Tag: Jean-Pierre De Decker

35 jaar geleden: Michel Van Laer aan het (laatste) lijntje

35 jaar geleden: Michel Van Laer aan het (laatste) lijntje

Op zondag 25 december 1988 werd in de reeks « Made in Vlaanderen » « Zonderlinge zielen » uitgezonden. Op het inhoudelijke aspect (zowel artistiek als sociaal) werd in De Rode Vaan uitgebreid ingegaan (maar helaas bezit ik deze tekst niet meer). Het leek ons echter gepast om ook even de technische kant van de zaak te belichten. Dit werkwoord is wel goedgekozen, want we willen als allerlaatste lijntje in de geschiedenis van de Rode Vaan, cameraman Michel Van Laer aan het woord laten, een man die voor de prachtige fotografie instaat, niet alleen van deze « Zonderlinge zielen », maar ook nog van tal van andere bekroonde Vlaamse films. Dat hij het laatste woord krijgt, is meteen een beetje als een « Wiedergutmachung » bedoeld, want het is waar dat journalisten al te veel aandacht hebben voor het woord (scenaristen, schrijvers, ja zelfs acteurs en regisseurs vertrekken van een tekst) en te weinig voor de vormgeving, ongetwijfeld omdat ze met het eerste veel beter vertrouwd zijn dan met het tweede.

Lees verder “35 jaar geleden: Michel Van Laer aan het (laatste) lijntje” →

575 jaar geleden: oprichting van “De Fonteine”, de oudste rederijkerskamer van Gent

575 jaar geleden: oprichting van “De Fonteine”, de oudste rederijkerskamer van Gent

Rob Ehrenstein laat zijn “theatergeschiedenis der Nederlanden” starten in Gent, in de elfde eeuw. Het betreft namelijk het kerstspel “Ordo stellae” dat wordt toegeschreven aan ene Theodoricus uit de Sint-Pietersabdij (later zou hij abt worden in Sint-Truiden). Het is echter pas in de 15de eeuw dat met het ontstaan van de rederijkerskamers er ook eerste gespecialiseerde schouwburgen komen. Zo ook in Gent, waar de Loofblomme, Iverige Jonckheit, Jhesus met der Balsemblomme, Mariën Theeren, De Fonteine en Broedermin en Taelyver (later bekend onder de meer populaire naam De Melomanen) actief zijn. In het Schepenhuis hadden de achtbare heren schepenen toen immers een ontspanningszaal ingericht die ze de naam “Comediante Caemere” meegaven. Na verloop van tijd mochten ook andere burgers (maar dan toch “burgers”) van het spektakel komen genieten.

Lees verder “575 jaar geleden: oprichting van “De Fonteine”, de oudste rederijkerskamer van Gent” →

Veertig jaar geleden: “Veel leven om niets” (NTG)

Veertig jaar geleden: “Veel leven om niets” (NTG)

De komedies van Shakespeare, als je’t mij vraagt is daar al meer om te doen geweest dan om z’n tragedies of historische stukken. En terecht want, al hanteert Old Will telkens zowel woord- als situatiehumor, beide vormen zijn heden ten dage zo geëvolueerd dat de oude meester toch niet echt meer kan worden gesmaakt. Tegen de tijd dat hij één Elisabethaans woordenspel heeft ontwikkeld, heeft Freek De Jonge er reeds tien opzitten en situaties met vermommingen en afluisteren vind je ten hoogste nog in films van het allooi van « De schachten in Tirol ». Daarom heeft regisseur Jean-Pierre De Decker er goed aan gedaan de actie over te plaatsen naar een Zuid-Amerikaans land rond de eeuwwisseling om tegen de achtergrond van een operetterevolutie deze operetteklucht over al of niet vermeende maagdelijkheid en de onvermijdelijke « battle of the sexes » te laten plaatsvinden. Kan men immers eventueel vraagtekens plaatsen bij « schaamteloze » parodieën op « Hamlet » of « Romeo and Juliet », dan komen Shakespeares komedies enkel nog echt tot leven indien ze overdreven in de verf worden gezet.

