25 jaar geleden bracht Jeff Buckley zijn debuutelpee “Grace” uit, waarop hij zijn eigen versie bracht van het nummer “Hallelujah” dat Leonard Cohen in 1984 had uitgebracht. Het wordt door velen beschouwd als de beste versie van het nummer.
Lees verder “25 jaar geleden: “Hallelujah” van Jeff Buckley”
De Gentse actrice van half-Turkse afkomst, Kadèr Gürbüz, viert vandaag haar vijftigste verjaardag…
Ze studeerde aan het conservatorium in Gent. Daarna begon ze bij VT4 als omroepster. Bij Life!tv presenteerde Gürbüz “Life!tv Gezondheid” en “Life!tv Vakantie”. Ook was ze te zien en te horen in “Het Swingpaleis”.
Alhoewel ze dat allemaal behoorlijk deed (zelfs het zingen!), dan is het natuurlijk vooral acteren, waarin ze goed is. Haar bekendste rol is volgens Wikipedia die van dokter Mihriban Ateş in “Flikken” en bij de jeugd is ze vooral bekend als Birgit Baukens uit “W817”. Verder speelde ze gastrollen in “De Kotmadam” (Maya), “Spoed” (moeder), “Aspe” (Diana Heydens), “Witse” (Julie Deboeck), “En daarmee basta!” (Heidi), “F.C. De Kampioenen” (dokter Helga Botermans) en “Mega Mindy” (Rebecca De Rien De Rien). In “Thuis” vertolkte ze de rol van advocate Karin Baert sporadisch sinds 2000. Vanaf 2016 kreeg deze rol meer belang. Tussendoor vertolkte ze van juni 2011 tot augustus 2012 als Caroline De Meester een vaste rol in de concurrerende VTM-soap “Familie”. In het najaar 2012 was ze te zien als Martine Storck in “De Vijfhoek”.
Kadèr Gürbüz mag als een toonbeeld van integratie gelden. Buiten haar naam herinnert er eigenlijk niks meer aan dat ze Turkse roots heeft. Integendeel! Op het vlak van seksualiteit laat ze ook autochtone actrices ver achter zich. Zij gaat geregeld naakt en in 2016 was ze ook oogverblindend mooi als een meesteres in de Vlaamse fictiereeks “Chaussée d’Amour” voor de betaalzender Play van Telenet (zie foto).
“We horen het de mensen nu al zeggen,” schrijft Tom De Leur in Het Nieuwsblad, “die rol van meesteres in sadomasochisme, is dat niet typisch iets voor Kadèr Gürbüz?” De actrice kan haar lach niet inhouden. “Ik heb nochtans nooit een dominatrix gespeeld. (…) Als ik mezelf in dat leren pakje zie, vind ik dat het door de beugel kan, ik kan ermee leven. (…) Die sadomasochistische scènes waren niet makkelijk. Ik heb een beginnerszweepje gekregen van een echte dominatrix en ben heel voorzichtig geweest, maar ik denk dat Josse de Pauw het toch gevoeld heeft. Weet je wat écht pijn deed? Die schoenen met hoge hakken en dikke zolen!”
Naast haar televisiewerk staat zij ook op de planken. In het theater speelde ze onder meer in de KNS, bij Arca en voor het Ballet van Vlaanderen.
Voor de Vlaamse verkiezingen in 2014 stond ze op de Oost-Vlaamse Open Vld-lijst op de vijftiende opvolgersplaats, ter ondersteuning van Mathias De Clercq.
Liane Foly, de son vrai nom Éliane Falliex, est une chanteuse, actrice, imitatrice et animatrice de la télévision française, née le 16 décembre 1962 dans le 7e arrondissement de Lyon.
Les parents d’Éliane, commerçants en Algérie arrivent en métropole en 1962 avec la communauté pieds-noirs. Ils s’installent à Lyon, près du quartier de Perrache, où ils tiennent le commerce La droguerie du sourire. Liane Foly apprend le piano, le solfège et la danse classique dès l’âge de 5 ans, et, à 12 ans, chante dans l’orchestre familial Black And White, avec ses parents (son père en est le producteur, sa mère fait les costumes), son frère Philippe à la batterie et sa sœur Corinne l’aînée de 4 ans au piano (devenue depuis professeur de piano).
Elle continue ensuite à chanter dans les boîtes de nuit et les bars de sa région. Rapidement, son goût pour le blues et le jazz se développe.
