Fernande Grudet (1923-2015)

Fernande Grudet (1923-2015)

Vijf jaar geleden had het boek van Jan Verheyen, “Alle remmen los”, veel succes.  “Geen enkele vorser heeft zich gebogen over de wonderlijke ‘foute’ films van de jaren 70, het enige decennium waarin cinema écht vrij was, ongebonden, zeg maar: losgeslagen”, geeft hij als verantwoording. “Ik heb die periode als tiener mogen meemaken, en het is mijn missie om de pulpcinema uit die jaren te proberen (her)waarderen, of toch minstens in zijn context te plaatsen.” Ik ben een tiental jaren ouder dan mijn dorpsgenoot (wijkgenoot zelfs), maar ik was gelukkig nog jong genoeg om dat in die tijd allemaal zelf mee te maken. En wat mij enorm verwondert: Jan mag er dan wel een succesboek over schrijven, maar waarom krijgen we die films niet meer te zien? Dat zal ook wel weer met “political correctness” te maken hebben, zeker? Eén van die films was b.v. “Madame Claude” en die ging over een bestaand luxeprostitutienetwerk geleid door Madame Claude alias Fernande Grudet, die tien jaar geleden is overleden…

Lees verder “Fernande Grudet (1923-2015)”

Leopold Vermeiren (1914-2005)

Leopold Vermeiren (1914-2005)

Het is vandaag ook al twintig jaar geleden dat Leopold Vermeiren is gestorven (foto Schrijversgewijs). Leopold Vermeiren is de geschiedenis ingegaan als de oorspronkelijke auteur van De Rode Ridder (nog vóór de stripverhalen van Studio Vandersteen), maar misschien is zelfs dat niet meer geweten bij het jonge volkje (“Da’s van vóór mijnen tijd“). Maar wat vast en zeker helemààl niet meer geweten is, dat is dat onze Leopold onder de naam Paul Ticher ook wel eens erotische verhalen durfde te plegen. Hierbij mijn recensie van één van zijn boeken in De Rode Vaan van 1984.

Lees verder “Leopold Vermeiren (1914-2005)”

Katarina Witt wordt zestig…

Katarina Witt wordt zestig…

Vandaag viert de Duitse voormalige kunstschaatster Katarina Witt haar zestigste verjaardag. Toen ik op De Rode Vaan werkte, was ze het uithangbord van de DDR en het spreekt dan ook vanzelf dat toen er in ons “zusterblad” Neues Deutschland een interview met haar verscheen, wij er als de kippen bij waren om het te vertalen en in onze rubriek “aan het lijntje” af te drukken. Om nog meer de indruk te wekken dat het om een “echt” interview ging, voegden wij er ook nog een kopie uit het blad aan toe, waarin zij de lezers van ND (Neues Deutschland) dankt voor het “duimen”. De ND vervingen wij uiteraard door RV en geen haan die er ooit naar heeft gekraaid!

Lees verder “Katarina Witt wordt zestig…”

Yvonne Kenny wordt 75…

Yvonne Kenny wordt 75…

Yvonne Kenny is een Australische sopraan die bij haar debuut probeerde even sexy te zijn als Lesley Garrett. Er ontstond dan ook een groot incident toen ze beiden een CD uitbrachten met dezelfde titel. (Ik denk dat het over “A Christmas Gift” ging in 1999, wat een beetje belachelijk was, want ik denk dat er tientallen CD’s zijn met die titel. Enfin, ondertussen zijn ze allebei al te oud om nog over zulke pietluttigheden ruzie te maken.)

Lees verder “Yvonne Kenny wordt 75…”

Brooke Magnanti wordt vijftig…

Brooke Magnanti wordt vijftig…

“Het eerste wat je moet weten, is dat ik een hoer ben.” Geef toe, als openingszin kan dat tellen. In het exemplaar van “Belle de Jour” dat ik in mijn bezit heb, heeft iemand op de eerste pagina geschreven: Joseph Kessel, 1966, maar dat is natuurlijk niet juist. Deze “Belle de Jour” werd oorspronkelijk anoniem uitgegeven en het is nu pas, na vele vervolgen en/of spin-offs dat ik op het internet leer dat de auteur zowaar een “doctor” is, namelijk Brooke Magnanti. Kortom, als we mogen geloven dat de boeken inderdaad op de realiteit teruggaan dan hebben we hier te maken met een Engelse versie van Catherine Millet.

Lees verder “Brooke Magnanti wordt vijftig…”