Remco Campert (foto Eric Koch via Wikipedia), de zoon van de dichter Jan Campert die in 1943 omkwam in het concentratiekamp van Neuengamme, kende ik oorspronkelijk omwille van een paar pikante romannetjes, zoals “Het leven is verrukkuluk” (1961) of “Tjeempie of Liesje in luiletterland” (1968). In 1979 kreeg hij de P.C.Hooftprijs uit de handen van Joop Den Uyl, waarmee hij wel een goede band had. Die had hij ook met de dichteres Fritzi ten Harmsen van der Beek, want hij is er nog een tijdje mee getrouwd geweest. Leuker moeten echter de orgies geweest zijn, waarmee ze zich in het kraakpand Jagtlust (1954!) vermaakten. Alhoewel, als dat er o.m. in bestond dat Gerard Reve zijn eigen pis uitdronk, dan laat ik die beker toch alweer liever aan mij voorbijgaan.