Zestig jaar geleden verscheen De Rode Vaan voor het eerst als weekblad. Als dagelijkse krant was het immers niet langer leefbaar.
Lees verder “Zestig jaar geleden: De Rode Vaan wordt een weekblad”
Ik had geen passende illustratie om dit artikel te illustreren, dus grijp ik maar even terug naar de foto van de redactie van De Rode Vaan bij de verhuis naar de Lemonnierlaan in 1981. Het is bedoeld als een soort van uitwuiven, want van de erop afgebeelde redacteurs (v.l.n.r. René en Piet Lampaert, Lode De Pooter, Miel Dullaert, ikzelf en Jan Vermeersch) blijven eind 1988 enkel nog Miel Dullaert en ikzelf over. En in het geval van mezelf: dat zal enkel nog duren tot eind februari 1989. Vanaf dan blijft Miel Dullaert nog als enige over. Hij staat dan wel aan het hoofd van een vernieuwde redactie, die zichzelf in De Rode Vaan nr.52 van 1988 (waaruit dit overzicht komt) wel als volgt aankondigde:
Lees verder “Dertig jaar geleden hadden wij oog en oor voor…”
Morgen zal het vijftig jaar geleden zijn dat Lode Willems en zijn ’t Eefje zijn getrouwd. Ik hoop dat ze dat uitbundig zullen vieren, maar ik vrees er een beetje voor want tot vóór enige jaren had ik via mail zeer geregeld contact met Lode, maar nu heb ik al een hele tijd niks meer van hem gehoord. Ik hoop dat het hem goed gaat! (Op bovenstaande foto zit ’t Eefje in het midden en Lode uiterst links.)
Lees verder “Vijftig jaar geleden: het hippiehuwelijk van Lode Willems en ’t Eefje”
Dertig jaar geleden werd de vernieuwde Rode Vaan voorgesteld. Dat gebeurde in de Brusselse Ancienne Belgique (op de achtergrond van bovenstaande foto kan men Jari Demeulemeester herkennen) en ging ironisch genoeg (of moet ik zeggen: cynisch genoeg?) gepaard met een huldiging van Lode De Pooter, toch wel één van de grote symbolen van “de oude Rode Vaan”. Ik had de twijfelachtige eer de huldigingsrede te mogen uitspreken (maar voor Lode deed ik dat wel met veel plezier), achter mij zie je nog net een stukje van mijn collega Jan Mestdagh (en van Maggy, de vrouw van Lode) en de foto werd genomen door Jo Clauwaert. En dat was al wat er nog restte van “de oude Rode Vaan” en binnen het half jaar zouden ook die laatste restanten opgeruimd worden. Met dien verstande dat wij, net zoals degenen die ons waren voorgegaan, wel uit vrije wil weg gingen, we werden niet ontslagen – al is “uit vrije wil” toch ook niet de juiste uitdrukking… Na het verschijnen van het proefnummer publiceerde de nieuwe redactie, geleid door Miel Dullaert en Filip Delmotte, enkele reacties, die natuurlijk niet lukraak waren gekozen…
Lees verder “Dertig jaar geleden werd de vernieuwde Rode Vaan voorgesteld”
Vandaag is het veertig jaar geleden dat ik officieel ben beginnen werken op De Rode Vaan. Op bovenstaande foto ziet u mij op de wekelijkse redactievergadering in de Kazernestraat naast mijn goeroe, Lode De Pooter. Op onderstaande foto kijk ik over de schouder van die andere inspirerende figuur, Jan Mestdagh. Deze foto is reeds genomen in de Lemonnierlaan, aan het bureau van Jan, dat naast het mijne (onderste foto) stond.
Lees verder “Veertig jaar geleden: mijn officiële start op De Rode Vaan”
35 jaar geleden moest ik nog eens een verplicht nummertje opvoeren in De Rode Vaan. Ik werd toen verzocht samen met fotograaf Jo Clauwaert er eens een dagje op uit te trekken met de enige communistische burgemeester die België toen rijk was, namelijk Marcel Couteau van het Waalse dorpje Le Roeulx. De man leeft nog steeds zie ik op Wikipedia, maar is nu al een tijdje geen burgemeester meer.
Lees verder “35 jaar geleden: op stap met burgemeester Marcel Couteau (Le Roeulx)”
Net zoals voor Piet Lampaert de kennismaking met de redactie van De Rode Vaan begon met een begrafenis (Gerard Calsijn), zo eindigde bij wijze van spreken ook zijn medewerking aan de Rode Vaan met een begrafenis.
Lees verder “30 jaar geleden: “Dag Piet!””
