35 jaar geleden won Greg LeMond de tijdrit van 45,7 km rond het meer van Vassivière, met vijf seconden voorsprong op zijn kopman Bernard Hinault. Zo werd hij de eerste Amerikaanse etappewinnaar in de Tour.
Vandaag is het 35 jaar geleden dat Luis Herrera zijn derde Tourrit heeft gewonnen. Het is een vlakke rit, al is hij wel ontsnapt op een colletje van derde kategorie. In de afdaling knalt hij tegen de bergwand, maar Bernard Hinault valt nog veel erger in de sprint om de tiende plaats. Of ik deze rit rechtstreeks heb gezien, is erg twijfelachtig, aangezien het op dat moment ook live aid was en daarover moest ik een verslag schrijven voor De Rode Vaan. Ik had vooraf wel een artikel geschreven over het Colombiaanse wielrennen.
Vandaag is het 45 jaar geleden dat Lucien Van Impe de Tourrit wint op de Puy de Dome voor Thevenet en Merckx. Merkwaardig is wel dat Merckx tijdens de beklimming een vuistslag kreeg toegediend en dat hij na de aankomst precies de dader kon aanduiden.
Lees verder “45 jaar geleden: Lucien Van Impe wint op de Puy de Dome voor Thevenet en Merckx, die vuistslag krijgt”
Het is vandaag ook al veertig jaar geleden dat Bernard Hinault een heroïsche Luik-Bastenaken-Luik heeft gewonnen (foto Pinterest).
Lees verder “Veertig jaar geleden: Bernard Hinault wint heroïsche Luik-Bastenaken-Luik”
Het is vandaag 75 jaar geleden dat de Nederlandse ex-wielrenner Jan van Hout omkwam in het concentratiekamp van Neuengamme.
Lees verder “Jan van Hout (1908-1945)”
Aangezien zijn carrière parallel liep met mijn verblijf op De Rode Vaan, heb ik over Bernard Hinault (foto Matthieu Riegler via Wikipedia) wel een tiental artikeltjes geschreven. Ter gelegenheid van zijn verjaardag zou ik die kunnen ordenen en samenvoegen, maar ik heb voor de gemakkelijkheidsoplossing gekozen, zijnde (uiteraard) weer… Wikipedia!
Lees verder “Bernard Hinault wordt 65…”
De Franse wielrenner René Bittinger viert vandaag zijn 65ste verjaardag…
Lees verder “René Bittinger wordt 65…”
Vandaag is het al veertig jaar geleden dat Jan Raas het omstreden wereldkampioenschap in Valkenburg heeft gewonnen. Destijds heb ik daar in De Rode Vaan zowel een voor- als een nabeschouwing aan gewijd, wat heel uitzonderlijk was…
Lees verder “Veertig jaar geleden: Jan Raas wint omstreden wereldkampioenschap”
Zoetemelk probeert in de laatste rit Bernard Hinault nog te onttronen, maar wordt door de Das zelf op zijn plaats gezet (zie bovenstaande foto). Nadien zou hij nog een boete van tien minuten krijgen wegens doping, maar dat verandert niets aan de uitslag; hij verliest er wel de superstrijdlust mee. Criquielion eindigt negende in zijn eerste Tour. Het podium is precies hetzelfde als vorig jaar.
De verdere einduitslag:
1. Bernard HINAULT (Fra) en 103h 06’50”
2. Joop Zoetemelk (Hol) à 13’07”
3. Joaquim Agostinho (Por) à 26’53”
4. Hennie Kuiper (Hol) à 28’02”
5. Jean-René Bernaudeau (Fra) à 32’43”
6. Giovanni Battaglin (Ita) à 38’12”
7. Jo Maas (Hol) à 38’38”
8. Paul Wellens (Bel) à 39’06”
9. Claude Criquielion (Bel) à 40’38”
10. Dietrich Thurau (All) à 44’35
Uitslag van de laatste rit:
1. Bernard Hinault en 4h47’45”
2. Joop Zoetemelk (later uit de uitslag geschrapt)
3. Thurau à 2’18”
4. Bossis
5. Sherwen
6. Kelly
7. Vanoverschelde
8. Knetemann
9. Sanders
10. Gauthier
Vandaag is het veertig jaar geleden dat de Touretappe van Morzine naar Les Ménuires werd gewonnen door zesvoudig bergkoning Lucien Van Impe. Bernard Hinault geeft als tweede zes seconden prijs, als derde overschrijdt Luciens toenmalige ploegmaat bij Kas, Claude Criquielion, nog eens tien seconden later de eindstreep. Achter deze ogenschijnlijke “logische” uitslag gaat wel een verhaal schuil…
Aangezien alle favorieten bang waren om Bernard Hinault aan te vallen, gaf Lucien Van Impe aan zijn jonge ploegmaat Claude Criquielion de wenk om ervan door te gaan. Claudy wist eerst niet goed wat hij moest doen, maar hij vergaarde uiteindelijk toch een kleine honderd meter voorsprong. Dan kwam echter Cyrille Guimard, de sportdirecteur die drie jaar eerder Van Impe naar zijn enige Tourzege had geleid, maar nu de ploegleider van Bernard Hinault was, op twee kilometer voor de streep naast zijn renner rijden: ‘Je ziet hoe Zoetemelk erbij zit. Hennie Kuiper is allang weg, probeer Zoetemelk ook nog maar weg te rijden. Het kan.’
Hinault demarreerde niet eens, hij verhoogde ‘alleen’ nogmaals het tempo. Van Impe was de enige die hem kon volgen. Ook hij bekende nadien aan Stijn Vanderhaeghe in diens boek “Tour de France; Tour des Belges” (Lannoo 2013) dat hij uit dezelfde schrik die iedereen koesterde, te lang had gewacht. ‘Ik durfde eerst niet, maar ik moest wel reageren toen Hinault achter mijn ploegmaat Criquielion aanging. Dat vond ik niet aardig van hem. Zo’n groot renner die een goede beginneling als Criquielion het succes misgunt… Ik ben naast hem gaan rijden en ik heb gevraagd: waarom? Hij keek me verschrikkelijk vuil aan en riep: non! Als de zaken er zo voor staan, dacht ik, kruip ik in je wiel en dan zullen we wel zien. Dicht bij de finish riepen wat Belgische toeschouwers naar me, dat de laatste 500 meter plat waren. Ik zag dat Hinault daarvoor niet op de juiste versnelling reed met de 14-15 die hij gebruikte, zodat ik snel op de 13 schakelde en krak… Het was gebeurd.’
Toch was het voor Claude Criquielion slechts een schrale troost dat zijn KAS-ploegmakker uiteindelijk met de winstruiker aan de haal was gegaan…
