Categorie: het vlaamse theater

Frans Cools (1923-1983)

Frans Cools (1923-1983)

Frans Cools (1923-1983) heeft een 15-tal toneelstukken, enkele radiospelen en een televisiespel geschreven. Zijn eerste werk “Niets dan de waarheid” werd in 1961 bekroond met de prijs van de provincie Antwerpen. Tot zijn bekendste toneelstukken behoren “Diagnose genezen” dat in 1965 de prijs van de Stad Brussel kreeg en door K.V.S. Brussel werd opgevoerd. In 1971 behaalde “Een harlekijn voor Flip” de Prijs van het Noordstarfonds. In datzelfde jaar zag ik een opvoering van dit stuk door Sint-Genesius met o.a. Johan de Belie, Josée Verbeke en Marcel Van Brussel.

Lees verder “Frans Cools (1923-1983)” →

De schatkamer van Johan de Belie (15)

De schatkamer van Johan de Belie (15)

Tien jaar na het positief onthaalde ‘Werk’ waar zijn dochtertje een flink aandeel in had, publiceert de acteur Josse De Pauw ‘In open veld’ (Borgerhoff-Lamberigts, 2021). Vijftig jaren staat hij inmiddels op de planken, en de eerste jaren vooral ook op pleinen en in straten, en zagen we hem op het filmdoek en televisiescherm. Het is deze levensloop, deze carrière die we in dit werk kunnen volgen.

Lees verder “De schatkamer van Johan de Belie (15)” →

Dirk Tanghe wordt 65…

Dirk Tanghe wordt 65…

De Vlaamse theatermaker Dirk Tanghe viert vandaag zijn 65ste verjaardag. Ik moet nog vaak aan hem terugdenken. Zoals vijf jaar geleden toen ik las dat Benny Claessens (de dikke broer van Bart De Pauw uit “Het geslacht De Pauw”) in zijn jongste stuk in het NTG zijn acteurs op het podium laat plassen (en het gelukkig daarna ook zelf weer opkuisen). Niet dat Dirk Tanghe zoiets ook zou doen. Nee juist integendeel! In een periode dat dergelijk “theater” opgang begon te maken en ik mij meer en meer met tegenzin naar de schouwburg sleepte, was hij voor mij juist een rots in de branding. En niet alleen voor mij blijkbaar: zijn stukken waren meestal een groot succes. Dat kón dus wel niet goed zijn! Dirk moest in die tijd dan ook vaak spitsroeden lopen bij zijn spitsbroeders en ik twijfel er niet aan dat dit ook heeft bijgedragen tot wat later is gevolgd…

Lees verder “Dirk Tanghe wordt 65…” →

Alain Platel: “Ik wil dat iedereen op scène staat te blinken”

Alain Platel: “Ik wil dat iedereen op scène staat te blinken”

Op 8 april 2001 ontving Alain Platel (°1956) in het Italiaanse Taormina de zevende Prix Europe Nouvelles Théatrales. Net als de eerste de beste wielertoerist kan hij dan deze beker in zijn kast zetten naast de Mobil Pegasus Prijs (1996), de Hans Snoek-prijs voor het beste jeugdtheater (1996), de Océ-prijs voor podiumkunsten (1997), de Time Out Live Award voor de beste dansvoorstelling (1998) en nog vele andere. Tevens is het voor Alain Platel ook een gelegenheid om, tussen twee buitenlandse reizen door, even in de spiegel te kijken om te zien wat de toekomst brengt voor zijn succesvolle groep.

Lees verder “Alain Platel: “Ik wil dat iedereen op scène staat te blinken”” →

Karel Heirbaut (1927-2001)

Karel Heirbaut (1927-2001)

Het zal morgen al twintig jaar geleden zijn dat Karel Heirbaut is overleden aan longvlieskanker. Toen ik zijn naam als zoekterm intikte op mijn blog, kwam ik bij deze bespreking van een stuk van De Barst door zijn stadsgenoot Johan de Belie terecht ondanks het feit dat zijn naam er niet in voorkomt. Op de pagina die het AMSAB aan Karel Heirbaut heeft gewijd, lees ik echter: “Karel Heirbaut is bekend geworden voor zijn strijd tegen sociaal onrecht. Hij lag mee aan de basis van een belangrijke beweging van strijdsyndicalisten in het Waasland. Met zijn theaterstukken, boeken en foto’s verspreidde hij zijn maatschappijkritisch gedachtegoed.” Ik neem dus aan dat dit één van zijn stukken was, of dat hij er althans toch aan heeft meegewerkt.

Lees verder “Karel Heirbaut (1927-2001)” →

45 jaar geleden: Pol de Montprijs voor “Umbilicalis”

45 jaar geleden: Pol de Montprijs voor “Umbilicalis”

45 jaar geleden kreeg Johan de Belie de Pol de Montprijs voor “Umbilicalis” (in de jury zat o.m. Rik Lanckrock). Dit stuk is bij mijn weten nog steeds niet gecreëerd (behalve dan die ene scène door Els en Daisy, twee van mijn leerlingen in het KTA van Sint-Niklaas). Misschien omdat de auteur geen gratuïte inlassingen heeft gebruikt om een voyeuristisch publiek te paaien? Ook al wordt er tweemaal of meer ‘in nachtpon’ over de scène gehuppeld (mijn leerlingen pikten hierop trouwens gretig in) en al eindigen teveel scènes met ‘een tedere kus’ of iets dergelijks.

Lees verder “45 jaar geleden: Pol de Montprijs voor “Umbilicalis”” →