Categorie: absurdisme

Alfred Jarry (1873-1907)

Alfred Jarry (1873-1907)

Alhoewel ik mij reeds verscheidene malen heb geërgerd aan opvoeringen van “Koning Ubu” (o.a. door het NTG en door de Vieze Gasten), heb ik toch toegehapt, toen mijn “willekeurige woordengenerator” het boek “Superman” van Alfred Jarry in mijn kast aanwees. Ik zal het eerlijk toegeven, het was omdat het derde hoofdstuk als titel meekreeg: “Het is een vrouwtje, maar het is heel sterk”. Nou, aan wie doet je dat denken? Dan zal het misschien toch nog lachen, gieren, brullen worden (*). Aan de vertaling door Gerrit Komrij zal het allicht niet liggen… (de foto van een fietsende Alfred Jarry staat ook gespiegeld op de kaft van de Meulenhoff-uitgave uit 1970)

Lees verder “Alfred Jarry (1873-1907)” →

Zeventig jaar geleden: creatie van “En attendant Godot”

Zeventig jaar geleden: creatie van “En attendant Godot”

Vandaag is het precies zeventig jaar geleden dat het bekendste werk van Samuel Beckett, “En attendant Godot”, werd gecreëerd au Théâtre de Babylone, avec une mise en scène de Roger Blin qui jouait lui-même le rôle de Pozzo. Il était accompagné de Pierre Latour, Lucien Raimbourg, Jean Martin et Serge Lecointe. Roger Blin a choisi Pierre Louki pour le rôle de Lucky. Dat zijn in totaal méér personages dan de keren dat ik het stuk heb gezien, maar goed, er zal wel een logische verklaring voor zijn, zeker?

Lees verder “Zeventig jaar geleden: creatie van “En attendant Godot”” →

35 jaar geleden: “Ubu Roi” van Alfred Jarry in het NTG

35 jaar geleden: “Ubu Roi” van Alfred Jarry in het NTG

Vandaag is het 35 jaar geleden dat “Ubu Roi” van Alfred Jarry in première ging in het NTG. Bij de creatie is het publiek zo geschokt en maakt de pers zo’n schandaal, dat het stuk na twee voorstellingen van de affiche moet gehaald worden.

Lees verder “35 jaar geleden: “Ubu Roi” van Alfred Jarry in het NTG” →

Kamagurka wordt …65

Kamagurka wordt …65

Vandaag wordt de Oostendse tekenaar Kamagurka 65 jaar. Hij is ongetwijfeld de meest geschikte man voor zijn vak, tekenen dus. Dat wil zeggen dat hij alles in zijn werk legt en verder niks te zeggen heeft. Hem interviewen heeft dan ook totaal geen zin. Toch heb ik het zelf ook eens gewaagd. Hoe valt dat nu te rijmen? Wel, mijn voorstel was dat ik met Kama eens op café zou gaan (we zijn toch Vlamingen nietwaar?), dat we daar wat over van-alles-en-nog-wat zouden praten en dat hij nadien het “interview” zou uittekenen. Volledig gefantaseerd, vertrekkend van bepaalde zaken die ter sprake waren gekomen of tamelijk nauwgezet, daar mocht hij zijn plan mee trekken. Het was een gok, maar het leek me te doen. Helaas viel dit project in het water omdat Kamagurka te veel werk had in die tijd (Humo, Charlie Hebdo enz.). Het werd dan ook een “gewoon” interview, nietszeggend kortom. Ik kreeg van mijn hoofdredacteur dan ook nog de wind van voren maar de toekomst bewees dat Kamagurka niet te interviewen vàlt. Alleen Walter Ertvelt heeft eens “een diepgaand gesprek” met hem gehad. Maar die zal dat dan wel zelf geschreven hebben…

Lees verder “Kamagurka wordt …65” →

De leestips van Nonkel Fons (retro 93)

De leestips van Nonkel Fons (retro 93)

Ik las Het geheim van de behekste crypte als eerste in de zogenaamde Barcelona-trilogie van Eduardo Mendoza. Het boek is een literaire thriller met een sterk komische invalshoek, met soms knotsgekke toestanden en verhaallijnen. Het niet met name genoemde hoofdpersonage lost op een geheel eigen wijze in opdracht van de politie de verdwijning van twee meisjes uit een katholiek meisjesinternaat op. Voor mij een minder sterke Mendoza, waarvan ik eerder al beter las.

Fons Mariën, 28/08/2014