Zoals beloofd heeft mijn vroegere collega Miel Dullaert een in memoriam geschreven over ons beider vriend Joost Vandommele, die onlangs is overleden. Dit in memoriam is eveneens te vinden op de blog van Miel.
Lees verder “In memoriam Joost Vandommele: inspirerende herinneringen”
Morgen zal het helaas al vijftien jaar geleden zijn dat Antoon Roosens, gedurende lange jaren voorzitter van het Masereelfonds, is gestorven. In een periode dat de Vlaamse linkerzijde en masse het belgicisme en zelfs de monarchie omhelst, is het wel eens nuttig om in herinnering te brengen dat er ook altijd een linkse Vlaamse beweging heeft bestaan. Dat we dus niet noodzakelijk moeten teruggaan op Emiel Moyson of Jef Van Extergem om ons daarop te beroepen. Ook Jan Debrouwere mag dan al van ons heengegaan zijn, in levende lijve zijn er nog altijd mensen als Jef Turf, Miel Dullaert en Joost Vandommele die deze stroming nieuw leven blijven inblazen.
Lees verder “Antoon Roosens (1929-2003)”
In 1979 draait Guido Henderickx de film ‘De proefkonijnen’ over een ongeval in een chemisch bedrijf waarbij doden vallen. Hoofdrolspeelster Chris Lomme verklaarde in Première-Magazine van 23 maart 1979 dat ze blij was met het onderwerp van de film. Jan Decleir van zijn kant was vooral blij met de regisseur, met wie hij nog veel meer wil samenwerken. De film was echter geen succes in de bioscoop en verzeilde daardoor in het debat-circuit van Culturele Centra e.d. Zo was drie jaar later Gentbrugge aan de beurt, waar ik het debat heb geleid. Eerlijk gezegd, ik was dit helemaal vergeten tot ik dit berichtje van Luc Carnier tegenkwam…
Lees verder “35 jaar geleden: debat over “De Proefkonijnen””
Het is vandaag 35 jaar geleden dat in Amsterdam het Vlaams cultureel centrum De Brakke Grond werd geopend. Dat ging toen gepaard met een actie door het Masereelfonds en vooraf werd in De Rode Vaan dan ook opgeroepen om hieraan deel te nemen…
Lees verder “35 jaar geleden: opening van De Brakke Grond”
Vandaag is het 35 jaar geleden dat het Masereelfonds van Sint-Niklaas (met als bakermat het Masereelhuis, gelegen in de Truweelstraat nr.123) verder ging met haar interessante vrijdagavondactiviteiten. Na het geanimeerde debat n.a.v. Willy Courteaux‘ uiteenzetting over de Koude Oorlog, was het dan de beurt aan de relatie « Muziek en Maatschappij ». Eigenlijk zelfs « kunst en maatschappij », want ook de poëzie werd erbij betrokken. Dit was niet zo verwonderlijk als men weet dat het thema was: « Van big band tot jazzrock » of m.a.w. de relatie tussen jazz en pop. Op 13 oktober 1980 heeft deze muzikaal-poetische avond plaats.
Lees verder “35 jaar geleden: “Van big band tot jazz-rock” in het Masereelhuis”
Het is vandaag twintig jaar geleden dat VTM mijn stuk met de titel “Gentse Feesten” heeft afgewezen (zie brief onderaan). Dat was ook normaal, want het was helemaal niet mijn bedoeling om het stuk als zodanig aan te bieden…
Lees verder “Gentse Feesten”
Het is vandaag ook alweer 35 jaar geleden dat (toen nog) Humo-redacteur Leo De Haes zijn boek « Het hoofd, de benen en het geld » kwam voorstellen voor het Masereelfonds-Temse. Dat gebeurde toen in de Marron, de dancing van Marcel en Ronny, de echtgenote van mijn toenmalige jongste schoonzus Linda Weyn op de Oostberg. Helaas kwam enkel het bestuur van het plaatselijke Masereelfonds opdagen, voor de rest was er geen enkele belangstellende. Geen enkele. En dat ondanks een aankondiging in de Omroeper en de gewestelijke pers, talrijke affiches en een pamflet in zowat iedere brievenbus van Temse. Vooraf kwam De Haes bij ons thuis eten en ik herinner me vooral dat hij daarbij zijn mes aan zijn broek afwreef, iets wat ik in mijn studententijd Tom Ronsse ook al had zien doen. En zoiets blijft me dan na al die jaren bij. Zo selectief werkt mijn geheugen nu eenmaal. Maar goed, blijkbaar om “belangenvermenging” te vermijden, was het dan maar hoofdredacteur Piet Lampaert die het boek voor De Rode Vaan recenseerde en niet ikzelf.
Lees verder “Leo De Haes: Het hoofd, de benen en het geld”
