Het is vandaag al veertig jaar geleden dat Raymond van het Groenewoud een dubbelinterview samen met Rocco Granata afschoot dat ik van hem wilde afnemen voor De Rode Vaan. Maar ik moet toegeven, ik had alle begrip voor de redenen die hij in zijn brief opgaf…
Lees verder “Veertig jaar geleden: herrie om “Italianen” van Raymond van het Groenewoud”
Vandaag is het zestig jaar geleden dat Deborah Tak, de moeder van Raymond van het Groenewoud, voor een tweede maal in het huwelijk trad. Met name met Arnold Duitz. Arnold had Nederlands bloed in zijn aders, Joods bloed ook, specifieert Viva Vlaanderen, de website van Radio 2.
Lees verder “Zestig jaar geleden trouwde de moeder van Raymond van het Groenewoud voor de tweede maal”
Het is al 25 jaar geleden dat Nico Gomez is gestorven. Nico Gomez dient in de eerste plaats te worden herinnerd omwille van hemzelf en zijn verdiensten voor de Vlaamse muziek, maar toch zal hij vooral worden herinnerd als vader van niemand minder dan Raymond van het Groenewoud. Zijn echte naam is inderdaad Joseph Van het Groenewoud.
Lees verder “Nico Gomez (1925-1992)”
Eigenlijk kadert het ook in die herstructurering van mijn blog, maar met het eindejaar in zich is het misschien toch wel leuk om ze nog eens te hernemen: die vermaledijde top 100 aller tijden van de rv-lezers. Ze is ondertussen wel gewijzigd, onder invloed van een aantal lezers van mijn blog, maar zoals gezegd is ze oorspronkelijk tot stand gekomen met bitter weinig inzendingen zodat we bij de winnaars, die door de fameuze “onschuldige hand” uit de mand werden gehaald, uiteraard enkele bekende namen aantreffen, zoals die van Marc De Decker (Sint-Niklaas), René De Greef (Berchem), Johan Ghyselen (Gent), Marc Van der Haegen (Ninove) en Patrick Van de Vijver (Mariakerke). Tegelijk dient ze nu dus als uitgangspunt om verder aangevuld te worden door lezers die daar zin in hebben.
Lees verder “Top 100 aller tijden”
Vandaag is het 25 jaar geleden dat ik eens naar The Night of the Proms ben geweest. Dat was toen wijlen Joe Cocker de hoofdvedette was. Ondanks uitstekende vertolkingen van “You are so beautiful”, “Sorry seems to be the hardest word”, “You can leave your hat on”, “Up where we belong” (met Jennifer Warnes, die apart ook al “The hunter” en “Joan of Arc” had gezongen) en “Unchain my heart” met de blazers van Robert Groslots “Orkest van de 20ste eeuw”, werd hij die avond toch overtroffen door enerzijds John Miles, die een unieke (want complete) versie bracht van “Bohemian Rhapsody” van Queen (naast “I heard it through the grapevine” van Marvin Gaye) en anderzijds door “onze” Raymond van het Groenewoud, zij het dat ik eigenlijk al betere versies had gehoord van “Je veux de l’amour” en “Liefde voor muziek”. Toch liet Raymond zich samen met de tegenvallende Christopher Cross (“Ride like the wind” en zijn “Sailing”) bij het gezamenlijk gezongen bisnummer “Let it be” wegdrummen door het geroutineerde duo Cocker-Warnes.
Lees verder “25 jaar geleden: naar “The Night of the Proms””
Vandaag is het precies veertig jaar geleden dat Raymond van het Groenewoud te gast was in de stadsschouwburg van Sint-Niklaas. Dat was in de periode dat “Meisjes” bovenaan de hitlijsten prijkte, zodat de Chiromeisjes krijsten alsof het The Beatles zelf waren. Mijn vrouw is op dat moment hoogzwanger en bassist Mich Verbelen moet door het gekrijs zozeer te keer gaat, dat John bijna een maand te vroeg wordt geboren. Roddy is er in zijn kinderwagen bij, ook als ik Raymond na afloop voor het eerst interview in de “kerkers” van de stadsschouwburg. Het was een “diepte-interview” dat in mijn herinnering urenlang duurde en waarbij Raymond voor één keer eens het achterste van zijn tong liet zien. Het was dus een goed interview, al zeg ik het zelf, maar het werd misschien ook wel “bewezen” door het feit dat Raymond ons daarna uitnodigde om champagne te gaan drinken in Jeugdhuis Het Centrum, omdat dit voor hem het laatste optreden was, zo zei hij, maar eigenlijk vooral omdat hij Danielle Delcart nog maar pas had ontmoet en hij wilde haar op allerlei manieren het hof maken. De uitbater dreigde even de sfeer te verpesten door hem te vragen om iets te zingen (met nota bene een dixieland-orkestje dat daar stond te spelen!), maar uiteindelijk liep alles toch nog goed af.
Lees verder “Veertig jaar geleden: champagne met Raymond in Sint-Niklaas”
Morgen viert de Limburgse cineast Dominique Deruddere zijn zestigste verjaardag.
Lees verder “Dominique Deruddere wordt zestig…”
