Soms had je de indruk dat opera-goeroe Gerard Mortier kritiek had op alles en iedereen, maar over zijn opvolger bij de Muntschouwburg, Bernard Foccroulle, had hij toch weinig of geen opmerkingen (tenzij dat hij te weinig risico’s durfde te nemen). Integendeel toen Foccroulle destijds als nieuwe muziekdirecteur van de Munt, de 32-jarige Antonio Pappano binnen haalde, noemde Mortier dat “een fantastische ontdekking”.
Lees verder “Antonio Pappano wordt zestig…”
Ik heb het nog maar onlangs geschreven: soms verdwijnen artikels van mijn blog zonder dat ik weet wat ermee gebeurd is. Zo ook mijn recensie van “Christus wordt weer gekruisigd” van Nikos Kazantzakis door het NTG in het Tolhuis. Gelukkig heb ik nog een interview teruggevonden met regisseur Dirk Tanghe, waarin het stuk toch ook ter sprake komt.
Lees verder “Dertig jaar geleden: "Christus wordt weer gekruisigd" in het Tolhuis”
De coloratuursopraan Aga Winska werd geboren op 13 maart 1964 onder de naam Agata Winnicka. Haar vader speelde fagot in de opera en daar heeft hij haar moeder leren kennen die daar hobo en piano combineerde en ook zong, maar later werd ze lerares fysica. Agata kreeg een opleiding als fluitiste, pianiste en zelfs als balletdanseres. Ze nam deel aan ECOV 1987 en werd datzelfde jaar winnares van de Elisabethwedstrijd, waarover ik destijds verslag uitbracht in De Rode Vaan…
Lees verder “Aga Winska wordt 55…”
Het is ook al vijf jaar geleden dat de Gentse opera-goeroe Gerard Mortier is overleden.
Lees verder “Gerard Mortier (1943-2014)”
Vandaag wordt Bernard Foccroulle 65 jaar. Ik kende Bernard al uit de tijd toen ik nog op De Rode Vaan werkte en in die hoedanigheid de Vlaamse verantwoordelijke was voor de organisatie van het jaarlijkse Feest van de Rode Vaan. Voor de programmatie werden we dan immers bijgestaan door de Culturele Commissie van de KP en dààr maakte Bernard deel van uit. Zijn eerste indruk zal dan ook wel niet erg positief geweest zijn, want ik moest mij daar vooral kwaad maken. De organisatrice Joëlle Rochette dacht immers uitsluitend aan de Franstaligen en ging er zonder meer vanuit dat de verhouding twee derden tegenover één derde moest zijn, om niet te zeggen 75% tegenover 25%. Fifty-fifty heb ik uiteraard nooit kunnen bereiken, maar ik moest telkens op de tippen van mijn tenen gaan staan om het onderste uit de kan te kunnen halen.
Lees verder “Bernard Foccroulle wordt 65…”
De sopraan Qilian Chen werd geboren in Dalian, China, in 1957. Ze kwam naar België in het kader van ECOV 1985. Ze bleef studeren op het muziekconservatorium van Brussel bij Jules Bastin en kreeg een contract bij het koor van de Munt.
Ze werd 8ste in de Elisabethwedstrijd 1987, waarin ze “Ach ich füll’s” (Pamina in de Zauberflöte) met grote ernst en maîtrise had gezongen. “Jauchzet Gott” (cantate BWV 51) werd er een beetje te snel doorgejaagd, vooral door de schuld van de pianiste Paule Van den Driessche. De “Aria” van Van Rossum vertoonde enkele foutjes. Bij “Immer leiser wird mein Schlummer” (Brahms) had ze problemen met de uitspraak, maar ze zong zeer expressief. “Höre Israel” uit Elias van Mendelssohn was zeer ontroerend. “Ebben?” (La Wally) viel zozeer in mijn smaak dat ik haar reeds als een “magnifieke Butterfly” zag. Ook “Gretchen am Spinnrad” (Schubert) was zeer overtuigend. Over “Montparnasse” (Poulenc) heb ik niet veel te zeggen, evenals over “Zueignung” (Richard Strauss). Bij “Depuis le jour” uit Louise van Charpentier werd duidelijk dat haar opera-interpretaties bij de critici meer geliefd zijn dan haar liederen, maar toch merkt men ook hier een vibreren op in haar stem. Bij “Tu, che di gel sei cinta” (uit Turandot) merkt Gerard Mortier op dat ze dit geen hele opera volhoudt en dat is misschien wel waar. Op 15 oktober 1993 zong ze het kader van het Filmfestival van Vlaanderen “O mio babbino caro” uit “Gianni Schicchi” en “Un bel di vedremo” uit “Madama Butterfly”.
Geboren in Amiens, studeert Sylvain Cambreling trombone aan het Conservatorium van Parijs. In 1971 wordt hij als trombonist aangenomen bij het Orchestre Symphonique de Lyon (OSL). Daar debuteert hij enkele jaren later ook als dirigent.
Lees verder “Sylvain Cambreling wordt zeventig”
