Tag: Rik Van Looy

55 jaar geleden: het verraad van Ronse…

55 jaar geleden: het verraad van Ronse…

Het is vandaag al 55 jaar geleden dat Benoni Beheyt wereldkampioen werd in Ronse. Ik was elf jaar en Rik Van Looy was (en is in zekere zin nog altijd) mijn grote idool. Kinderverdriet kan groot en oprecht zijn. Ook al zegt de oudere man nu: Benoni Beheyt was sneller en Rik had niet van zijn lijn mogen afwegen. En dat Beheyt zijn woord had gebroken? Een woord, wat stelt dat nog voor in de wielersport en, ruimer, in het leven?
Lees verder “55 jaar geleden: het verraad van Ronse…” →

55 jaar geleden: Rik Van Looy wordt kampioen van België

55 jaar geleden: Rik Van Looy wordt kampioen van België

Vandaag is het 65 jaar geleden dat Rik Van Looy kampioen van België is geworden op het circuit van Zolder. Dat betekent dus dat in die tijd de nationale kampioenschappen (of althans toch dat van België) een week na de Tour de France werden gereden. Helaas, heb ik geen foto gevonden van die overwinning van de Keizer van Herentals, maar het boek dat Fred De Bruyne in die tijd over hem heeft geschreven, heeft wel een foto uit dat jaar (1963) op de kaft. (Ik vraag me wel af welke leiderstrui Rik hier aan heeft.)
Lees verder “55 jaar geleden: Rik Van Looy wordt kampioen van België” →

55 jaar geleden: Rik Van Looy de superstrijdlustigste in de Tour

55 jaar geleden: Rik Van Looy de superstrijdlustigste in de Tour

55 jaar geleden won Rik Van Looy in het Parc des Princes de laatste rit van de vijftigste Tour de France en verzekerde zich daarmee van de groene trui én van de superstrijdlust. In het eindklassement eindigde hij tiende. Jacques Anquetil won dat jaar voor de vierde keer, wat een record was op dat moment. Federico Bahamontes won het bergklassement en ik won de pronostiek die de collegestudenten uit Temse (Rudy De Vleeshouwer, Rudy Van Hoyweghen enz.) en die uit Bornem (Wim Boon, Mannaert) en Puurs (Hellemans…) op de trein hadden georganiseerd, want ik had dit trio (Anquetil, Van Looy, Bahamontes) voorspeld als winnaar van de respectievelijke klassementen.

Uit het Blommenkindersdagboek (43)

Uit het Blommenkindersdagboek (43)

21 april 1968
Van Damme reeds twee dagen afwezig. We zijn naar het park geweest met de transistorradio. Ron nodigde Annemieke uit om mee naar het park te gaan maar deze weigerde. Zijn dan bij Red naar onze bandopname gaan luisteren en hebben naar de Waalse Pijl gekeken, die gewonnen werd door Rik Van Looy (foto). ’s Avonds gaan wandelen zonder Steve.

Erik Westerlinck
Lees verder “Uit het Blommenkindersdagboek (43)” →

55 jaar geleden: Emile Daems klopt Rik Van Looy in Parijs-Roubaix

55 jaar geleden: Emile Daems klopt Rik Van Looy in Parijs-Roubaix

Ik heb het er nog maar pas enkele dagen geleden over gehad t.g.v. zijn tachtigste verjaardag, maar vijf jaar eerder hadden de Blommenkinders (of althans toch Erik en ikzelf, want Willy en Etienne waren toen nog niet in the picture) evenmin geluk in de Helleklassieker, want ons idool Rik Van Looy werd toen in de sprint verslagen door Emile Daems. Maar zoals enkele dagen geleden reeds gezegd: voor mij was het gevoel dubbel, want ik was tegelijk ook een supporter van Mieleke…
Lees verder “55 jaar geleden: Emile Daems klopt Rik Van Looy in Parijs-Roubaix” →

Uit het Blommenkindersdagboek (32)

Uit het Blommenkindersdagboek (32)

27 februari 1968
Ken afwezig. Naar het Sportpaleis in Antwerpen. Terwijl de bus een half uur (!) vertraging had, schreef Etienne de mop van de dag op zijn naam: toen de lach van agent De Cleen ten hemel steeg, zei hij “er weent iemand”. In het Sportpaleis was alles zeer duur (dit tot spijt van Etienne die zich moest intomen) en we moesten steeds recht staan op het middenplein. Voor de rest: de schilders doen goede zaken bij de Antwerpse meisjes. Red had reeds honger, dadelijk toen hij binnenkwam (ongelooflijk). Peter Post en Rik Van Looy verloren beiden hun dernyreeks tegen Theo Verschueren. Ron Baensch kende Ron Dovan nog en beiden voerden een kort gesprek, waarbij Dovan Baensch vroeg om toch nog te blijven rijden, maar Baensch weerde het lachend af. Rons moeder ging bij de cabine van Van Looy en ook deze kende haar nog (*). Erik en Roger De Vlaeminck reden een ereronde. Om half één ging men naar huis. Veel te vroeg, zeiden de Blommenkinders, maar Rons ouders waren vermoeid door het lange staan. (Erik Westerlinck)
Lees verder “Uit het Blommenkindersdagboek (32)” →