Morgen is het ook al 25 jaar geleden dat ik de Amerikaanse balletdanseres Dawn Fay heb geïnterviewd, die in die tijd bij het Ballet van Vlaanderen danste. Dawn Fay is wellicht het mooiste wezen dat ik ooit heb aanschouwd (ik gebruik opzettelijk een wat verheven taal, want dat verdient ze). Ik heb ze b.v. ooit meegemaakt op een repetitie van de balscène uit “Romeo & Julia” van Sergei Prokofiev en dat is wellicht de mooiste ervaring die ik in mijn leven heb meegemaakt. Ik herinner me nog als gisteren dat ik in de deuropening van het repetitielokaal stond (want daar is niet echt plaats voor toeschouwers) en toen ze kwam voorbij geschreden op die prachtige muziek, bereikte ik de hoogste regionen zonder de hulp van welk geestverruimend middel dan ook. Tijdens het interview bleek ze bovendien nog erg intelligent, erg charmant en bleken we gezamenlijke interesses te delen. Op slag begon ik mij van alles voor te stellen, maar uiteraard was dit enkel maar een wensdroom. Ze was op dat moment verloofd met één van haar collega-dansers en niet lang daarna verliet zij het gezelschap en ik heb nooit meer iets van haar vernomen. Hoe zou het nu met haar zijn?
Lees verder “25 jaar geleden: interview met Dawn Fay” →