bij de notie “verfilmd toneel” komen. Deze uitdrukking heeft een negatieve bijklank omdat dergelijke films zich vaak beperken tot het registreren van een (al dan niet gefingeerde) “toneelopvoering”. De actie is dus erg beperkt, de nadruk ligt volledig op het woord. Het gevaar van verveling loert dus om de hoek. Om dit tegen te gaan is timing het sleutelwoord. Een goed courtroom drama onderscheidt zich van de andere door een verrassende wending op het juiste moment. Daarbij mag die wending toch niet uit de lucht komen vallen en moet de kijker de indruk krijgen van “Natuurlijk! Waarom had ik daar niet eerder aan gedacht?”
Lees verder ““Legal Eagles” op het witte doek” →