Het is vandaag al 45 jaar geleden dat de Haagse dichter Paul Rodenko is gestorven. Hij was de zoon van een Russische vader en een Engelse moeder en bracht meteen na de oorlog enkele jaren in Parijs door, waar hij zich intensief met het surrealisme en het existentialisme bezighield, zodat zijn poëzie één van de vroegste voorbeelden van de Vijftigers werd. Zelf ken ik hem (helaas?) enkel maar van een bundel “Erotische vertellingen”, waarover op Wikipedia niet eens wordt gesproken, maar ikzelf schreef er wel een recensie over voor De Rode Vaan. (Wellicht betrof het een heruitgave want de dichter was toen al enkele jaren dood, ofwel was het een postume uitgave. Ik heb destijds nagelaten dat na te gaan.)