De expo ‘Drie eeuwen grafische industrie’ in het Gentse Industriemuseum dompelde je vijf jaar geleden onder in de drukkerijen van weleer, van 1750 tot vandaag.
Lees verder “Vijf jaar geleden: ‘Drie eeuwen grafische industrie’ in het Gentse Industriemuseum”
Vandaag is het 35 jaar geleden dat Jan Mestdagh als laatste van de vertrouwde redactie De Rode Vaan heeft verlaten. Jan was tien jaar mijn gewaardeerde collega geweest op de redactie van De Rode Vaan en later heb ik nog vijf jaar met hem doorgebracht bij de C.S.C.
Lees verder “35 jaar geleden: Jan Mestdagh verlaat De Rode Vaan”
Vandaag is het 35 jaar geleden dat mijn laatste artikel voor De Rode Vaan is verschenen. Ik had het de toepasselijke titel “Wie schrijft, vertrekt” gegeven, ook al verzin ik in de inleiding daarvoor een totaal andere reden dan wat het werkelijk betekende. Het klopte overigens ook niet. Het bleek uiteindelijk mijn laatste artikel als vaste redacteur te zijn geworden, want na mijn desastreuze avonturen bij De Batselier bleek ik al vlug weer op de journalistiek aangewezen om aan de kost te komen. Als free-lancer mijn stukken kwijt raken in de burgerpers, zoals wij die kranten en weekbladen destijds noemden in De Rode Vaan, bleek niet zo makkelijk te zijn en al gauw kwam ik alweer bij De Rode Vaan terecht, maar deze keer dus als losse medewerker.
Lees verder “35 jaar geleden: “Wie schrijft, vertrekt””
Het is al 35 jaar geleden dat Jo Clauwaert De Rode Vaan heeft verlaten. Dat was dus een maand vóór mij en twee maanden vóór Jan Mestdagh. Wij waren de drie laatste overlevenden na het conflict tussen de partijleiding en de redactie.
Lees verder “35 jaar geleden: Jo Clauwaert verlaat De Rode Vaan”
65 jaar geleden verscheen De Rode Vaan voor het eerst als weekblad. Als dagelijkse krant was het immers niet langer leefbaar.
Lees verder “65 jaar geleden: De Rode Vaan wordt een weekblad”
Traditiegetrouw bladerden we even terug in de nummers van het afgelopen jaar en plaatsten voor uw (en ons) gemak de belangrijkste artikels op een rijtje. In tegenstelling tot vorige jaren streefden we deze keer wel volledigheid na. Met dien verstande dat de onderwerpen van vaste rubrieken zoals het standpunt, binnen- en buitenbeentje, de column, televisie en activaria niet werden opgenomen. Om het geheel ook bruikbaarder te maken sommen we nu de artikels op per thema en niet per nummer, zoals in het verleden.
Lees verder “In 1983 hadden wij oog en oor voor…”
Ik had geen passende illustratie om dit artikel te illustreren, dus grijp ik maar even terug naar de foto van de redactie van De Rode Vaan bij de verhuis naar de Lemonnierlaan in 1981. Het is bedoeld als een soort van uitwuiven, want van de erop afgebeelde redacteurs (v.l.n.r. René en Piet Lampaert, Lode De Pooter, Miel Dullaert, ikzelf en Jan Vermeersch) blijven eind 1988 enkel nog Miel Dullaert en ikzelf over. En in het geval van mezelf: dat zal enkel nog duren tot eind februari 1989. Vanaf dan blijft Miel Dullaert nog als enige over. Hij staat dan wel aan het hoofd van een vernieuwde redactie, die zichzelf in De Rode Vaan nr.52 van 1988 (waaruit dit overzicht komt) wel als volgt aankondigde:
Lees verder “35 jaar geleden hadden wij oog en oor voor…”
Une grille de mots croisés, tels que nous les connaissons de nos jours, est publiée aujourd’hui il y a cent ans dans le quotidien “New York World”. Son concepteur, Arthur Wynne de Liverpool, s’est inspiré de ses souvenirs d’enfance à l’époque victorienne, alors qu’il s’adonnait à un jeu appelé “Magic Square”. Le succès est tel qu’au début des années 20 tous les grands journaux américains auront adopté la formule. Tot zover mijn vriend Alcide. Op Wikipedia leer ik nog wel bij dat Wynne zijn uitvinding oorspronkelijk niet “crossword” maar “wordcross” noemde…
Lees verder “De kruiswoordpuzzel wordt 110 jaar!”
De “Minibrokjes”, kleine, liefst geestige berichtjes op de laatste pagina van De Rode Vaan, bestonden al toen ik er begon te werken. Het was nog een erfenis van “Olie en azijn”, de rubriek van Vic Van Saarloos. Principieel waren ze “groepswerk” en ze werden dus ook niet ondertekend. Toch moet er iemand de eindverantwoordelijkheid dragen (als er b.v. te weinig “inzendingen” zijn, kan men moeilijk een blanco pagina brengen) en dat werd ik dan.
Lees verder “45 jaar geleden: de “Minibrokjes””
Het is al 55 jaar geleden dat Lode Willems en zijn ’t Eefje zijn getrouwd. (Op bovenstaande foto zit ’t Eefje in het midden en Lode uiterst links.)
Lees verder “55 jaar geleden: het hippiehuwelijk van Lode Willems en ’t Eefje”
dagelijks iets degelijks 