De vzw Dacob, het archief en bibliotheek van de studie van het communisme, heeft onlangs het fotoarchief van De Rode Vaan ontsloten.
Lees verder “Fotoarchief van De Rode Vaan ontsloten”Fotoarchief van De Rode Vaan ontsloten
Categorie: de rode vaan
Jaak Withages (1920-1993)
De vzw Dacob, het archief en bibliotheek van de studie van het communisme, heeft onlangs het archief van Jaak Withages ontsloten.
Lees verder “Jaak Withages (1920-1993)”Vic Van Saarloos (1924-1994)
Het is vandaag al 25 jaar geleden dat oud-Rode Vaan-redacteur Vic Van Saarloos is overleden. Hij was amper zeventig jaar geworden. Op weg naar zijn crematie reed mijn toenmalige vriendin hopeloos verloren, zodat we pas op het kerkhof arriveerden toen alles al achter de rug was. Ik had nog net de kans om mijn medeleven te betuigen aan zijn weduwe. Van de andere aanwezigen herkende ik niemand, tenzij… Jan Debrouwere.
Mosterd. Vi-Va-Sa. Het is eens iets anders dan politiek secretaris of federaal afgevaardigde. Vic Van Saarloos wàs dan ook anders. Nochtans was ook hij een Gerard Van Moerkerke-product, wat zijn carrière bij De Rode Vaan betreft. Het is immers bij hem dat Vic ging aankloppen in 1953 toen hij bij Mercantile in Antwerpen aan de deur was gevlogen.
Toch heeft ook vinnige Vic ooit nog een partijfunctie opgenomen. Gedurende één jaar (1956), in Antwerpen. Dat hoorde toen zo, veronderstellen we.
In 1959 werd hij daarbij ook nog vertegenwoordiger van het Chinese Persagentschap, wat gewoon inhield dat hij dagelijks een twintigtal lijntjes moest doorseinen. Maar lang heeft ook dat niet geduurd want belangrijke politieke verschuivingen hebben daar in 1963 een stokje voor gestoken.
Maar welk stokje werd er eigenlijk tussen Vic en De Rode Vaan zelf gestoken? Hij die zoals hij zelf zegt zijn hart heeft verpand aan De Rode Vaan “net of dat blad van mij zou zijn”…
Dat blijkt een lastige vraag te zijn. Vic staart een tijdje voor zich uit (worden wij te pathetisch als we schrijven dat we menen dat zijn ogen enigszins vochtig worden?) en springt dan plots recht. “Een ogenblikje!”
Op een wip is hij de kamer uit en we horen hem op de trap stommelen. Even later is hij er weer, gevolgd door zijn twee trouwe maar gecastreerde katers, en met twee boekjes in de hand. “Hier,” zegt hij en hij duwt ons volgend gedicht voor de neus:
Jan Debrouwere (1926-2009)
Het is vandaag al tien jaar geleden dat ik een mail ontving van mijn zeer geachte en geliefde confrater Lode Willems met daarin de volgende trieste mededeling: “Toen ik zo’n maand geleden met Jan Debrouwere belde, zei hij me dat hij nog maar eens naar het ziekenhuis moest. Dat was de laatste paar jaren wel al meer gebeurd, zo om het halve jaar, voor een controle. Deze keer kon het wel wat langer duren, vertelde hij me. En ik had niet door dat het ernstiger was. Intussen ben ik trouwens zelf ook nog eens het ziekenhuis ingedoken. Niet voor lang, even naar de spoeddienst cardiologie om mijn op hol geslagen hartpomp te kalmeren, van 211 slagen per minuut tot een rustiger 60. Vorige week liep ik te denken aan Jan, en dat ik hem toch eens zou gaan opzoeken. Maar ik ken mezelf, ik reageer traag. En eens te meer heb ik niet snel genoeg geluisterd naar wat mijn onderbewustzijn me influisterde. Dinsdag kreeg ik een mail: Jan Debrouwere overleed in de nacht van 1 op 2 juni in het Universitair Ziekenhuis van Antwerpen…”
Lees verder “Jan Debrouwere (1926-2009)”
‘Drie eeuwen grafische industrie’ in het Gentse Industriemuseum
Nieuwe expo ‘Drie eeuwen grafische industrie’ in het Gentse Industriemuseum dompelt je onder in de drukkerijen van weleer, van 1750 tot vandaag.
Lees verder “‘Drie eeuwen grafische industrie’ in het Gentse Industriemuseum”
Dertig jaar geleden: Jan Mestdagh verlaat De Rode Vaan
Vandaag is het dertig jaar geleden dat Jan Mestdagh als laatste van de vertrouwde redactie De Rode Vaan heeft verlaten. Jan was tien jaar mijn gewaardeerde collega geweest op de redactie van De Rode Vaan en later heb ik nog vijf jaar met hem doorgebracht bij de C.S.C.
Lees verder “Dertig jaar geleden: Jan Mestdagh verlaat De Rode Vaan”
Wie schrijft, vertrekt
Vandaag is het dertig jaar geleden dat mijn laatste artikel voor De Rode Vaan is verschenen. Ik had het de toepasselijke titel “Wie schrijft, vertrekt” gegeven, ook al verzin ik in de inleiding daarvoor een totaal andere reden dan wat het werkelijk betekende. Het klopte overigens ook niet. Het bleek uiteindelijk mijn laatste artikel als vaste redacteur te zijn geworden, want na mijn desastreuze avonturen bij De Batselier bleek ik al vlug weer op de journalistiek aangewezen om aan de kost te komen. Als free-lancer mijn stukken kwijt raken in de burgerpers, zoals wij die kranten en weekbladen destijds noemden in De Rode Vaan, bleek niet zo makkelijk te zijn en al gauw kwam ik alweer bij De Rode Vaan terecht, maar deze keer dus als losse medewerker.
Lees verder “Wie schrijft, vertrekt”
