Serotonine, het nieuwste boek van ‘enfant terrible’ van de Franse letteren Michel Houellebecq is onmiskenbaar een boek van deze schrijver, waarvan ik alle romans gelezen heb. Deze keer is de hoofdpersoon (en verteller) een man van 46, een landbouwingenieur die in Parijs woont en voor het ministerie werkt als consulent. Hij woont samen met de Japanse Yuzu. Maar hij is een typisch Houellebecq-personage: hij is uitgeblust, depressief eigenlijk, zijn relatie zit in het slop en ook voor zijn goedbetaalde baan voelt hij nog weinig enthousiasme. Op een dag in de zomer besluit hij zijn baan en appartement op te zeggen en Yuzu in de steek te laten. Hij verbreekt alle contacten en vestigt zich voorlopig in een Parijs’ hotel. Omwille van zijn depressie gaat hij naar een dokter, die hem Captorix voorschrijft, een antidepressivum op basis van serotonine. Zijn gedachten gaan uit naar vroegere geliefden, zoals Claire en vooral Camille. Hij hoopt Camille terug te zien en de relatie nieuw leven in te blazen. In flash-backs vertelt hij zijn levensverhaal.