Lees verder “Veertig jaar geleden: “Veel leven om niets” (NTG)” →

25 jaar geleden: cultuur in Gent (299)

25 jaar geleden: cultuur in Gent (299)

Nobody’s perfect, Charlie Brown. Bij de « machtsovername » van Jean-Pierre De Decker had ik toch verwacht dat hij opnieuw Chriske Thys naar de Arteveldestad zou halen, maar dat is niet gebeurd. Wie haar echter nog eens aan het werk wil zien, kon desondanks 25 jaar geleden in het NTG terecht, want samen met her KVS-gezelschap was ze hier te gast voor « Tartuffe » van Molière. De voornaamste rollen zijn echter weggelegd voor Bert André en zijn dochter Sandrine, Hubert Damen, Wim Danckaert en Bien De Moor. Ook allemaal Schoon Volk. * In de Arcazolder kregen we “Frederick”, een kortverhaal van Chantal Van Autreyve, te horen en « De trein van Jef », een eenakter van Kelly Picavet, te zien. ★ Met de Vrouwendag in aantocht kon het ook geen kwaad om eens langs te lopen in Elcker-Ik, in het nabijgelegen Gewad, waar Monika Triest praatte over Simone de Beauvoir. ★ En in de Rode Pomp ging het Russisch Festival op volle kracht door, deze keer met het Trio Rachmaninov. Onnodig dus te zeggen welke componist er op het programma stond. (HLN, 4/3/1998)

25 jaar geleden: cultuur in Gent (292)

25 jaar geleden: cultuur in Gent (292)

25 jaar geleden namen we afscheid van « Torch song trilogy », een stuk dat alweer in aanmerking zou kunnen komen voor extra-voorstellingen, zonder dat men daarvoor de broek moet laten zakken (zelfs op scène gebeurt dat deze keer niet, wat mijnheer Kielemoes wel plezier zal doen). Het is dus wel erg unfair om de bijval in het NTG toe te schrijven aan een niveauverlaging. Met de keuze van zijn stukken speelt Jean-Pierre De Decker wel in op wat de mensen aanspreekt maar wat is daar verkeerd aan ? ★ Dat doet ook Eddy Daese met zijn “Paparazzi”, die eveneens vanavond hun fototoestellen opbergen in het Van Crombrugghe Genootschap. Als dergelijke stukken tevens tot nadenken aanzetten, dan is dat zelfs lekker meegenomen! ★ Wie wel letterlijk zijn broek afsteekt, is Tom Lanoye (foto Arthur Los via Wikipedia) die vanavond een extra-voorstelling geeft van « Gespleten en bescheten » in Vooruit. ★ En morgen om 11.30 uur is Bert André te gast bij Freek Neirynck in de Foyer van het NTG. Misschien vertelt hij nog eens de anekdote toen hij voor “Midzomernachtsdroom” een stramien ging “passen” in een ijzerwinkel. (HLN, 21/2/1998)

25 jaar geleden: cultuur in Gent (281)

25 jaar geleden: cultuur in Gent (281)

Jean-Pierre De Decker heeft zijn hart verpand aan « Torch Song Trilogy », het stuk dat in de jaren tachtig homoseksualiteit bespreekbaar maakte bij een groot publiek. Nadat een eerste poging om het stuk te monteren bij het Nieuw Ringtheater mislukte wegens faillissement van de producer, slaagde hij er vorig jaar in om het met de KNS op de planken te zetten. Nu doet hij diezeljde productie nog eens over in zijn eigen theater, het NTG dus. Uit de Antwerpse versie heeft hij hoofdrolspeler Door Van Boeckel meegebracht, diens « vriend» (in het stuk) Mathias Sercu (foto Radio 1) en zangeres Sofie, die enkele muzikale interventies brengt. Weliswaar geen smartlappen zoals de titel (torch song) lijkt te suggereren, maar een soort van nightclub-jazz met het trio van Eddy Aelbrecht. De « trilogie » slaat op het feit dat dit oorspronkelijk drie afzonderlijke stukken waren. ★ In de Bijloke is het Nationaal Orkest van Belgie te gast, dat geleid door Frederik Devreese een uitsluitend Belgisch programma (Meulemans, Degreef, Poot, Sternefeld) brengt, zoals het een Nationaal Orkest betaamt! (HLN, 5/2/1998)