Op 19 mei 1958 nam Maria Callas, toen toch nog maar 34 jaar, afscheid van de opera-scène (*) met “Il Pirata” in de Scala van Milaan.
Lees verder “65 jaar geleden: Maria Callas neemt afscheid van de opera-scène”
Naast “Caligula” in Voouit, waarover we het gisteren hadden, waren 25 jaar geleden enkel nog de twee langlopende voorstellingen “Partij kiezen” in Arca en “Masterclass” in het NTG te zien. Twee voorstellingen die veel met elkaar gemeen hebben, al was het maar wegens het belangrijke aandeel van de muziek. Tweemaal staat immers een legende uit de klassieke muziek centraal. In Arca geeft Piet Balfoort gestalte aan dirigent Wilhelm Fürtwängler, in het NTG is Chris Lomme de operadiva Maria Callas (foto ntgentarchief). Alhoewel: “is”? Door het gebruik van de uitdrukking “de Vlaamse theaterdiva” wil men de identificatie zo groot mogelijk maken, maar zoals Chris Lomme tegen collega Ingrid Vander Veken opmerkte: “Zelf heb ik het nooit zo vleiend gevonden dat men me diva noemt. Dat ze je een goeie actrice noemen, heeft met je vakbekwaamheid te maken; dat ze je een diva noemen, met je naambekendheid.” En met “caprices” die Chris niet heeft natuurlijk. Zelf vind ik dat Piet Balfoort veel minder afstand neemt van zijn personage. Hier zie je a.h.w. niet meer Balfoort maar Fürtwängler zelf! (RDS in HLN van 16/4/1998)
Vraag iemand nooit: “Mag ik je glottis eens zien?” De glottis is immers de spleet tussen de stembanden. Zelfs een tandarts kan eventueel wel zien wat je gisteren hebt gegeten, maar niet je glottis! Kortom, de glottis zou een sluimerend bestaan in ons lichaam leiden, ware er niet de glottisslag die een slagschaduw werpt over het leven van alle studenten Germaanse Filologie. De glottisslag is de klank vóór het plotselinge begin van een initiële klinker en om de een of andere reden vinden proffen taalkunde dat héél belangrijk. Stel je voor wat er van mij zou geworden zijn als ik niet had geweten wat de glottisslag was? Zou ik dan wel dit rubriekje mogen volschrijven? * Al dergelijke belangrijke levensvragen stelt zich ook de Cie. de Koe in “De Slag van Glottis”, een absurd-komisch stuk dat 25 jaar geleden te zien was in Vooruit. * Zou Maria Callas geweten hebben wat een glottisslag is? Hààr kunnen we het niet meer vragen, maar wel aan Chris Lomme in het NTG. * En Tom van Landuyt deelt nog altijd glottisslagen uit in “Clockwork orange” in de Minnemeers. (RDS in HLN van 6/4/1998)
Ik vreesde 25 jaar geleden dat nogal wat mensen naar « Een laatste tango » van het Zuidelijk Toneel zouden gaan kijken met een instelling van « doet-ie het of doet-ie het niet ? ». Dit stuk is immers gebaseerd op de film « Last tango in Paris » van Bernardo Bertolucci en geef toe, de scène die we ons allemaal herinneren, is die met de boter (foto) ★ Een haar in de boter ook bij de vzw Lyrica, die in het begin van het jaar Hilda De Groote hadden aangekondigd als « De Lustige Weduwe ». Nu, zo lustig is Hilda blijkbaar niet meer en ze wordt dan ook vervangen door Andrea Huber. Maar Jean Van Ree blijft graaf Danilo, zodat alvast de dames van 50+ zondagnamiddag in het conservatorium van de partij waren ★ Hun al even levenslustige jongere tegenhangertjes konden in de Kopergietery terecht voor het improvisatietheater « Een dag van koper ». Bij de spelers herkenden we een paar namen uit « Onvoorziene omstandigheden » ★ En natuurlijk was er de première van « Masterclass » in het NTG, waarin Chris Lomme Maria Callas incarneert… (HLN, 28/3/1998)
65 jaar geleden was er het fameuze incident toen Maria Callas uit de “Norma”-productie van de opera van Rome stapte. Een paar dagen later werd ze dan ook vervangen door Anita Cerquetti (bovenstaande foto).
Lees verder “65 jaar geleden: Maria Callas stapt uit “Norma””
De twintigste verjaardag van het overlijden van Maria Callas (foto) is de aanleiding geweest om herhaaldelijk fragmenten te tonen uit de Medea-film die ze in een regie van Pasolini heeft gedraaid.
Lees verder “25 jaar geleden: Cultuur in Gent (185)”
Vandaag is het ook al 45 jaar geleden dat de legendarische operazangeres Maria Callas is overleden.
Lees verder “Maria Callas (1923-1977)”
Het is al vijftien jaar geleden dat de Italiaanse tenor Luciano Pavarotti is overleden. Vijf jaar geleden zag ik op Canvas een documentaire over hem waarin de vraag werd gesteld of hij door zijn optredens met popvedetten het volk naar de opera had gelokt of niet?
Lees verder “Luciano Pavarotti (1935-2007)”
Vanavond sluit het documentair filmfestival in Studio Skoop. En met wat voor een film ! In « Poussières d’amour » brengt Werner Schroeter een ode aan de operadiva’s en aan één diva in het bijzonder: de nooit meer te evenaren Maria Callas (foto) ! Nadien is er nog een herneming van de samba-documentaire, wat normaal gezien aanleiding zou kunnen geven tot enig fuifwerk maar de laatste keer dat ik dat in een bioscoop heb gezien, was bij de vertoning van « Woodstock » in 1970 ! * Waar het ook goed toeven is, is bij Kommil Foo. Wie het programma « Neandertaal » nog niet heeft gezien tijdens de voorbije Gentse Feesten, krijgt daar vanavond de kans toe in Vooruit. * Wie het meer op experiment heeft begrepen, die zal z’n gading vinden in het Nieuwpoorttheater want daar treedt de Nederlandse groep De Kift op met het programma Gaaphonger. En wat moeten we ons daarbij voorstellen ? « Een welluidende botsing tussen punk en de troubadour van Lenny Kuhr » * En nu gij !
Norma is een tragedia lirica, een opera in twee bedrijven van Vincenzo Bellini op een libretto van Felice Romani. De eerste uitvoering vond plaats in La Scala van Milaan op 26 december 1831. Deze opera wordt algemeen beschouwd als een klassiek voorbeeld van de belcanto-traditie, en Casta diva is uitgegroeid tot een van de bekendste aria’s.
Lees verder “190 jaar geleden: creatie van “Norma” (Bellini)”
dagelijks iets degelijks 