Ik ben op dit moment “Les misérables” aan het lezen van Victor Hugo. Ik geef toe dat ik heb getwijfeld. Het verhaal is zó bekend, nietwaar? Bovendien is het geen Franse editie, maar een Nederlandse en dan nog zonder vermelding van de vertaler. (Maar het is wel een mooie editie, dat moet ik toegeven; niet enkel uiterlijk – ingebonden – maar ook binnenin met mooie eigentijdse gravures, o.a. de bekende tekening van Cosette).
Maar goed, de vertaling is o.k. en ik ben uiteindelijk heel blij dat ik voor dit boek heb gekozen. Ook omwille van de grote rol die de slag van Waterloo erin speelt. Ik had dit eigenlijk al moeten weten van mijn blog, maar ik was dat natuurlijk alweer vergeten. En waarom is dat nu zo belangrijk? Omdat deze ook een grote rol speelt in die andere klassieker die ik me heb voorgenomen om te lezen, “Vanity Fair” van William Makepeace Thackeray. Uiteraard komt dit door de nieuwe televisiereeks waarin ik tot over mijn oren verliefd ben geworden op de actrice die het verwerpelijke maar verrukkelijke schepseltje Becky Sharp speelde (Olivia Cooke). Oh, die openingsscène van iedere aflevering waarbij ze op die carrousel gezeten haar hoofd in de nek gooit en het orgastisch uitschreeuwt van de pret!
“Vanity Fair” is ondertussen besteld bij de Standaard Boekhandel omdat ik voor mijn verjaardag een geschenkbon heb gekregen. Zelf zou ik die winkel niet hebben gekozen, gezien wat mij daar is overkomen. Ik bestelde het boek namelijk per mail (ik doe àlles per mail de laatste tijd) en ik kreeg als antwoord van de winkeljuffrouw: mijnheer, als ik dat boek intik, krijg ik meer dan 150 mogelijkheden, kunt u niet wat preciezer zijn? Nu, wat was er gebeurd? De overgrote meerderheid van die mogelijkheden gingen natuurlijk over het modetijdschrift met dezelfde naam! Ik zeg tegen die juffrouw: als u de naam van de auteur aan uw zoekfunctie toevoegt zal het al heel wat simpeler zijn. En inderdaad, uiteindelijk moest ik kiezen uit twee uitgaven: een spiksplinternieuwe, geïnspireerd door de serie, en één uit de jaren negentig van Penguin. Ondanks het mooie gezichtje van Olivia Cooke heb ik toch maar voor good old Penguin gekozen, omdat ik bang was opnieuw met een bewerking te maken te hebben en zo had ik er al één uit de jaren zestig zoals ik al heb gezegd, naar ik meen. Ik kijk er nu naar uit om beide werken te vergelijken. Ze schijnen me inderdaad allebei om de verhouding tussen schijn en realiteit te handelen vooral dan wat de sociale implicaties daarvan aangaat.
Lees verder “Victor Hugo (1802-1885)” →