“The Lion King” is de 32ste in de reeks animatiefilms van de Disney Studio. De film werd geregisseerd door Roger Allers en Rob Minkoff. Het werd genomineerd voor 55 prijzen waarvan het er 30 verzilverde. Het won onder meer twee oscars, drie Golden Globes en drie Annie Awards.
Lees verder “25 jaar geleden: première van “The Lion King”” →

“Doornroosje” of “De schone slaapster” (originele titel “Sleeping Beauty”) is een Amerikaanse animatiefilm van de Walt Disney Feature Animation. De film is gebaseerd op het sprookje van de Schone Slaapster zoals dat is opgetekend door Charles Perrault. Het was Walt Disneys zestiende avondvullende tekenfilm. De film werd geregisseerd door Les Clark, Eric Larson, en Wolfgang Reitherman, net als alle vorige films sedert “Cinderella” onder toezicht van Clyde Geronimi.

“Doornroosje” was bijna de gehele jaren vijftig in productie. Het werk aan de film begon reeds in 1951. De eerste stemmen werden al opgenomen in 1952. Van 1953 tot 1958 werd het tekenwerk verricht, en de muziek werd gecomponeerd in 1957. Alhoewel de naam van de protagonist, Aurora, afkomstig is uit het originele ballet van Tchaikovsky, is de muziek van “De schone slaapster” is niet van hem, maar van Georges Burns. Opmerkelijk aan deze film is dat het titelpersonage, prinses Aurora alias Doornroosje, in totaal minder dan 18 minuten te zien is.
Omdat Disney al twee keer eerder een film had gemaakt gebaseerd op een sprookje, “Sneeuwwitje” en “Assepoester”, wilde hij dat deze film zich visueel goed zou kunnen onderscheiden van de vorige twee. De achtergronden kregen meer gedetailleerd en complexer tekenwerk dan in vorige films. Disneys vaste productieontwerper Ken Anderson had de leiding over het project. Eyvind Earle mocht de decors voor de film ontwerpen, en kreeg hierin van Disney veel vrijheid. Het schilderen van de gedetailleerde achtergronden in de film duurde dikwijls meer dan een week.
Bij de originele uitgave bracht de film 48 miljoen dollar op, waarmee het na “Ben-Hur” de meest succesvolle film van 1959 was. Ondanks het financiële succes kreeg de film gemengde reacties van critici. Men vond het verhaal te traag en de karakterontwikkeling niet sterk genoeg. (Wikipedia)
Daarna danst Gene Kelly in “Anchors Aweigh” met Jerry the Mouse. Dat was eigenlijk maar “tweede keuze”, want het was eigenlijk de bedoeling dat het Mickey Mouse was. Walt Disney weigerde echter zijn medewerking aan MGM. Hij concentreerde zich liever op Cruella de Vil voor “De 101 Dalmatiërs”. Eind oktober 1995 stierf overigens de actrice die oorspronkelijk model stond voor de getekende Cruella, namelijk Mary Wickes (79).
Ondertussen was Disney ook begonnen met de productie van “gewone” films. Eerst documentaires, maar nadien ook speelfilms. Dit laatste had vooral te maken met het feit dat de Britse regering vond dat de winsten die de Disney-firma in Engeland maakte, het land niet mochten verlaten. Dus draaide hij daar maar speelfilms. Het dient wel gezegd dat hij, komende uit de animatiefilm, meteen ook “het storyboard” uitvond. In 1955 mocht tekenaar John Hench (1908-2004) zelfs een oscar in ontvangst nemen voor de special effects in “20.000 leagues under the sea”.
DISNEYLAND
Ondertussen kwam een groot deel van de inkomsten zoals gezegd uit Disneyland. Het idee is eigenlijk ontstaan uit Disney’s grote liefde voor stoomtreinen. Eerst wilde hij een eigen lijn pachten, maar toen zijn vrouw dit niet zag zitten, legde hij een miniatuurspoorlijn aan in zijn tuin. Gekoppeld aan een bezoek aan het Deense Tivolipark is hij zo op het idee van Disneyland gekomen.
Om dit idee te realiseren had hij wel een partner nodig en dat werd dan de televisiemaatschappij ABC. Op die manier verzorgde Disney vanaf 1954 een wekelijkse uitzending, “Disneyland”. “The Mickey Mouse Club” (met de Mouseketeers) ging zelfs dagelijks op het scherm!
Het dient gezegd dat Disney ook hier weer zijn tijd ver vooruit was. Zo draaide hij de serie “Davy Crockett” in kleur, ook al bestond kleurentelevisie nog niet. Disney was er echter van overtuigd dat dit er ooit wel eens van zou komen en zo komt het dat de Zorro-reeks die b.v. ook nu nog te zien is op Ketnet, niet ingekleurd is, maar wel degelijk een gekleurde versie, die we tot nu toe niet te zien kregen.
