Vandaag is het veertig jaar geleden dat de Touretappe van Morzine naar Les Ménuires werd gewonnen door zesvoudig bergkoning Lucien Van Impe. Bernard Hinault geeft als tweede zes seconden prijs, als derde overschrijdt Luciens toenmalige ploegmaat bij Kas, Claude Criquielion, nog eens tien seconden later de eindstreep. Achter deze ogenschijnlijke “logische” uitslag gaat wel een verhaal schuil…

Aangezien alle favorieten bang waren om Bernard Hinault aan te vallen, gaf Lucien Van Impe aan zijn jonge ploegmaat Claude Criquielion de wenk om ervan door te gaan. Claudy wist eerst niet goed wat hij moest doen, maar hij vergaarde uiteindelijk toch een kleine honderd meter voorsprong. Dan kwam echter Cyrille Guimard, de sportdirecteur die drie jaar eerder Van Impe naar zijn enige Tourzege had geleid, maar nu de ploegleider van Bernard Hinault was, op twee kilometer voor de streep naast zijn renner rijden: ‘Je ziet hoe Zoetemelk erbij zit. Hennie Kuiper is allang weg, probeer Zoetemelk ook nog maar weg te rijden. Het kan.’
Hinault demarreerde niet eens, hij verhoogde ‘alleen’ nogmaals het tempo. Van Impe was de enige die hem kon volgen. Ook hij bekende nadien aan Stijn Vanderhaeghe in diens boek “Tour de France; Tour des Belges” (Lannoo 2013) dat hij uit dezelfde schrik die iedereen koesterde, te lang had gewacht. ‘Ik durfde eerst niet, maar ik moest wel reageren toen Hinault achter mijn ploegmaat Criquielion aanging. Dat vond ik niet aardig van hem. Zo’n groot renner die een goede beginneling als Criquielion het succes misgunt… Ik ben naast hem gaan rijden en ik heb gevraagd: waarom? Hij keek me verschrikkelijk vuil aan en riep: non! Als de zaken er zo voor staan, dacht ik, kruip ik in je wiel en dan zullen we wel zien. Dicht bij de finish riepen wat Belgische toeschouwers naar me, dat de laatste 500 meter plat waren. Ik zag dat Hinault daarvoor niet op de juiste versnelling reed met de 14-15 die hij gebruikte, zodat ik snel op de 13 schakelde en krak… Het was gebeurd.’
Toch was het voor Claude Criquielion slechts een schrale troost dat zijn KAS-ploegmakker uiteindelijk met de winstruiker aan de haal was gegaan…