Vijf jaar geleden hoorde ik op de radio een verhaal dat mij meteen bijna veertig jaar terug in de tijd stuurde…
Lees verder “Vijf jaar geleden: vergeten Vlaams punknummer over abortus herontdekt in VS”
Het is vandaag 45 jaar geleden dat in Engeland “Anarchy in the UK” werd uitgebracht door The Sex Pistols. Enkele dagen later zou een optreden op de Engelse televisie van The Sex Pistols geleid hebben tot een scheldtirade in de pers, waarbij On this day schijnt te insinueren dat de uitdrukking “rotten punks” tot de naam voor de beweging zou hebben geleid. Als een geuzennaam dus, terwijl ik altijd heb gedacht (en eigenlijk nóg altijd denk) dat de term punk rock eigenlijk al bestond, voor het vroege werk van groepen als The Kinks, The Who of The Troggs met name…
Lees verder “45 jaar geleden: release van “Anarchy in the UK””
De Britse auteur Jonathan Coe (foto Walnut Whippet via Wikipedia) werd geboren te Lickey, in de buurt van Birmingham, op 19 augustus 1961. Hij studeerde Engelse literatuur aan de universiteit van Warwick waar hij ook zou doceren. Maar naast de letterkunde kende hij een andere passie: de muziek waarmee hij opgroeide. Dat was de ‘Canterbury progressive rock’, een genre dat zijn ontstaan vond bij de psychedelische bands als Pink Floyd en The Grateful Dead.
Lees verder “Jonathan Coe wordt zestig…”
In Gent kwam tijdens de gelijknamige Feesten in 1978 het eerste Vlaamse punktijdschrift van de pers. Het kreeg de naam “Poly Styrene” mee, naar de zangeres van X-Ray Spex. “The man with two brains” achter “Poly Styrene” was Eric Goeman en Arne Sierens. Het tijdschrift zelf hield het trouwens slechts twee edities uit, precies evenveel als “Tempo”, het andere tijdschrift van Goeman, dat vijftien jaar later zou verschijnen en waaraan ik ook zou meewerken. Poly Styrene zelf (met haar echte naam Marian Joan Elliott-Said, foto Uroica via Wikipedia) hield het wat langer uit, maar is tien jaar geleden toch op amper 53-jarige leeftijd aan borstkanker overleden.
Lees verder “Poly Styrene (1957-2011)”
Elders lees je dat we ook een nieuwe elpee van Vuile Mong een luisterbeurt moesten geven. Vlak daarna legden wij behoedzaam (zou ze in onze handen ontploffen ? is er jeukpoeder op gestrooid ? of rattenvergif ?) « The men in black » van The Stranglers op de draaitafel. Wij deden reeds veiligheidsgordels om, om het contrast min of meer ongedeerd te verwerken maar aha wat een erlebnis ! De intro van The Stranglers sloot perfect aan bij het slot van Vuile Mong.
Lees verder “The Stranglers: een dierenverhaal”
Veertig jaar geleden trad de Engelse punk band (volgens Wikipedia) The Members op in de Brusselse Ancienne Belgique, met in het voorprogramma De Kreuners. Ik geloof niet dat ik daar toen naartoe ben geweest, ik gebruik het alleen als kapstok om hier de bespreking van hun tweede elpee destijds in De Rode Vaan aan te koppelen…
Lees verder “Veertig jaar geleden: de Members van ’t conseil (*)”
Op 9 mei 2015 vond in het Cultureel Centrum De Werf in Aalst, de Algemene Ledenvergadering van het Louis Paul Boon Genootschap plaats o.a. met de introductie van de nieuwe voorzitter en dat was niemand minder dan Luckas Vander Taelen. (Op de foto: Luckas Vander Taelen tijdens zijn maiden speech.)
Lees verder “Vijf jaar geleden: Luckas Vander Taelen wordt voorzitter van het Louis Paul Boon Genootschap…”
Vandaag is het ook twintig jaar geleden dat zangeres Wendy O.Williams van de punkgroep The Plasmatics zelfmoord pleegde op 48-jarige leeftijd. In een bos in de nabijheid van het dierenopvangcentrum waar ze werkte, schoot ze zich door het hoofd. Volgens Wikipedia had ze eerder al twee zelfmoordpogingen gedaan: “Williams had first attempted suicide in 1993 by hammering a knife into her chest; the knife lodged in her sternum and she changed her mind, calling Swenson to take her to hospital. She attempted suicide again in 1997 with an overdose of ephedrine.” De Swenson waarover sprake is “her long-time companion and former manager, Rod Swenson.”
Lees verder “Wendy O.Williams (1949-1998)”
Lezersbrieven blijven maar toestromen op de redactie en telefoontjes van boze punks beroven me zelfs van mijn nachtrust (*), zodat ik mij toch nog maar eens over dit onderwerp heb gebogen, in de hoop dat alle misverstanden nu uit de weg zullen geruimd zijn. Meestal praten wij immers naast elkaar: punkliefhebbers zijn kwaad omdat wij zgz. punkmuziek aanvallen, terwijl wij enkel maar bekommerd waren (en nog zijn) over de reacties die sommige (door punkfans dan bestempeld als) “randverschijnselen” bij het jonge volkje konden oproepen. Vandaar dat wij deze laatsten dan maar eens zelf aan het woord gelaten hebben (via een kleine enquéte bij een zestigtal middelbare scholieren hogere cyclus).
Lees verder “Punk: vox populi”
dagelijks iets degelijks 