“Oh lamentable day!” Ik haal er heel toepasselijk Shakespeare bij (Romeo and Juliette) om mijn gemoedstoestand op dit moment te beschrijven. Deze morgen haal ik uit mijn brievenbus een doodsbrief die daar dus ipso facto reeds van gisteren moet hebben gezeten. Dat is sowieso altijd schrikken, maar toen ik hem opende was ik helemaal van de kaart. Miel Swillens – op zijn doodsbrief “Emile”, zoals hij zich in zijn latere leven inderdaad graag liet noemen – één van de mentors in mijn jonge leven, is “onverwachts (zeg dat wel!) van ons heengegaan te Zevergem op 14 augustus 2017″. Zo meldt ons zijn echtgenote Rhoda Sivewright. Wat hij in Zevergem zat te doen, weet ik niet, maar het was blijkbaar niet toevallig, want de kerkelijke uitvaart vindt eveneens plaats in Zevergem, meer bepaald in de parochiekerk op donderdag 24 augustus om 10.30 uur. Ik vermoed dus dat hij vrij recent naar daar is verhuisd en dat hij niet meer op het appartement in mijn buurt woonde. Ik ben hem dan ook al een tijdje niet meer tegengekomen, maar de laatste keer dat ik hem heb gezien liet alleszins niets vermoeden dat er iets met zijn gezondheid aan de hand was. Onderstaande tekst staat al sinds jaar en dag op mijn blog. Ik heb hem ongewijzigd gelaten. Hij gaat immers over de levende Miel Swillens en dat zal hij voor mij altijd zijn: alive and (softly) kicking…
Lees verder “Emile Swillens (1943-2017)” →