Het is vandaag al dertig jaar geleden dat de Bulgaarse dirigent Emil Tchakarov is gestorven in nooit opgehelderde omstandigheden. De meest gehoorde veronderstelling is dat hij aan aids is gestorven (*).
Lees verder “Emil Tchakarov (1948-1991)”
Dat de Gentse violist Rudolf Werthen een prima musicus is, dat staat als een paal boven water en eigenlijk zou je dat dus niet meer moeten herhalen (“Elke repetitie met Werthen kon bijna een masterclass genoemd worden,” zegt b.v. violist Eric Baeten). Toch moet je dat wél doen, want het eerste wat opvalt als je met de man praat, is dat je met een zakenman te doen hebt. Dat is eigenlijk niet zo verwonderlijk, als je weet dat Rudolf Werthen afkomstig is uit de kleine middenstand. Over die afstamming deden allerlei geruchten de ronde maar dankzij reacties van echtgenote France Springuel en dochter Samantha is een en ander nu rechtgezet.
Lees verder “Rudolf Werthen wordt 75…”
De Noorse (geboren in 1963) Randi Stene deed haar studies in Kopenhagen bij Susanna Hakan en vandaar kwam het dat zij in Cardiff kandidaat was voor Denemarken. Naast een aria uit “Carmen” zong ze ook nog “Lullaby” van Britten, een aria uit de Johannespassie van Bach, “Op het kerkhof” van Brahms, lied van Grieg, Olga’s aria uit “Evgeni Onegin” van Tsjaikovski en twee volksliederen van Manuel de Falla. Bij de Habanera richt ze zich bij gebrek aan Don José maar naar de dirigent en leden van het orkest, wat de lachlust van de aanwezigen opwekt, maar ze mist sensualiteit. Voor de rest krijgt ze een goede kritiek, vooral wat het oratorium betreft. En zo werd ze toch nog winnares van haar schiftingsavond op de Cardiff Singer of the World 18/6/91. Ze is eigenlijk een ontdekking van Gerard Mortier die haar na een auditie engageerde als één van de drie dames in “Die Zauberflöte”. Ze bleef trouwens altijd een welkome gast in de Munt, waar ze o.m. Carmen was in de Guy Joosten-productie.
Lees verder “Dertig jaar geleden: Randi Stene wint Cardiff Singer of the World”
Het is vandaag ook al twintig jaar geleden dat de Gentse theaterregisseur Jean-Pierre De Decker (op de foto in het midden, samen met Jo Decaluwe en Doris van Caneghem in “Dag Jan” in Arca) totaal onverwacht is overleden.
Lees verder “Jean-Pierre De Decker (1945-2001)”
Vandaag is het ook al twintig jaar geleden dat de Italiaanse dirigent en componist Giuseppe Sinopoli is overleden op 54-jarige leeftijd aan een hartaanval terwijl hij Giuseppe Verdi’s “Aïda” dirigeerde in de Deutsche Oper in Berlijn.
Lees verder “Giuseppe Sinopoli (1946-2001)”
Zoals Jan Melicaen de opera-correspondent was van De Rode Vaan in de Gentse opera, zo werd deze functie in Antwerpen waargenomen door Guillaume Maijeur, die zijn stukken ondertekende met W.M. (Willy Maijeur; nu heeft hij een eigen website waar hij wel ondertekent met G.M.; daar heb ik ook deze foto gevonden). Willy werkte al voor De Rode Vaan toen ik op de redactie kwam, dus ik weet niet hoe hij in contact gekomen is met het blad. Ik heb wel een vermoeden dat de band met de partij “losser” was dan in het geval van Melicaen.
Lees verder “Willy Maijeur”
In de roman “De bochtenrijder van de opera” (1989) van Johny Van Tegenbos (pseudoniem van Lucas Vanclooster) krijgt men een beeld van de Munt onder het beheer van Gerard Mortier via de confrontatie met de chauffeur van de directeur, wat Vanclooster inderdaad heel even is geweest. Daarna volgde “Funyu” (1991), een verhaal over “het verlies van de onschuld” aan de hand van een Japanse violiste, die na een auditie in Tokio tot haar verbazing door de Nationale Opera van België wordt geëngageerd. Het is ook een verhaal over een onmogelijke liefde, want “east is east and west is west and never the twain shall meet“. Vóór “De bochtenrijder” publiceerde Van Tegenbos nog twee romans “Ik ben eeuwig jong” (1982) en “Een opvoeder” (1984) die op zijn vroegere carrière als… opvoeder zijn geïnspireerd.
Morgen zal het precies 145 jaar geleden zijn dat de opera “Carmen” van Georges Bizet in première is gegaan. Het werd een desastreuze flop die in niets liet vermoeden wat voor een succes de opera zou worden na de dood van de componist.
Lees verder “145 jaar geleden: oerpremière van de opera “Carmen” van Bizet”
Op 24 februari 1650 was waarschijnlijk de eerste opera te horen in Brussel. Ter gelegenheid van het huwelijk van Filips IV van Spanje en Maria Anna van Oostenrijk werd toen “Ulisse all’isola di Circe” van Gioseffo Zamponi uitgevoerd.
Lees verder “370 jaar geleden: eerste opera in Brussel”
Soms had je de indruk dat opera-goeroe Gerard Mortier kritiek had op alles en iedereen, maar over zijn opvolger bij de Muntschouwburg, Bernard Foccroulle, had hij toch weinig of geen opmerkingen (tenzij dat hij te weinig risico’s durfde te nemen). Integendeel toen Foccroulle destijds als nieuwe muziekdirecteur van de Munt, de 32-jarige Antonio Pappano binnen haalde, noemde Mortier dat “een fantastische ontdekking”.
Lees verder “Antonio Pappano wordt zestig…”
dagelijks iets degelijks 