Dertig jaar geleden zag ik “Hotel Terminus” van Filip Vanluchene (foto) door De Korre. Bob De Moor regisseerde het stuk in een decor van Marc Cnops. Met Brit Alen (Diane), Dirk Buyse (Vital), Bob De Moor zelf (Gust) en Jan Steen (Norbert).
Lees verder “Dertig jaar geleden: “Hotel Terminus” van Filip Vanluchene”
Het is al dertig jaar geleden dat striptekenaar Bob De Moor (rechts op bovenstaande foto naast zijn mentor Hergé) is overleden. Ik heb hem ooit nog (telefonisch) geïnterviewd voor De Rode Vaan (net als zijn zoon, operazanger Chris De Moor), maar helaas vind ik dat niet meer terug. Het enige wat ik terugvind, is zijn bijdrage aan mijn stuk “Het boek dat mijn oortjes deed gloeien”. En voor de rest zal het maar weer eens Wikipedia worden, zoals zo dikwijls…
Lees verder “Bob De Moor (1925-1992)”
Guido Van Meir heeft de Vlaamse canon twee iconische personages geschonken: Pietje de Leugenaar uit zijn memorabele tv-serie Terug naar Oosterdonk, en Cornelius Bracke, de hilarische kroniekschrijver van la Flandre profonde uit de legendarische Humo-column ‘Het wordt te veel voor Corneel’. Dat was naast de grappigste ook de langstlopende column in Vlaanderen (1984-2011) waar verschillende generaties mee opgegroeid zijn en nog steeds met enige nostalgie aan terugdenken. (Foto Michiel Hendryckx via Wikipedia)
Lees verder “Guido Van Meir wordt 75…”
Op 30 november van vorig jaar stuurde Guido Van Meir mij een mailtje om te melden dat hij een stuk had geschreven over zijn vriend Sus Saey. Op die manier moest ik vernemen dat deze merkwaardige man (ikzelf mocht hem zeker geen “vriend” noemen, maar ik kende hem wel goed) reeds zeven jaar eerder was overleden! Dat stuk, “De Laatste Nar”, ligt nu alweer achter de rug, maar is integraal terug te vinden op de website van Apache.be, waar Guido ook de volgende bijdrage erover schreef… (foto vzw Twijfel)
Lees verder ““De Laatste Nar” integraal op Apache.be”
1 mei en de avond die eraan voorafgaat (« meiavond » voor de insiders), zorgen meestal moor enig vertier in de rode hoek. Dit jaar is dat vooral de viering van 25 jaar Vieze Gasten. Dat gebeurt vanaf 15 uur in de Baudelokapel met een debat met als toepasselijke titel « Van mei ’68 tot Mars voor Werk ». Vanaf 18 uur krijgt een en ander een wat feestelijker tintje met vertellers als Bob De Moor, Herwig De Weerdt, Geertrui Daem en natuurlijk Mong zelf, al was die ook al « van dienst » in het debat, zodat die wel zonder speeksel zal zitten. Nochtans zal hij ook de centrale figuur zijn als om 20.30 uur de nieuwe cd wordt voorgesteld, een « greatest hits » als het ware, maar dan wel in een nieuwe versie. Om 22 uur begint het fuiven pas echt met Dilber & Djamel * Signaleren we daarnaast nog dat diezelfde avond ook Boudewijn De Groot te gast is in Vooruit! Zou die na al die jaren nog een boodschap hebben aan 1 mei ? * Ondertussen is zowat overal in de stad het derde Victoriafestival gestart, maar daar komen we overmorgen op terug. (HLN, 30/4/1997)
Het is bekend: voor een GOED toneelstuk zijn we altijd te vinden. Vanavond is het weer zo ver. In de Domzaal van Vooruit is Bob De Moor te gast met « Grasland », weer zo’n minimalistisch meesterwerkje van Eriek Verpale. Het procédé kennen we al van het magistrale « Olivetti 81 »: Bob De Moor zet een eenvoudige man op de scène, die associatief vertelt. Langzaam vervlechten de tragikomische anekdoten zich uiteindelijk in een herkenbaar drama, dat je niet onberoerd laat. Wij zagen het stuk in Brussel, maar in Gent zal het ongetwijfeld een extra dimensie krijgen, wat herkenbaarheid aangaat. * Het enige probleem is dat tegelijkertijd (enfin een uurtje later, om 21 uur) in diezelfde Vooruit, maar dan in de Balzaal, Jan De Wilde te gast is. Een zanger die we hier veel te weinig te zien krijgen. Maar geen nood, morgen en overmorgen krijg je nog de kans om « Grasland » te gaan bekijken. * En nadien allemaal naar de fuif in het Conservatorium. Dat is ook cultuur! – DSRG
Wanneer Lear, koning van Brittannië, op hoge leeftijd besluit zijn machtige rijk te verdelen onder zijn drie dochters, betekent dat het begin van een donkere en angstaanjagende tijd. Belust op macht vleien Goneril en Regan, de twee oudste dochters, hun vader met listige tongen. Maar Cordelia, tot dan toe de lieveling van haar vader, weigert hieraan mee te doen en tracht haar gevoelens oprecht uit te drukken. Dit bevalt Lear echter niet. Hij wordt kwaad, onterft Cordelia, verdeelt zijn rijk en beslist afwisselend bij zijn beide dochters te verblijven. Pas wanneer Cordelia, samen met de koning van Frankrijk het Kanaal is overgestoken, worden hem de ogen geopend. Nu zij de macht in handen hebben laten Regan en Goneril hun vader immers categoriek vallen. Razend en met nog slechts de nar als gezel, vlucht Lear naar de heide. Daar doet een onweer de waanzin die in hem sluimert losbarsten. Lear zint op wraak…
Lees verder “35 jaar geleden: “King Lear” in het NTG”
Pas nu verneem ik dat zeven jaar geleden Sus Saey is overleden, een legende uit mijn studententijd. De onheilsboodschapper is deze keer Guido Van Meir en de aanleiding is een stuk dat hij over zijn vriend heeft geschreven. Het heet heel toepasselijk “De laatste nar” en gaat op 13 april van volgend jaar in première in de Gentse Minardschouwburg. Straks daarover meer, eerst over Sus zelf. (Op bovenstaande foto uit januari 1968 in ’t Clubke, het café van Jantje Dekkers op de Blandijnberg, herkennen we v.l.n.r. Sus, Erkki Liukku en Guido Van Meir.)
Lees verder “Sus Saey (1946-2014)”
Tien jaar geleden speelde Bob De Moor de theatermonoloog ‘Wees gul met uw organen’ in de Bibliotheek aan het Zuid in Gent (foto Canvas).
Lees verder “Tien jaar geleden: “Wees gul met uw organen””
Morgen zal het al negentig jaar geleden zijn dat de Oostenrijkse toneelschrijver Arthur Schnitzler is gestorven. Hij was als het ware de belichaming van het fin de siècle-gevoel in het Wenen van rond de vorige eeuwwisseling.
Lees verder “Arthur Schnitzler (1862-1931)”
dagelijks iets degelijks 