25 jaar geleden werd het Nieuwpoorttheater een maand lang geteisterd door de broers Geboers, een familie die met de vuisten spreekt en met het hart denkt – voor zover er sowieso al gedacht wordt. Aha! zegt de kenner, dit moet een stuk van Arne Sierens zijn en, jawel, zelfs de regie is opnieuw in handen van Johan Dehollander. Theater zoals het te verwachten en te voorzien is? Wie zal het zeggen? Vader Jakob Beks misschien of Didier De Neck, Wim Opbrouck of Wim Willaert, samen de broers Geboers. Maar wellicht heeft Ann Miller, de vrouwelijke katalysator in het gezelschap, het antwoord. ★ Ik heb zo het gevoel dat de broers Geboers van boogie-woogie zouden kunnen houden. Waarmee ik niets kwaads wil zeggen over boogie-woogie. Integendeel, « when you ‘re down and out », is dit muziek die je er weer bovenop kan helpen. In de Hotsy Totsy speelde 25 jaar geleden Joey’s Boogie Woogie, een reïncarnatie van Filiep Ketels van The Chevy’s. ★ « Cross-over » jazz was er dan weer in de Gele Zaal met de voorstelling van de nieuwe CD van Jeroen Van Herzeele en Peter Hertmans. En als gast « rapper » M.C.Sword. (HLN, 29/4/1998)
Tag: Jakob Beks
Jakob Beks wordt zeventig…
De Vlaamse acteur Jakob Beks wordt vandaag zeventig jaar.
Veertig jaar geleden: Richard in crisis
« Is dat waar dat iedereen hier met de poepers zit ? » vraagt een verloren gelopen Jakob Beks op een bepaald ogenblik aan een collega die eveneens per ongeluk in de Malpertuis-versie van Shakespeares « Richard III » is terecht gekomen (het is een veenmysterie wat Jakob hier te zoeken had) en deze antwoordt : « Dat is altijd zo in tijden van crisis ». Als we het programmaboekje mogen geloven, dan zouden deze gevleugelde woorden uit de pen van Willy Courteaux komen, maar we gokken er met vrij grote zekerheid op dat het hier een « bewerking »„ van regisseur Jo Gevers betreft.
Lees verder “Veertig jaar geleden: Richard in crisis”Veertig jaar geleden: “Het Veenmysterie”
Misschien dat de laatste afleveringen alles plotseling veel duidelijker zullen maken of misschien dat men bij de BRT oordeelt dat kinderen een heel eigen denkwereld hebben en dat de normale logica bijgevolg niet dient gevolgd, maar na vijf afleveringen van Het Veenmysterie (9-10) is het voor ons nog steeds een.. mysterie hoe deze serie in elkaar zit. Bovendien werd vooraf aangekondigd dat de speciale taal en de daarbijhorende gebaren van de « veenmensen » bij de jeugd zouden aanslaan. Daar twijfelen wij ten zeerste aan, o.m. omdat deze taal amper te verstaan is. En de houterige gebaren geven alvast deze acteurs een excuus voor het zoutloze spel. De anderen die dit niet hebben, kunnen misschien inroepen dat er wegens bezuinigingen niet genoeg « takes » konden worden genomen ? En tot slot krijgt de rijkswacht een toch wel heel nadrukkelijke rol opgespeld. Met als onderliggende moraal voor de kinderen: de rijkswacht, uw vriend ? (De Rode Vaan nr.42 van 1982)
35 jaar geleden: « Enfantillages » van Raymond Cousse
De voorverkoop van « Enfantillages » van Raymond Cousse liep als een trein, maar dat was dan vooral op basis van de (terechte) naambekendheid van het trio dat ervan aan de wieg stond : Jakob Beks (acteur), André Vermaerke (regisseur) en het Speeltheater (productie). Na de eigenlijke première was het enthousiasme echter reeds grotendeels geluwd… behalve bij ons alweer. Zodanig zelfs dat we ons beginnen afvragen wat er scheelt.
