Morgen zal het ook al 35 jaar geleden zijn dat “My Fair Lady”, in een versie van de musicalafdeling van het Ballet van Vlaanderen, in première ging. De hoofdrol werd vertolkt door directrice Linda Lepomme.
Lees verder “35 jaar geleden: première van “My Fair Lady””
“Vlaanderen lééft”. Dat was de slogan waaronder cultuurminister Dewael zijn beleid had geplaatst. En het is wààr dat er heel wat beweging was in het culturele leven van Vlaanderen, maar allicht niet op de manier zoals door de liberale jonge Turk werd gewenst. Om de schrijvers in dit landje, waar zij eigenlijk vogelvrij zijn, te paaien, heeft hij bij de opening van de Boekenbeurs het leenrecht ingevoerd (exact zoals Tom Lanoye het in ons blad had voorspeld), maar dit stuit op verzet in de bibliotheeksector, die trouwens ook qua personeelsbeleid deskundig door Dewael wordt afgebouwd. Hoe de BRT weerwerk biedt tegen zijn plannen voor etherverloedering, kunt u elders lezen en deze week rommelt het nu ook bij de Opera en het Ballet van Vlaanderen…
Lees verder “35 jaar geleden: cultureel Vlaanderen tracht te blijven leven”
Dirk Musschoot meldt mij dat zaterdag de Gentse regisseur en lichttovenaar Jaak Van De Velde is overleden aan kanker.
Lees verder “Jaak Van De Velde (1947-2021)”
De Argentijnse choreograaf Mauricio Wainrot (Buenos Aires, 1946) leerden we in België kennen via het Ballet de Wallonie, maar zelf heb ik voor het eerst werk van hem kunnen bewonderen bij het Ballet van Vlaanderen (foto Facebook). Dertig jaar geleden zag ik van hem “Four Janis for Joplin”…
Lees verder “Dertig jaar geleden: “Four Janis for Joplin” van Mauricio Wainrot”
Dertig jaar geleden zag ik “Configurations”, een zogenaamde “mixed bill” van het Ballet van Vlaanderen, zoals gewoonlijk bestaande uit vier onderdelen. Twee daarvan waren choreografieën van de hand van de Argentijn Mauricio Wainrot: “Firebird” op muziek van Igor Stravinsky en “Beyond memory” op muziek van Philip Glass. Vooral dit laatste viel bij mij in de smaak. Helaas heb ik daarvan geen foto meer kunnen vinden. De enige foto van de samenwerking tussen Wainrot en het Ballet van Vlaanderen is deze van Paul De Backer, die een repetitie toont uit de “Carmina Burana” (samen met Aysem Sunal).
Op 12 oktober 1996 pakte het Ballet van Vlaanderen in Antwerpen uit met “Sacco en Vanzetti” (oorspr. “Terra Promessa”), een musical geschreven door Dirk Brossé (muziek, de man rechts op de foto) en Paul Berkenman (liedjesteksten, ondertussen overleden) op een libretto van Frank Van Laecke (links op de foto). Het was de duurste musicalproductie van het BVV tot dan toe, o.a. omdat het een opdrachtwerk betrof, maar n.a.v. de tiende verjaardag mocht dat wel.
Lees verder “25 jaar geleden: première van “Sacco en Vanzetti””
De Belgische mezzo Pascale De Turck zong in 1993 gastvocals op de persvoorstelling van “Carnival of the heart” van Ralph Samantha! Drie jaar later ging ze nog eens op die poptoer verder door de rol van Svetlana te vertolken in “Chess” van het Ballet van Vlaanderen. Wietske Vos, het nieuwste wonderknaapje (-meisje?) van De Morgen, schrijft echter: “Door haar bijzonder zwakke zangprestatie wordt het delicate I know him so well echt verknoeid, ondanks de sterke Hilde Norga.” Op het internet vind ik haar nu vooral terug als dirigente van Opus 165, waar ik ook bovenstaande foto en onderstaande tekst heb gehaald.
Lees verder “25 jaar geleden: Pascale De Turck in “Chess””
Neen, uiteraard slaat bovenstaande titel niet op het nieuwjaarsconcert dat het Antwerpse orkest van de Opera Voor Vlaanderen onder de leiding van Arthur Fagen in beide operahuizen heeft gegeven. De populaire Strauss-schlagers gaven immers eerder aanleiding tot een « gezellig » dan tot een « goed » concert (de ontspannen houding van de Duitse tenor Mario Brell was wat dat betreft typerend, om nog te zwijgen van de « primeur » dat een orkest voor de tweede maal de Radetzkymars inzet zonder dat de dirigent aanwezig is !).
Lees verder “Nieuwjaarsgeschenk in de Opera voor Vlaanderen”
Vandaag wordt Antwerpenaar Jan Vandeloo zestig jaar. Ik neem aan dat hij op die leeftijd niet meer zijn oorspronkelijke beroep, dat van balletdanser, uitoefent. Toen ik hem in 1996 ging interviewen, was hij al aan zijn reconversie naar musical bezig, ik neem aan dat hij daarin geslaagd is, ook al heb ik sindsdien bijna niets meer van hem gehoord. Maar dat heeft natuurlijk ook te maken met het feit dat ik al lang niet meer actief ben als professioneel journalist.
Lees verder “Jan Vandeloo wordt zestig…”
In 1968 draaide Jacqueline Van Quaille een operafilm van Wagners “Tristan en Isolde” waarin ze samen met Claude Heater de hoofdrollen vertolkte (foto YouTube). De locatie van de film is het Gravensteen in Gent. (Werner Lyssens)
Lees verder “Tien jaar geleden: Jacqueline Van Quaille als Bianca Castafiore”
dagelijks iets degelijks 