Ik ben op dit moment “De zwanen van Stonehenge” aan het lezen van Hubert Lampo. Het is een tweede poging, want de eerste keer heb ik het weggelegd als zijnde te saai. Nu probeer ik vol te houden, al blijf ik het (merkwaardig genoeg voor een populaire romanauteur) slecht geschreven vinden. Maar de inhoud interesseert me wel en daarom doe ik mijn best…
Lees verder ““Terugkeer naar Atlantis” van Hubert Lampo”
Het is ook al vijftien jaar geleden dat Harry Mulisch is overleden. Hij was op dat moment nog altijd de meest gelezen auteur bij Nederlandse scholieren en “De aanslag” het meest gelezen werk. In Vlaanderen was dit ook het tweede meest gelezen werk (na “Kartonnen dozen” van Tom Lanoye) en daarmee ook het enige werk van een Noord-Nederlandse schrijver dat tot in de top vijf was doorgedrongen. In Nederland was dit voor geen enkele Vlaming weggelegd, zelfs niet voor Hugo Claus, le frère ennemi de Harry Mulisch. Een opvallend verschil met Vlaanderen is dat in de klas de hedendaagse auteurs veel meer aandacht krijgen. Hier prijkt Mulisch op de tweede plaats, enkel voorafgegaan door Willem Frederik Hermans (Jozien Moerbeek, Canons in context, 1998).
Lees verder “Harry Mulisch (1927-2010)”
Vandaag is het al 35 jaar geleden dat de Italiaanse schrijver Alberto Moravia is overleden. Geboren als Alberto Pincherle in Rome op 28 november 1907 werkte Moravia als buitenlandcorrespondent voor diverse Italiaanse kranten, waardoor hij geruime tijd in Londen en Parijs woonde. Hij was gehuwd met de schrijfster Elsa Morante. Als romanschrijver debuteerde hij met “De onverschilligen”.
Lees verder “Alberto Moravia (1907-1990)”
Ken jij zo’n fanatieke lezers, ik bedoel individuen die aan het ontbijt – bij gebrek aan iets anders – zelfs het etiket van de pot chocopasta ontcijferen? “Smeerpasta fondant. Ingrediënten: rietsuiker, plantaardige vetten (raapolie, palmolie (2,35%), magere cacaopoeder, emulgator, : sojalecithine…”. Wel, zo’n lezer was en ben ik.
Lees verder “Vijf jaar geleden: het hoekje van Opa Adhemar (54)”
De Vlaamse auteur Jo Claes viert vandaag zijn zeventigste verjaardag. Zelf ken ik hem niet, moet ik toegeven, maar mijn vriend Johan de Belie schreef er destijds wel een stuk over in De Rode Vaan.
Lees verder “Jo Claes wordt zeventig…”
Vandaag is het ook al dertig jaar geleden dat Jerry Lordan is overleden. Maar wie is Jerry Lordan? Daarvoor moeten we even een ommetje maken bij The Shadows…
Lees verder “Jerry Lordan (1934-1995)”
The Picture of Dorian Gray begon als een korte roman, gepubliceerd in het julinummer 1890 in Lippincott’s Monthly Magazine. Een Nederlandse vertaling door Elisabeth Couperus-Baud verscheen in 1893. Haar echtgenoot Louis Couperus had het boek rechtstreeks van Oscar Wilde ontvangen en zij was er diep van onder de indruk.
Lees verder “135 jaar geleden: “Het portret van Dorian Gray””
Het is al 45 jaar geleden dat Johan de Belie in de Marron op de Oostberg kwam spreken over het magisch-realisme. Helaas kwamen enkel de bestuursleden van het organiserende Masereelfonds-Temse erop af. Nochtans had ik er vroeger reeds voor gezorgd dat Johan deze voordracht kon houden, zowel in de werkgroep Nederlandse Literatuur van prof.Van Elslander aan de Gentse Universiteit als in de Broederschool in Sint-Niklaas toen ik daar les gaf. Het was dus echt wel de moeite waard…
Lees verder “45 jaar geleden: Johan de Belie over het magisch-realisme”
De Spaanse schrijver Carlos Ruiz Zafón is vijf jaar geleden in Los Angeles overleden op 55-jarige leeftijd. De auteur, die bekendstaat als de meest gelezen Spaanse schrijver sinds Cervantes leed aan darmkanker.
Lees verder “Carlos Ruiz Zafon (1964-2020)”
De Canadese choreografe Marie Chouinard viert vandaag haar zeventigste verjaardag. Alcide schrijft over haar:,”Ze is een iconoclast, gefascineerd door rituelen. Voor haar is dans een sacrale kunst waarbij het lichaam wordt beschouwd als een buitengewoon materiaal, begiftigd met een spirituele kracht die gevierd moet worden. Veel van haar vroege werken vergen een bijzondere spierbeheersing. In 1990 richtte ze
La Compagnie Marie Chouinard op en creëerde ze Les trous du ciel, een werk waarin een groep half-menselijke, half-dierlijke wezens “keelzang” uitvoert. Dit werd gevolgd door Le Sacre du printemps (1993), Marie Chouinards eerste werk gebaseerd op een partituur (van Stravinsky). Deze twee werken zijn uitgevoerd in Frankrijk, België, Nederland, de Verenigde Staten en heel Canada.” (De foto van Marie Chouinard werd genomen door Laurence Labat; de foto van de productie “Chorale” uit 2003, is van Marie Chouinard zelf.)
dagelijks iets degelijks 