IN SEARCH OF THE CASTAWAYS
Tussen 1792 en 1798 schreef Johann David Wyss zijn verhalen over een vader, moeder en vier kinderen die na een schipbreuk op een onbewoond eiland belanden. Zij zijn de geschiedenis ingegaan als “The Swiss Family Robinson”. In de Disney-verfilming door Ken Annakin in 1961 zijn ze gereduceerd tot drie kinderen. Drie jongens, waardoor de twee oudsten het op een bepaald moment letterlijk uitvechten voor een meisje. Dat meisje wordt, net zoals de moeder, als een verschrikkelijk onhandig wicht voorgesteld. Typisch is dat, wanneer de mannen hun super-de-luxe boomhut aan het bouwen zijn, de vrouwen zich bezig houden met… het poetsen van het zilverwerk!
Het dient gezegd dat Hayley Mills in een gelijkaardige film, een jaar later, “In search of the castaways” (Robert Stevenson) al heel wat moediger uit de hoek mag komen (haar vader, John Mills, speelde overigens de hoofdrol in de vorige film). It was the third of six films that then child actress Hayley Mills made for the Walt Disney Pictures studio during the early-to-mid 1960s.
Bij ons is de film bekend als “De kinderen van kapitein Grant”, zoals ook de oorspronkelijke roman van Jules Verne heette. It was the second Walt Disney’s studio film adaptation of a Jules Verne novel. The first was20,000 Leagues Under the Sea (1954). The characters of Lord Ayerton (één van de “slechte” personages uit “The castaways”) and Captain Nemo later appeared together in Verne’s novel “The Mysterious Island” (1874). Ironically, Disney never adapted this novel, though other studios have. Later, Disney would produce the Vernian-style motion-picture The Island at the Top of the World(1974).
De rol van Lord Glenarvan werd gespeeld door Wilfrid Hyde-White, who replaced Charles Laughton as Lord Glenarvan. Laughton was originally announced as the character but Laughton’s illness and subsequent death forced Disney to replace him with Hyde-White. Het toeval wil dat ik de film die Laughton net hiervóór draaide (namelijk “Advise and consent” van Otto Preminger) ook vlak vóór deze film heb gezien.
De rol van Lord Ayerton werd gespeeld door George Sanders. Despite being third on the cast and main titles, he does not turn up until over a hour in the film. First billing was reserved for Maurice Chevalier, who was to be pitied for the stupid role he was cast in, including several extremely boring songs by the Sherman brothers.
According to show-business trade paper ‘Variety’, obstacles that the castaways had to survive included “giant condors, jaguars, flood, lightning, crocodiles, an avalanche, an earthquake, a huge waterspout, mutiny by Grant’s former quartermaster, imprisonment by unfriendly Maoris and an erupting volcano”.
Alhoewel vrij onnozel (om het nog met een understatement te zeggen) werd het the third most successful film at the American box-office for the year of 1962 only beaten by The Longest Day (1962) and Lawrence of Arabia (1962).
MARY POPPINS
In 1964 was er “Mary Poppins” naar het boek uit 1934 van P.L.Travers (1899-1996). Deze was niet tevreden over de verfilming met Julie Andrews omdat ze die te simplistisch vond. Andrews zelf hield aan haar filmdebuut wel een oscar over. Vele jaren later (met name in 2013) werd het hele verhaal verteld in “Saving Mr.Banks”. Emma Thompson vertolkt hierin P.L.Travers, die kampte met een onverwerkt jeugdtrauma en daarom hebben de originele boeken (want het is een reeks) ook een donker kantje. En bijgevolg was ze er als de dood voor dat Walt Disney – rol van Tom Hanks – van haar boek een onnozele tekenfilm zou maken. Het kostte Disney bloed, zweet en tranen om de nukkige schrijfster toch over de streep te trekken. Het tekenfilmgedeelte werd verzorgd door Frank Thomas en Ollie Johnston (1913-2008), die toen pas was aangenomen, wellicht op voorspraak van Thomas, waarmee hij als student aan de Stanford Universiteit reeds samen het humoristische “The Stanford Chaparral” (wellicht gebaseerd op The Granta) had uitgegeven.

Three Little Pigs is een korte animatiefilm van 8 minuten, geproduceerd door Walt Disney. De film won de Oscar voor beste korte animatiefilm en het nummer Who’s Afraid of the Big Bad Wolf werd toen de film uitkwam een grote hit.
Lees verder “85 jaar geleden: Disney’s “Drie biggetjes”” →