Het zal morgen 115 jaar geleden zijn dat de Franse schrijver Jules Verne is overleden. Hij heeft zonder enige twijfel mijn jeugd meer kleur gegeven en mijn leeslust aangescherpt, ook als volwassene. En ik was zeker niet de enige, want wat schrijft b.v. Louis Paul Boon in Vooruit van 26 maart 1960? “Ergens op een stoep zag ik een knaapje, verdiept in een boek. Zeggen wat ik voelde, kan ik niet, maar het was of ene mij met een bokshandschoen naar de jaren van vroeger terugsloeg. Het was de ene Jules Verne na de andere die ik toen verslond, twintigduizend mijl onder zee, naar de maan, naar het middelpunt der aarde. Ik kreeg ze uit de openbare bibliotheek, van een oud mannetje dat eerst zelf het gevraagde begon in te kijken, alsof hij zinnens was zelf nog even naar het middelpunt der aarde te gaan.”