Tag: Chris Lomme

25 jaar geleden: cultuur tijdens de feesten (4)

25 jaar geleden: cultuur tijdens de feesten (4)

25 jaar geleden zat de Lakenhalle weer afgeladen vol, want dan had Freek Neirynck Guido Naessens op bezoek en mijn kop eraf als hij niet een (of meer) van zijn « Gentse » operaliedjes zal zingen. De « Coureurs » zouden op dit moment zeker van toepassing zijn! ★ Een dag eerder was Jacques Vandersichel aan de beurt, de gastronoom van de Wereldomroep, die tijdens deze Feesten zelf een talkshow heeft, elke namiddag om 15.30 uur in het Vredeshuis. Maandag is er b.v. Chris Lomme te gast. ★ Al heeft Chris Lomme af en toe ook poëzieprogramma’s gebracht (van Herman De Coninck b.v.), toch heeft vooral Tine Ruysschaert zich in dit genre gespecialiseerd. Ook zij kon bijgevolg de honderdste verjaardag van de Spaanse dichter Federico Garcia Lorca (foto) niet ongemerkt laten voorbijgaan. Bijgestaan door zanger-gitarist Dirk Van Esbroeck bracht zij een bloemlezing uit zijn werk in de Tinnen Pot. ★ En om middernacht speelde de jazzgroep Greetings from Mercury in de Spiegeltent, die ongetwijfeld veel te klein zal zijn, na het succes van hun nieuwste cd. (RDS in HLN, 25/7/1998)

25 jaar geleden: cultuur in Gent (329)

25 jaar geleden: cultuur in Gent (329)

Naast “Caligula” in Voouit, waarover we het gisteren hadden, waren 25 jaar geleden enkel nog de twee langlopende voorstellingen “Partij kiezen” in Arca en “Masterclass” in het NTG te zien. Twee voorstellingen die veel met elkaar gemeen hebben, al was het maar wegens het belangrijke aandeel van de muziek. Tweemaal staat immers een legende uit de klassieke muziek centraal. In Arca geeft Piet Balfoort gestalte aan dirigent Wilhelm Fürtwängler, in het NTG is Chris Lomme de operadiva Maria Callas (foto ntgentarchief). Alhoewel: “is”? Door het gebruik van de uitdrukking “de Vlaamse theaterdiva” wil men de identificatie zo groot mogelijk maken, maar zoals Chris Lomme tegen collega Ingrid Vander Veken opmerkte: “Zelf heb ik het nooit zo vleiend gevonden dat men me diva noemt. Dat ze je een goeie actrice noemen, heeft met je vakbekwaamheid te maken; dat ze je een diva noemen, met je naambekendheid.” En met “caprices” die Chris niet heeft natuurlijk. Zelf vind ik dat Piet Balfoort veel minder afstand neemt van zijn personage. Hier zie je a.h.w. niet meer Balfoort maar Fürtwängler zelf! (RDS in HLN van 16/4/1998)

25 jaar geleden: cultuur in Gent (322)

25 jaar geleden: cultuur in Gent (322)

Vraag iemand nooit: “Mag ik je glottis eens zien?” De glottis is immers de spleet tussen de stembanden. Zelfs een tandarts kan eventueel wel zien wat je gisteren hebt gegeten, maar niet je glottis! Kortom, de glottis zou een sluimerend bestaan in ons lichaam leiden, ware er niet de glottisslag die een slagschaduw werpt over het leven van alle studenten Germaanse Filologie. De glottisslag is de klank vóór het plotselinge begin van een initiële klinker en om de een of andere reden vinden proffen taalkunde dat héél belangrijk. Stel je voor wat er van mij zou geworden zijn als ik niet had geweten wat de glottisslag was? Zou ik dan wel dit rubriekje mogen volschrijven? * Al dergelijke belangrijke levensvragen stelt zich ook de Cie. de Koe in “De Slag van Glottis”, een absurd-komisch stuk dat 25 jaar geleden te zien was in Vooruit. * Zou Maria Callas geweten hebben wat een glottisslag is? Hààr kunnen we het niet meer vragen, maar wel aan Chris Lomme in het NTG. * En Tom van Landuyt deelt nog altijd glottisslagen uit in “Clockwork orange” in de Minnemeers. (RDS in HLN van 6/4/1998)

