De voorverkoop van « Enfantillages » van Raymond Cousse liep als een trein, maar dat was dan vooral op basis van de (terechte) naambekendheid van het trio dat ervan aan de wieg stond : Jakob Beks (acteur), André Vermaerke (regisseur) en het Speeltheater (productie). Na de eigenlijke première was het enthousiasme echter reeds grotendeels geluwd… behalve bij ons alweer. Zodanig zelfs dat we ons beginnen afvragen wat er scheelt.
Zou onze aloude leverkwaal genezen zijn ? Toch niet, denken we, want « enthousiast » is nu ook niet precies het woord. Maar ook hier ligt dat eerder aan de oorspronkelijke tekst dan aan wat Vermaerke & Beks (bovenstaande foto) ermee gedaan hebben. Net zoals bij Sue Townsend had het Speeltheater auteur Cousse overigens naar Gent gehaald, maar de man maakte zeker geen overtuigende indruk.
De repetitieve elementen in zijn monoloog van een jongetje dat op vroege leeftijd met seks en dood wordt geconfronteerd (hé, waar hebben we dat nog gehoord ?) mogen dan nog « muzikaal » bedoeld zijn, het merendeel van de toeschouwers wordt er behoorlijk door geïrriteerd. Als je daarover heen stapt en ook nog over een aantal toch wel vrij platte formuleringen (« het harige beest »), dan hou je uiteindelijk echter toch wel een soms grappige soms ontroerende tekst aan over. Geen meesterwerk, maar ook geen verloren tijd, kom.
Ronny De Schepper
dagelijks iets degelijks 