Willy Van Doorselaer, die ik vooral heb leren kennen als de man van Kristien Ketels, debuteerde in 1993 met “Ik heet Kasper”, meteen goed voor een prijs in Duitsland. In 1996 was er dan “De wraak van de marmerkweker” (Querido, 69 blz., vanaf 11 jaar). Die marmerkweker is de afwezige (dode?) vader van het meisje Weettewa (omdat ze haar zinnen altijd op die manier begint), dat de leiding neemt van een kinderopstand tegen projectontwikkelaars die besloten hebben dat hun Club-Waarvan-De-Naam-Nooit-Wordt-Genoemd moet verdwijnen ten voordele van een nieuwe wijk. Het verschil met de geëngageerde literatuur uit de jaren zeventig is dat de kinderen uiteindelijk het onderspit delven. Toch is het geen pessimistisch boek, want het geloof in de marmerkweker blijft intact, evenals de hechte band tussen de clubleden. Het boek is in de wij-vorm geschreven en daarmee komt Willy merkwaardig genoeg naast Hugo Claus te staan, die dit in de gelijktijdig gepubliceerde “De Geruchten” ook af en toe doet.
Lees verder “Willy Van Doorselaer wordt 75…” →