Gisteren kreeg ik bericht dat Raymond Vincent, de klassieke violist uit de groep Wallace Collection (uiterst rechts), is overleden. Vandaag heb ik daar bevestiging van gevonden op de website van het VRT-nieuws.
Lees verder “Raymond Vincent (1943-2018)”
Het is vandaag al veertig jaar geleden dat in de Gentse Vooruit de live-elpee van Raymond van het Groenewoud, “Kamiel in België”, werd opgenomen. Uiteraard was ik daarbij, want in die tijd liep ik als een hondje (Kamiel?) achter Raymond en zijn Centimeters aan. En ik begon mijn recensie in De Rode Vaan dan ook met een krachtige openingszin…
Lees verder “Veertig jaar geleden: “Kamiel in België””
Vandaag is het al veertig jaar geleden dat “la pendule d’argent” op de schouwmantel van Jacques Brel (“qui dit oui, qui dit non, qui dit je t’attends…”) is gestopt met tikken. Dat was in een Frans ziekenhuis, al bracht Brel zijn laatste jaren door op het Markiezen-eiland Hiva Oa samen met Maddly Bamy, een ex-danseres van Claude François. Toch ging zijn volledige erfenis naar zijn vrouw Miche (Thérèse Michielsen), waarbij hij drie dochters had, maar die hij ook vaak achterliet om op te trekken met minnaressen. Waarom is de familie Brel dan zo gebeten op Bamy? France Brel: “Omdat ze de code heeft doorbroken. Kijk, mijn ouders hadden een gentleman’s agreement. Ze mochten minnaars en minnaressen hebben, maar in alle discretie. Maddly heeft zich daar niet aan gehouden. Ze is naar voren getreden als Jacques’ vriendin. Mijn vader was toen al te fel verzwakt door de kanker om er tegenin te gaan. (…) Die Bamy vertelt nu overal dat ze de vrouw was bij wie Jacques het langst bleef. Dat is niet waar. Hij is tien jaar bij ene Sylvie geweest. Zij was zijn grootste verliefdheid.”
Lees verder “Jacques Brel (1929-1978)”
Morgen zal het dertig jaar geleden zijn dat in de stadsschouwburg van Brugge “De brand in Brel” in première ging. Een programma van Raymond van het Groenewoud met medewerking van Jan Decleir en Bea van der Maat.
Lees verder “Dertig jaar geleden: “De brand in Brel””
Het is al vijf jaar geleden dat Gentenaar Paul Despiegelaere, vooral bekend van The Machines, is overleden. Alhoewel hij in zijn glorieperiode niet zo ver van mijn deur woonde (boven het verdwenen restaurant Roma op het Frankrijkplein), was het toch Peter Van den Eede (nu één van de mannen die het voor het zeggen hebben in het Kunstencentrum Vooruit) die hem ooit eens is gaan interviewen voor De Rode Vaan. Het moet zijn dat ik andere zaken te doen had, want het was zeker niet omdat ik geen fan was. Integendeel! Ik deelde met Paul een grote liefde voor The Beatles en het feit dat ik hun bekendste elpee “A world of Machines” die in de Abbey Road studio’s werd opgenomen heb besproken als was het een postume bootleg-elpee van de Fab Four, vind ik nog altijd één van mijn stilistische hoogstandjes.
Lees verder “Paul Despiegelaere (1954-2013)”
Wie al eens een zaaloptreden van Rocco Granata heeft bijgewoond, weet dat er achter deze sympathieke kerel méér schuilgaat dan wat ondingen als “Zomersproetjes” en “Jessica”. En dan heb ik het nog niet eens over zijn debuutsingel, de wereldhit “Marina” met op de keerzijde het al bijna even mooie “Manuela”. En ook niet over “Buona notte, bambino” of zijn aangepaste versie van “Aan het Noordzeestrand”, die ik toch ook wel best te pruimen vind. Nee, tijdens die zaaloptredens is Rocco niet te beroerd om liederen als “La bandiera rossa” te zingen, het lijflied van al wie op De Rode Vaan heeft gewerkt. Hij kleedt die liedjes dan ook in in een pakkend verhaal over de migratie van zijn familie en kennissen. Niet te verwonderen dat Stijn Coninx dacht: hier zit een mooie film in, maar…
Lees verder “Rocco Granata wordt tachtig”
Voor “De Voorpost” moest ik natuurlijk ook verslag uitbrengen over de Lokerse Feesten. Ik heb zelfs eens in een jury gezeten bij een talentenjacht in het kader van de LF. We zorgden toen voor ophef door de lokale groep Goe Vauls En Uit De Moate te laten verslaan door Engine, een groep uit Sint-Gillis-Waas en Sint-Niklaas. De hoofdprijs was een optreden op de Feesten zelf (dat was een van de redenen om Goe Vauls niet voor te trekken, die stonden immers sowieso op de affiche), maar dat optreden bleek jammer genoeg niet aan te slaan. Zoals een motor (engine, got it?) het soms vertikt van aan te slaan…
Lees verder “Veertig jaar geleden: Engine slaat niet aan op Lokerse Feesten”
