En op het moment dat wij dus ’t zotteke zaten uit te hangen terwijl we Germaniak in elkaar aan het knutselen waren, ging in Brussel “Mistero Buffo” van de Internationale Nieuwe Scène in première. En zo waren wij er ons totaal niet van bewust dat er op dat moment theatergeschiedenis werd geschreven…
Lees verder “Vijftig jaar geleden: première van “Mistero Buffo””
Wie keramiek zegt, zegt Achiel Pauwels (foto Vimeo). Daarom maakte ik 22 jaar geleden van een overzichtstentoonstelling in “De Campagne” (Gijzelstraat) gebruik om nog eens met hem in de achteruitkijkspiegel te blikken, want telkens weer nieuwe generaties ontdekken deze Gentse kunstenaar die in 1984 de Staatsprijs in de wacht sleepte. Aangezien in De Campagne één doedelzakspeler zoveel lawaai maakte als tien techno-d.j.’s tesamen, gingen we dan maar een rustig cafeetje opzoeken.
Lees verder “Achiel Pauwels wordt negentig…”
Eufoda, het CD-label van het Davidsfonds, startte twintig jaar geleden met een serie over de Vlaamse volksmuziek. Er zijn eerst drie CD’s verschenen. “’t Ros Beiaard doet zijn ronde” brengt muziek die bij ommegangen, processies en gildefeesten wordt gespeeld, “Werkman, komaan” is gewijd aan sociaal geëngageerde liederen en “Van liefde komt groot lijden” gaat niet enkel over liefdesverdriet maar ook over de geneugten van seksualiteit en erotiek. Of er later nog andere zijn verschenen, weet ik niet.
Lees verder “Twintig jaar geleden: traditionele muziek uit Vlaanderen”
Wij hadden op De Rode Vaan op een bepaald ogenblik ook een rubriek “Publicaties”. Waarom ik uit die talrijke voorbeelden enkel die van 21 mei 1987 heb bijgehouden, is me een raadsel.
Lees verder “35 jaar geleden: “Publicaties””
Op 7 maart 1982 had in de Arenahal te Deurne het Tweede Vlaams Progressief Zangfeest plaats. Het thema was « Leve de Geus » en hieruit kon men reeds afleiden dat wijlen Louis Paul Boon in het centrum van de belangstelling stond. Dit was niet enkel een bewuste keuze in het kader van het zich afzetten tegen het heimatliteratuur-aureool dat er rond het traditionele (rechtse) Vlaams-nationaal zangfeest hangt, maar het geus-zijn heeft natuurlijk ook een diepere betekenis.
Lees verder “Veertig jaar geleden: “Leve de Geus!””
Deze keer is het Fons Mariën die mij ervan op de hoogte heeft gebracht dat Dree Peremans (rechts op de foto) is overleden, in Portugal dan nog wel, alhoewel hij al enige tijd in Frankrijk woonde. Fons heeft ooit nog meegewerkt aan het programma “Het Einde van de Wereld” dat Dree voor Radio 1 produceerde.
Lees verder “Dree Peremans (1949-2022)”
De stad waar ik al mijn ganse leven vegeteer, geboren en getogen zeg maar, de stad die boogt op de titel ‘hoofdstad van het Land van Waas’, wat niet veel voorstelt want dat land is een vlak gebied dat zoals de naam het suggereert veelal schuilgaat onder wazige zichzelf verstoppende mistlagen over haar bolle akkers, welnu die stad blijkt twee troeven te hebben. Het shopping center, weliswaar druk bezocht omdat in het land der blinden éénoog koning is maar pover in vergelijking met wat de modale kooplustige zich ervan droomt. En dan de Grote Markt. Jaja, er is ook Sinterklaas met jaarlijks zijn toeters en bellen, en ook het groot ballonfestijn maar dat zijn toch doekjes voor het bloeden – zo heeft iedere locatie wel iets, elk naar eigen maat, een carnaval, een processie, een stoet, een missverkiezing… Wij beschikken dus over een Grote Markt, niet zomaar groot, echt Groot, wat zeg ik, de grootste van het land. (Foto LimoWreck via Wikipedia)
Lees verder “Het hoekje van Opa Adhemar (88)”
Negentig jaar geleden was er de première van het ballet “The lady of Shalott” op muziek van Jean Sibelius, uiteraard refererend aan het schilderij The Lady of Shalott van John William Waterhouse uit 1888 naar het gelijknamige gedicht van Alfred Tennyson uit 1833. In de legende van Elaine van Astolat zoals verhaald in een dertiende-eeuwse Italiaanse novelle met de titel Donna di Scalotta (No. lxxxi in de bundel Cento Novelle Antiche) zit de betoverde edelvrouw met haar rug naar het raam in een door water omringde toren aan haar weefgetouw. Zij weet dat zij de werkelijkheid, waaronder het nabijgelegen Camelot, alleen in de spiegel mag aanschouwen. Zo zij uit het raam zou kijken zou de betovering worden verbroken en haar noodlot, in het gedicht onbenoemd, maar het betreft een vroege dood, vervuld worden. Wanneer zij in de spiegel de onweerstaanbaar knappe Lancelot voorbij ziet rijden kan zij zich niet langer beheersen. De spiegel breekt op het ogenblik dat zij naar buiten kijkt. De dame laat zich in het gedicht van Tennyson op een boot naar Camelot drijven. Onderweg sterft zij.
Vandaag is het 35 jaar geleden dat in de BRT-serie « Mijn grote liefde heet muziek » plaats werd ingeruimd voor Gaby Lang. Ongetwijfeld zegt u nu: Gaby wie? En nochtans de mevrouw in kwestie was tien jaar geleden nog altijd actief en had dus een site om (tegen betaling) haar songs te downloaden of om naar filmpjes te kijken. Helaas (?) vind ik deze site nu niet meer terug. Wat zou er ondertussen gebeurd zijn?
Lees verder “35 jaar geleden: Gaby Lang in “Mijn grote liefde heet muziek””
Tien jaar geleden kon – nee, moest – men in de Brusselse metro een hele dag “Born this way”, de nieuwe CD van Lady Gaga, beluisteren. De Anderlechtse burgemeester Gaetan Van Goidsenhoven (MR) was nochtans tegen. Ik vond dat hij gelijk had.
Lees verder “Tien jaar geleden: een hele dag Lady Gaga in de Brusselse metro”
dagelijks iets degelijks 