Lees verder “35 jaar geleden: « Enfantillages » van Raymond Cousse”35 jaar geleden: “Vuil spel” van de Vieze Gasten
Vijftien jaar lang hebben De Vieze Gasten zelf hun teksten geschreven. Ze brachten sketches, grappen, clownerie, imitatienummers en liedjes in de lijn van het vormingstheater. But times they are a’changing. In 1986 werd voor de productie van «Schemerstad» een tekstschrijver en een regisseur aangetrokken. Voor hun nieuwe productie «Vuil spel» die in Gent tijdens de Gentse feesten te zien is, werd logischerwijze dezelfde weg ingeslagen. Deze keer schreef Luk Wijns de tekst en Mitta Van der Maat regisseert.
Lees verder “35 jaar geleden: “Vuil spel” van de Vieze Gasten”Veertig jaar geleden: van de goede soort…
Een jaar geleden schreven we reeds met veel lof over het tienerstuk « Pas maar op… of anders » dat Luk De Koninck, Jakob Beks en Brie Leloup onder de leiding van André Vermaerke (Speeltheater) hadden opgezet. Voor de nieuwste productie, « Soort zoekt soort », vinden we dezelfde namen terug, alleen is er als actrice nog Arlette Weygers bijgekomen. En dat was ook wel noodzakelijk, want deze keer wordt er geen « rechtlijnig » stuk opgezet, maar een in elkaar grijpen van verschillende taferelen die alle iets met vakantie en paarvorming (soort zoekt soort, weetjewel) te maken hebben. Vierentwintig personages passeren de revue en het is voor de acteurs dan ook « travakken » geblazen…
Lees verder “Veertig jaar geleden: van de goede soort…”45 jaar geleden: “Sun man” in Arena
“Sun man” was “The Merchant of Venice” in een regie van Jaak Vissenaken met Chris Thys (Debbie = Jessica), Wim Huys (Bobby Sacramona = Lorenzo), Kate De Bock (Lucy Piranha = Portia), Jo de Meyere (Barach = Shylock, een jood), Carmen Jonckheere (Mamma Doc = Nerissa), Daan Van den Durpel (Angelo Sacramona, the sun man = Bassanio), Els Olaerts (gangstermeisje), Bert van Tichelen (Joe De Rosa = Antonio, de koopman van Venetië), Marcel de Stoop (Don Piranha), Jakob Beks (Ricci the Hit = de Prins van Marokko) en André Roels (Diarrhoea Dave = Gratiano).
Lees verder “45 jaar geleden: “Sun man” in Arena”55 jaar geleden: de kiemen voor Theater Arena
Om de oprichting van Theater Arena toe te lichten, moeten we eerst en vooral ons wenden naar… het NTG! En met name naar de première op 20 mei 1967 van ‘De Vertraagde Film’ van Herman Teirlinck. Bij het groeten stapt regisseur Frans Roggen waardig en theatraal naar voren, om een breed saluut te brengen naar de zijloge côté jardin waar normaal directeur Poppe had moeten zitten. Die loge was echter leeg. Eén seconde verbazing, waarna het publiek de geste meteen door heeft. Onder het applaus breekt een tumult uit van Poppe-fans die op de houten vloer stampen en minutenlang scanderen: “Poppe-Poppe-Poppe!”
Lees verder “55 jaar geleden: de kiemen voor Theater Arena”35 jaar geleden: Vlaamse première van “Adrian Mole”
De « Adriaan Mole » van het Speeltheater was 35 jaar geleden een verademing tijdens een nogal zwaar weekend. Nochtans is het niet makkelijk om de juiste toon te treffen bij puberproblematiek. De puber zelf tilt er erg zwaar aan, maar later zal hij of zij moeten toegeven dat dit een grove overschatting was (de wereld stort echt niet in als je een puist op je neus hebt). Volwassenen daarentegen hebben de neiging om alles op die leeftijd te kleineren (net zoals ze dat systematisch bij kinderen doen) en dat zou dan leiden tot een toneelstuk dat de spot drijft met tieners, wat natuurlijk nog ergerlijker zou zijn.
Lees verder “35 jaar geleden: Vlaamse première van “Adrian Mole””