Vandaag is het veertig jaar geleden dat De Rode Vaan is verhuisd van de Kazernestraat naar de Lemonnierlaan (op de foto van Jo Clauwaert v.l.n.r. René Lampaert, Piet Lampaert, Lode De Pooter, Miel Dullaert, ikzelf en Jan Vermeersch; ontbreken: Jan Mestdagh, Christiane De Backer en Léa Goeman).
Lees verder “Veertig jaar geleden: De Rode Vaan verhuist naar de Lemonnierlaan”
Vandaag is het veertig jaar geleden dat ik met Johan de Belie naar een optreden van Rod Stewart ben gegaan in Vorst-Nationaal. Dat was voor Rod toen zijn derde optreden aldaar en voor ons de tweede keer dat we gingen kijken (voor alle duidelijkheid: fotograaf Jo Clauwaert was toen niet mee, bovenstaande foto is dan ook in Oostende genomen, acht jaar later). Ik herinner mij eerlijk gezegd niet veel meer van dat optreden, maar was toch wel verbaasd hoe negatief ik erover heb geschreven in mijn jaarlijks popoverzicht in De Rode Vaan (“1980, duidelijk een retro-jaar”)…
Lees verder “Veertig jaar geleden: Rod Stewart in Vorst-Nationaal”
Op De Rode Vaan was er een gezegde: “Stuur De Schepper naar de Sovjetunie en hij komt als stalinist terug”. Daarmee bedoelde men dan dat ik gevoelig zou zijn voor de manier waarop men mij daar in de watten zou leggen en dat ik dus het eurocommunisme zou afzweren.
Lees verder “Veertig jaar geleden: concert van Peter Zazofsky en Michaele Martin”
Het is vandaag precies 75 jaar geleden dat het eerste artikel van Louis Paul Boon in De Rode Vaan werd gepubliceerd…
Lees verder “Louis Paul Boon werkte grààg op De Roode Vaan”
Het is vandaag Onze Lieve Vrouw Hemelvaart en daarom is het de geknipte gelegenheid om een annekedote (*) over Louis Paul Boon te vertellen…
Het is vandaag precies honderd jaar geleden dat de Antwerpse communist Jaak Withages werd geboren. De vzw Dacob, het archief en bibliotheek van de studie van het communisme, heeft onlangs nog zijn archief ontsloten…
Lees verder “Jaak Withages (1920-1993)”
Oud-Rode Vaan en Knack-redacteur Lode Willems is gisteravond overleden. Ik maakte me al een tijdje zorgen om hem, want wij hadden normaal gesproken nog vaak contact per mail, maar het was nu al een tijdje geleden dat ik nog iets van hem had gehoord. Om precies te zijn: nadat ik via via had vernomen dat zijn levenslange levensgezellin ’t Eefje (Gerda Everaert) was overleden. Helemaal onverwacht komt zijn dood dus niet, maar toch ben ik erdoor aangeslagen alsof iemand mij een uppercut heeft verkocht. Ik heb Lode een aantal keren ontmoet, maar de allereerste keer zal ik nooit vergeten…
Lees verder “Lode Willems (1934-2020)”
Morgen zal het al 35 jaar geleden zijn dat ik als lid werd aanvaard door de Vereniging van Vlaamse Televisie- en Radiopers (*). Dat was dan op basis van mijn werk op De Rode Vaan, waar de televisierubriek eigenlijk in handen was van Lode De Pooter, maar ik moest soms inspringen als er b.v. voetbal was, want dat wilde Lode voor geen geld missen. En natuurlijk ook voor televisieprogramma’s die met mijn “pop & pap“-rubriek te maken hadden.
Lees verder “Hebjetgezien? (1)”
Morgen zal het al 65 jaar geleden zijn dat de Oost-Duitse wielrenner Gustav-Adolf Schur de Vredeskoers heeft gewonnen voor de Tsjech Jan Vesely en de Brit Stan Brittain. De laatste rit werd gewonnen door onze landgenoot Louis Verhelst (zesde in de einduitslag) voor zijn ploegmaat Frans Van Looveren (achtste). “Tave” Schur zou vier jaar later wereldkampioen worden en wordt over het algemeen beschouwd als de populairste sportman uit de DDR. Van 1958 tot 1990 zou hij deel uit maken van de Kamer van Volksvertegenwoordigers en na “die Wende” zou hij van 1998 tot 2002 opnieuw in het herenigde parlement terechtkomen als vertegenwoordiger van de PDS (de vroegere communisten).
Lees verder “65 jaar geleden: Gustav-Adolf Schur wint de Vredeskoers”
Het is vandaag ook alweer veertig jaar geleden dat (toen nog) Humo-redacteur Leo De Haes zijn boek « Het hoofd, de benen en het geld » kwam voorstellen voor het Masereelfonds-Temse. Dat gebeurde toen in de Marron, de dancing van Marcel en Ronny, de echtgenoot van mijn toenmalige jongste schoonzus Linda Weyn op de Oostberg. Helaas kwam enkel het bestuur van het plaatselijke Masereelfonds opdagen, voor de rest was er geen enkele belangstellende. Geen enkele. En dat ondanks een aankondiging in de Omroeper en de gewestelijke pers, talrijke affiches en een pamflet in zowat iedere brievenbus van Temse. Vooraf kwam De Haes bij ons thuis eten en ik herinner me vooral dat hij daarbij zijn mes aan zijn broek afwreef, iets wat ik in mijn studententijd Tom Ronsse ook al had zien doen. En zoiets blijft me dan na al die jaren bij. Zo selectief werkt mijn geheugen nu eenmaal. Maar goed, blijkbaar om “belangenvermenging” te vermijden, was het dan maar hoofdredacteur Piet Lampaert die het boek voor De Rode Vaan recenseerde en niet ikzelf.
Lees verder “Veertig jaar geleden: “Het hoofd, de benen en het geld” (Leo De Haes)”