Vandaag is het ook al 25 jaar geleden dat zangeres Wendy O.Williams van de punkgroep The Plasmatics zelfmoord pleegde op 48-jarige leeftijd. In een bos in de nabijheid van het dierenopvangcentrum waar ze werkte, schoot ze zich door het hoofd. Volgens Wikipedia had ze eerder al twee zelfmoordpogingen gedaan: “Williams had first attempted suicide in 1993 by hammering a knife into her chest; the knife lodged in her sternum and she changed her mind, calling Swenson to take her to hospital. She attempted suicide again in 1997 with an overdose of ephedrine.” De Swenson waarover sprake is “her long-time companion and former manager, Rod Swenson.”
Op het hoogtepunt van de punkrage had ik mij op De Rode Vaan in nesten gewerkt wat dit genre aangaat, daarom ging niet ikzelf, maar medewerker D.T. in 1981 naar een optreden van The Plasmatics in ons land. Het begin van het artikel is verloren gegaan (althans in mijn collectie), maar ook de rest spreekt boekdelen: “een hoop lawaai, een slechte p.a., de slechtste muzikanten die ik ooit op één podium te zien kreeg en wat goedkope show: wippende tieten en kutgescharrel, zelfs niet shockerend, maar enkel vervelend en laag-bij-de-gronds; het had meer te maken met “live”-softporno dan met rock’n’roll. Tijdens het optreden nam Wendy heel even de handen weg van haar borsten en kut om, als tussendoortje, een televisie en wat gitaren stuk te slaan. Niet bijster origineel als je weet dat The Move, The Who en Screaming Lord Sutch bijvoorbeeld, dat meer dan tien jaar geleden ook deden, maar dan ging het wél om rock’n’roll.
Tenslotte bewees het Belgische publiek nog maar eens dat het niet makkelijk te bedriegen is wat rock’n’roll betreft : hooguit dertig mensen applaudisseerden en een bisnummer werd niet gevraagd. De emancipatiegrieten die twee jaar geleden Kamagurka’s optreden in Gent verontwaardigd boycotten hielden zich nu koest.
The Plasmatics of de Nacht van de Slappe Lul, maar muziek was er niet bij. En daarvoor waren we toch gekomen, of niet ?”
Referentie
D.T., The Plasmatics of de Nacht van de Slappe Lul, De Rode Vaan nr.10 van 1981
dagelijks iets degelijks 
Hoewel Wendy, als porno-actrice (I’m Wendy O. Williams and I’m Pretty Accurate with Ping-Pong Balls, Candy goes to Hollywood, etc…) nagenoeg alle (media)aandacht kreeg werd in begin jaren tachtig Jean Beavoir als bassist ingelijfd. Uiteindelijk zou hij O Williams in bekendheid overtroeven. (misschien was hij er bij tijdens het vernoemde optreden in 1981)
Hij zou later vooral bekend worden voor zijn werk als producer bij bands/artiesten als; Little Steven, Kiss, Ramones, Nona Hendryx, Bruce Springsteen, Debbie Harry, Lionel Richie,
LikeGeliked door 1 persoon