Tag: Raymond Van het Groenewoud

25 jaar geleden: Le Franlou wordt gesloten

25 jaar geleden: Le Franlou wordt gesloten

Op 30 april 1999 is café Le Franlou in Brussel dicht gegaan (bij het op zoek gaan naar informatie, heb ik gemerkt dat er op dit moment nog altijd een café Le Franlou in Brussel is, maar dat heeft hier niets mee te maken). Le Franlou was mijn stamcafé in de periode dat ik voor de socialisten heb gewerkt. De eerste vijf jaar was dat in het hoofdgebouw van de Socialistische Mutualiteit op het Sint-Jansplein en dan moest je de rue de l’Escalier beklimmen om bij le Franlou te geraken en daarna nog eens dezelfde periode in het partijlokaal van de SP/PS in de Keizerslaan en toen moest je de rue de l’Escalier afdalen. Met andere woorden, le Franlou lag omzeggens juist in het midden van die twee werkplaatsen en zorgde dus gedurende tien jaar voor een toevluchtsoord op de middag.

Lees verder “25 jaar geleden: Le Franlou wordt gesloten” →

Stoy Stoffelen wordt zeventig…

Stoy Stoffelen wordt zeventig…

Vandaag wordt Werner Stoffelen, beter gekend als Stoy Stoffelen, zeventig jaar. Ik (en zowat iedereen van mijn leeftijd, denk ik) ken hem het best als drummer bij de Centimeters van Raymond Van het Groenewoud. In die tijd heb ik hem ook eens geïnterviewd voor de “Sloebergazet”, het blad van de Pionierkes, en is daarom vooral op zijn jeugd gericht…

Lees verder “Stoy Stoffelen wordt zeventig…” →

35 jaar geleden: “John en Robin van de Rebellenclub”

35 jaar geleden: “John en Robin van de Rebellenclub”

Natuurlijk was “Wie schrijft, vertrekt” niet mijn enige artikel in De Rode Vaan van 3 maart 1989. Er was b.v. ook nog “Markiespijn”, waarover ik het reeds heb gehad, of het interview met Lode De Pooter. En dan ook nog in de filmrubriek die ik van deze laatste had overgenomen, een stuk over de documentaire over John Lennon, “Imagine”, en over de film van Robbe de Hert, “Blueberry hill”.

Lees verder “35 jaar geleden: “John en Robin van de Rebellenclub”” →

45 jaar geleden: Neurosong

45 jaar geleden: Neurosong

In 1979 werd Micha Marah door de BRT intern uitgekozen om België te vertegenwoordigen op het Eurovisiesongfestival van dat jaar in Jeruzalem. Tijdens de Belgische preselectie op 3 maart 1979 zong ze drie liedjes: Mijn dagboek, Comment ça va en Hey nana. Het laatste werd gekozen als de uiteindelijke inzending. Marah verfoeide het liedje echter en dreigde zich terug te trekken. De situatie dreigde te escaleren toen ze Hey nana als plagiaat wilde laten aanmerken met de bedoeling het te diskwalificeren. Koorzangeres Nancy Dee werd benaderd als vervangster. Uiteindelijk reisde Micha Marah toch af naar Israël, waar zij op 31 maart 1979 het gewraakte liedje zong. Ze eindigde er als 18de en gedeelde laatste. Daarna wilde ze Hey nana nooit meer zingen. Haar versie verscheen ook niet op plaat. Op verzoek van Milo Decoster (Barclay) bracht componist Charles Dumolin de versie wel uit. Ikzelf was zo dom om me in mijn televisierubriek in De Voorpost met deze onverkwikkelijke affaire te bemoeien…

Lees verder “45 jaar geleden: Neurosong” →

Miek Van Bambost wordt tachtig…

Miek Van Bambost wordt tachtig…

Vandaag wordt Monique Holvoet tachtig jaar. Ze is beter bekend als Miek Van Bambost, omdat ze reeds sedert 1965 zowel in het reële leven als op de Bühne een paar vormt met Roel Van Bambost. Onder de benaming “Miek & Roel” zongen ze oorspronkelijk in het Engels covers zoals Dylans Blowin’ in the Wind (waarmee ze derde werden in “Ontdek de Ster”), maar later schakelden ze over op het Nederlands met Zwartbergblues, een protestlied over twee mijnwerkers die in 1966 tijdens een protestbetoging in Zwartberg door de rijkswacht werden doodgeschoten.

Lees verder “Miek Van Bambost wordt tachtig…” →

35 jaar geleden: het boek dat mijn oortjes deed gloeien

35 jaar geleden: het boek dat mijn oortjes deed gloeien

Wat een toeval! Net op het moment dat Opa Adhemar ons op de schoot nam om ons te vertellen welke boeken als kind zijn “oortjes deed gloeien”, was het ook de dertigste verjaardag van een artikel onder die titel dat ik in De Rode Vaan liet verschijnen n.a.v. de kinderboekenweek.

Lees verder “35 jaar geleden: het boek dat mijn oortjes deed gloeien” →

55 jaar geleden: Guy Mortier wordt hoofdredacteur van Humo

55 jaar geleden: Guy Mortier wordt hoofdredacteur van Humo

Het is al 55 jaar geleden dat Guy Mortier (foto Michiel Hendryckx via Wikipedia) hoofdredacteur werd van het weekblad Humo. Ik heb Guy verscheidene keren geïnterviewd, maar eigenaardig genoeg nooit over Humo als zodanig, tenzij één maal, telefonisch in onze reeks Aan het lijntje in 1986 omdat het blad toen zijn vijftigste verjaardag vierde.

Lees verder “55 jaar geleden: Guy Mortier wordt hoofdredacteur van Humo” →