En 1975, Liane Foly remporte son premier concours de chant en interprétant un morceau de Karen Cheryl. Elle décide alors d’en faire son métier après avoir passé son bac.
En 1984, elle est repérée par un jeune auteur, Philippe Viennet, et par le pianiste lyonnais André Manoukian, qui lui proposent d’écrire pour elle et d’enregistrer une maquette. Liane Foly et André Manoukian, qui est également son pianiste, compositeur et producteur attitré, vivent ensemble de 1984 à 1995. Éliane devient Liane Foly en 1986.
Après un long travail elle arrive à Paris en 1987 et obtient un rendez-vous avec Fabrice Nataf, le directeur artistique et patron de Virgin France. C’est lui qui la lance.
En 1995, après sa séparation d’avec André Manoukian, elle a recours à la chirurgie esthétique pour améliorer son visage. En 1996, elle se lie avec son manager Laurent B.Souffir, qui compose pour elle une vingtaine de chansons et l’accompagne sur scène en tant que batteur jusqu’en 2000. Ils s’installent à Londres, mais se séparent en 2002.
En 2003, elle se marie avec Augustin Decré, puis divorce en 2007. Elle quitte alors Londres et revient s’installer à Paris.
Après la sortie de l’album Le goût du désir, en 2008, Liane Foly se lance dans une carrière d’imitatrice et d’humoriste, laissant de côté les projets musicaux. Elle se produit dans deux one woman shows : La Folle Parenthèse puis La Folle part en Cure.
En mars 2015, Liane Foly repart en tournée avec de nouvelles chansons annonciatrices d’un nouvel album. Cet album, baptisé Crooneuse, sort en mars 2016. (Wikipedia)
Het is vandaag vijf jaar geleden dat the trailer for the film “Fifty Shades of Grey” werd gereleased. It became the most viewed trailer of 2014 after it gained over 100 million views in just over a week. Ikzelf heb “Fifty Shades of Grey” (ik gebruik de Engelse titel, omdat in de vertaling “Vijftig tinten grijs” de woordspeling over de naam van het hoofdpersonage verloren gaat) van E.L.James nog steeds niet gelezen (en na het zien van de film ben ik het ook niet meer van plan), maar in de Gazet van Antwerpen van 1 december 2012 stond een interessant interview van Michael Lescroart met Karen Peger, psychotherapeute met een specialisatie in seksuele problemen. Een paar fragmenten…
Lees verder “Vijf jaar geleden: “Fifty Shades of Grey” verfilmd”
Vandaag wordt de Zweedse toneelauteur Lars Norén 75 jaar (foto Michiel Hendrickx, afkomstig van Wikipedia). Hij wordt beschouwd als de meest prominente hedendaagse Zweedse schrijver. Hij staat wereldwijd zelfs bekend als dé opvolger van Ibsen en Strindberg. Nadat hij debuteerde met gedichten, schreef Norén aan een razend tempo een reeks theaterstukken die ontwrichte familiale relaties blootleggen.
Lees verder “Lars Norén wordt 75…”
Het zal morgen ook al vijf jaar geleden zijn dat de Franse schrijfster Régine Deforges op 78-jarige leeftijd is overleden aan een hartaanval. Zij werd vooral bekend met de romancyclus De blauwe fiets waarvan sinds 1983 zo’n tien miljoen boeken zijn verkocht. Mijn vrouw, die graag boeken van lange adem leest, heeft van deze trilogie genoten (het boek is ook verfilmd met Laetitia Casta in de hoofdrol), maar zelf ben ik er nog niet aan toe gekomen. Wel heb ik enkele erotische werken van Régine Deforges gelezen. De socialistische president François Hollande roemde Deforges in een reactie op haar dood als een rebel die zich met hartstocht voor het feminisme en de strijd tegen taboes heeft ingezet. Behalve erotische literatuur schreef Deforges ook de onvermijdelijke kookboeken.
Lees verder “Régine Deforges (1935-2014)”
Vandaag is het dertig jaar geleden dat James Bond is gestorven. Hoezo? zal men zeggen, heeft die dan echt bestaan? Wel ja en euh… nee. Er bestond wel degelijk “een” James Bond, maar die man was een gerenommeerd ornitoloog en had buiten zijn naam niks vandoen met de roemruchte geheim agent die werd gecreëerd door Ian Fleming…
