Hoe zou het nog met Peer van der Kreeft zijn? Vroeger woonde hij in mijn straat en kwam ik hem wel eens tegen, maar nu is het toch al een tijdje geleden dat ik hem nog eens heb gezien. En het interview dat ik met hem had in onze rubriek “aan het lijntje” is ondertussen ook alweer 35 jaar geleden.

U hebt het ongetwijfeld vorige week ook in de krant gelezen : de eerste vijf deelnemers aan het Noord-Zuidprogramma van AFS zijn vertrokken. Dit betekent in mensentaal dat vijf jonge mensen voor vijf jaar naar Ghana vertrokken zijn om daar les te gaan geven. Om over dit project en over de organisatie die achter dit alles steekt wat meer te weten te komen haalden we de programma-coördinator, Peer van der Kreeft, aan onze lijn. Dezelfde Peer die met Theater Symptoom er steeds bij de eersten bij is als er ergens strijdliederen dienen gezongen of als zang een teken van solidariteit moet worden. Om te beginnen vroegen we hem uiteraard wat AFS Interculturele Programma’s vzw is…
P.v.d.K. : AFS is de afkorting van American Field Services. Het is een organisatie die sinds de tweede wereldoorlog uitwisselingen van studenten organiseert. Studenten die dan bij families verblijven. Oorspronkelijk waren dat uitwisselingen tussen Amerika en Europa, maar achteraf is dat dan — gelukkig — verruimd. Er zijn nu uitwisselingen met Japan, Ghana, Sri Lanka, Nicaragua en ga maar door. Een zevental jaren geleden is de Europese federatie van die AFS ontstaan — dit betekent dat de nationale afdelingen zich tot een Europese federatie verenigd hebben en van daaruit is de stimulans gegeven tot veel ruimere programma’s die naar andere groepen dan enkel middelbare scholieren toe werken. Men is dan begonnen met programma’s voor werkende jongeren, werklozen, migranten enz… Een voorbeeld daarvan is b.v. een klas met Turkse en Belgische kinderen die voor drie weken naar Turkije gaan of een groep leraars die met Marokkaanse kinderen werken die voor drie weken naar Marokko gaan enz… Al bij al heeft de vlag, dus de naam American Field Services, niet veel meer te maken met de lading. Maar je weet, een naam veranderen met een bepaalde traditie is niet eenvoudig en niet altijd wenselijk.
— Deze keer is er dus een programma begonnen dat in de sfeer van de ontwikkelingshulp ligt ?
P.v.d.K. : Inderdaad, de vijf jonge leraars die vertrokken zijn, kaderen in wat wij noemen onze Noord-Zuid-dialoog, programma’s dus met Afrika. Het is een koppeling van ontwikkelingswerk en pure culturele uitwisseling.
— Waarom is Ghana uitgekozen om deze eerste groep naartoe te zenden ?
P.v.d.K. : Om te beginnen is dat te wijten aan het feit dat AFS-Ghana, sterk uitgebouwd is en zelf de vraag heeft gesteld aan Europa. In Ghana is er een enorm gebrek aan leraars, dus konden we op de vraag ingaan om leraars te sturen.
— Wie betaalt dat allemaal ?
P.v.d.K. : Het ABOS betaalt dit voor het grootste deel. Die mensen zijn vertrokken als vrijwilliger met het statuut van voluntariaat zoals een ganse reeks mensen vertrekken die aan ontwikkelingshulp gaan doen. Daardoor zijn de grootste kosten gedekt, behalve onze organisatiekosten.
— En waar halen jullie de centen ?
P.v.d.K : We worden door de overheid gesubsidieerd als jongerenvereniging. Bepaalde programma’s worden daarnaast nog gesubsidieerd door de EEG. Dat betekent allemaal echter niet dat we niet voortdurend naar geld moeten zoeken om onze programma’s verder te kunnen doorvoeren.
— Wat zijn de directe toekomstplannen ?
P.v.d.K : Volgend jaar begint het Jaar van de Jeugd en deze eerste groep jonge leraars die vertrokken is kadert ai in onze activiteiten voor dat jaar. We willen volgend jaar een soortgelijke groep sturen naar Kenia en er zijn gesprekken aan de gong om het ook te doen met Senegal en Zimbabwe. Bovendien denken we aan een programma in de landbouwsector, opnieuw met Ghana. Het zou eruit bestaan dat jonge Belgische landbouwers een korte periode naar daar vertrekken om er — samen met Afrikaanse jonge boeren — op een soort proefboerderij een aantal landbouwmethodes uit te proberen. Het ligt voor de hand dat de jonge landbouwers die we willen sturen mensen zijn die ook bij ons op zoek zijn naar andere manieren om aan landbouw te doen. Geen professoren dus in agricultuur, maar jonge gasten die hier meer ecologisch of kleinschaliger willen boeren.
Leraars, boeren en andere geïnteresseerden in ontwikkelingswerk en culturele uitwisseling kunnen terecht bij AFS, Interculturele Programma’s aan de Meilaan 84 te 1200 Brussel (tel. 02/762.94.21). Ondergetekende boert hier ondertussen verder…