« Is dat waar dat iedereen hier met de poepers zit ? » vraagt een verloren gelopen Jakob Beks op een bepaald ogenblik aan een collega die eveneens per ongeluk in de Malpertuis-versie van Shakespeares « Richard III » is terecht gekomen (het is een veenmysterie wat Jakob hier te zoeken had) en deze antwoordt : « Dat is altijd zo in tijden van crisis ». Als we het programmaboekje mogen geloven, dan zouden deze gevleugelde woorden uit de pen van Willy Courteaux komen, maar we gokken er met vrij grote zekerheid op dat het hier een « bewerking »„ van regisseur Jo Gevers betreft.
De verdere « bewerking » bestaat er vooral in dat het crisis is (inderdaad) en dat een theater als dat uit Tielt het gewoon niet aankan een Shakespeare-productie « comme il faut » op toneel te zetten (dat de talloze bijrollen door steeds hetzelfde handvol acteurs wordt uitgebeeld kan men moeilijk een « bewerking », noemen want, vooral door het haast amateuristische acteerniveau, zelfs van Beks, werkt dit vreselijk irriterend).
Met z’n sobere aankleding (zwart decor en meestal ook zwarte kostumes) had Gevers dan al bij al nog een voltreffer. Maar het best geslaagd is zijn opvatting van de hoofdfiguur, die van Shakespeare (tegen de historische realiteit in) zo’n monsterachtig karakter krijgt aangemeten dat dit zelfs een weerslag had op zijn fysiek, zodat Gevers van Richard III een soort van Beckett-figuur heeft gemaakt. Een waardevolle interpretatie, zoals we al zeiden, die vooral tot haar volle recht komt door de zonder meer knappe prestatie van Eddy Vereycken. We kunnen zelfs zeggen dat hij het is die aan deze zoveelste verspilde toneelavond nog enige glans heeft gegeven. Indien hij een one-man-show had gegeven, hadden we het misschien nog gepruimd.
Referentie
R.D.S., Richard in crisis, De Rode Vaan nr.49 van 1982
dagelijks iets degelijks 