25 jaar geleden: cultuur in Gent (321)

25 jaar geleden: cultuur in Gent (321)

Dat Bach niet meer het monopolie heeft op de passietijd, hebben we gisteren reeds bewezen met het passieverhaal van Gentenaar Norbert Rosseau. Maar ook « Die sieben letzle Worte des Erlösers am Kreuze » van Joseph Haydn beginnen een vaste plaats op het programma te krijgen. 25 jaar geleden kregen we de oratoriumversie te horen (er is ook nog een orkestversie, een strijkkwartet en een piano-reductie) door II Fondamento in de Bijloke ★ Een heel ander soort passie spreidde Chris Lomme (foto YouTube) ten toon in « Masterclass » in het NTG. Zij was de gast van Freek Neirynck in de foyer; terwijl maandagavond « Carmen » werd vertoond met Julia Migenes-Johnson in de titelrol en Placido Domingo als Don José. Dat deed mij eraan denken dat Gentenaar Herwig De Weerdt in een garage in Berchem een eigentijdse versie van dit stuk regisseerde in opdracht van het jeugdtheater Het Paleis ★ Ook die andere jonge Gentse regisseur Frank Van Laecke was op dat moment op locatie in Antwerpen bedrijvig. In Cinema Tokio regisseerde hij voor de KNS « Equus » van Peter Shaffer. (HLN, 4/4/1998)

25 jaar geleden: cultuur in Gent (317)

25 jaar geleden: cultuur in Gent (317)

Ik vreesde 25 jaar geleden dat nogal wat mensen naar « Een laatste tango » van het Zuidelijk Toneel zouden gaan kijken met een instelling van « doet-ie het of doet-ie het niet ? ». Dit stuk is immers gebaseerd op de film « Last tango in Paris » van Bernardo Bertolucci en geef toe, de scène die we ons allemaal herinneren, is die met de boter (foto) ★ Een haar in de boter (*) ook bij de vzw Lyrica, die in het begin van het jaar Hilda De Groote hadden aangekondigd als « De Lustige Weduwe ». Nu, zo lustig is Hilda blijkbaar niet meer en ze wordt dan ook vervangen door Andrea Huber. Maar Jean Van Ree blijft graaf Danilo, zodat alvast de dames van 50+ zondagnamiddag in het conservatorium van de partij waren ★ Hun al even levenslustige jongere tegenhangertjes konden in de Kopergietery terecht voor het improvisatietheater « Een dag van koper ». Bij de spelers herkenden we een paar namen uit « Onvoorziene omstandigheden » ★ En natuurlijk was er de première van « Masterclass » in het NTG, waarin Chris Lomme Maria Callas incarneert… (DSRG in HLN, 28/3/1998)

Lees verder “25 jaar geleden: cultuur in Gent (317)” →

Veertig jaar geleden: debat over “De Proefkonijnen”

Veertig jaar geleden: debat over “De Proefkonijnen”

In 1979 draait Guido Henderickx de film ‘De proefkonijnen’ over een ongeval in een chemisch bedrijf waarbij doden vallen. Hoofdrolspeelster Chris Lomme verklaarde in Première-Magazine van 23 maart 1979 dat ze blij was met het onderwerp van de film. Jan Decleir van zijn kant was vooral blij met de regisseur, met wie hij nog veel meer wilde samenwerken. De film was echter geen succes in de bioscoop en verzeilde daardoor in het debat-circuit van Culturele Centra e.d. Zo was drie jaar later Gentbrugge aan de beurt, waar ik het debat heb geleid. Eerlijk gezegd, ik was dit helemaal vergeten tot ik dit berichtje van Luc Carnier tegenkwam…

Lees verder “Veertig jaar geleden: debat over “De Proefkonijnen”” →

Dertig jaar geleden: “De stoel van Stanislavski”

Dertig jaar geleden: “De stoel van Stanislavski”

Morgen zal het al dertig jaar geleden zijn dat ik naar een ingekorte (wegens het schrappen van een personage) versie van de ongenadige kritiek van Guido Van Meir op het regisseurstheater ben gaan kijken. “De stoel van Stanislavski” werd gebracht door Klas 7 van het Gentse Muziekconservatorium in een regie van Chris Lomme en een decor van Steven Demedts.

Lees verder “Dertig jaar geleden: “De stoel van Stanislavski”” →