Ook veertig jaar geleden liet ik het reeds vallen in een Goed Gesprek : het moet de dag van vandaag erg zijn om jong te zijn. Wat je op fuiven en in dancings (disco’s natuurlijk niet meegeteld) geserveerd krijgt, is niet om aan te horen. Het koude vocht loopt zó van onder je oksels. Laatst nog eens zo’n kuur meegemaakt in een dancing die er uitzag als een gevangenis (het wás er één, geloof ik). Op heel de avond (nou ja, « avond »…) slechts één goede plaat gehoord : « Oh la la la » van T.C.Matic. Om maar te zeggen (nogmaals) dat wij eigenlijk nog het meest van onze eigen groepen houden. En niet uit chauvinisme, maar omdat die nog het meest klinken als de beste groepen uit de jaren zestig die volgens ons nog steeds niet werden geëvenaard. Toy spant hierin de kroon, maar Tubbax (zijn Costello-stembuiginkjes niet meegerekend) volgt ook op de voet. Vooral vocaal moeten ook The Machines hier ergens worden gesitueerd.
Lees verder “Veertig jaar geleden: Toy speelt goed (een doordenkertje)” →