Anna Blaman (1905-1960)

Anna Blaman (1905-1960)

Het is vandaag al 65 jaar geleden dat Anna Blaman (foto genomen bij de uitreiking van de P.C. Hooftprijs op het Muiderslot op 29 mei 1957 door Harry Pot – GaHetNa Nationaal Archief NL) is overleden op 13 juli 1960 aan de gevolgen van een hersenembolie. Zij werd begraven op begraafplaats in haar geboortestad Rotterdam, maar haar graf werd in de jaren negentig geruisloos geruimd, in een periode waarin de aandacht voor haar werk en persoon sterk was verminderd. De hernieuwde aandacht voor Blaman kwam pas op gang tijdens de viering van haar honderdste geboortejaar in 2005, maar ja, toen was het al te laat…

Lees verder “Anna Blaman (1905-1960)”

25 jaar geleden: cultuur in Gent (518)

25 jaar geleden: cultuur in Gent (518)

Een van de spraakmakende jonge gezelschappen 25 jaar geleden waren De Roovers. Samen met De Onderneming zetten zij een productie op die te zien was in de Minard. “Vuile handen” is niet enkel de vertaling van “Les mains sales”, door dit stuk van Sartre werd ook “Mauser” van Heiner Müller gemengd. Beide stukken gaan over het sluiten van compromissen tegenover niets ontziend idealisme. * Keuzes maken, daarover gaat het ook in “La Strada”, de bewerking van de film van Fellini, die in het NTG was te zien. De ietwat zachtgekookte Gelsomina (Elise Bundervoet) moet beslissen of ze kiest voor de rauwe realiteit van Zampano (Marc Peeters) of de poëzie van “de zot” (Brecht Callewaert). Eigenlijk is ze niet bekwaam die keuze te maken, maar de omstandigheden zullen in haar plaats beslissen. Tot zijn stomme verbazing moest Fellini vaststellen dat de Italiaanse kerk deze film aan haar boezem drukte, terwijl zijn marxistische kameraden hem verloochenden. Bij de NTG-versie leek deze opsplitsing zich eerder te situeren tussen vrouwen en mannen. Merkwaardig! (RDS in HLN van 24/2/1999)

Leo Vroman (1915-2014)

Leo Vroman (1915-2014)

Het is ook alweer tien jaar geleden dat de Nederlandse dichter Leo Vroman is overleden. In 2008 pakte hij nog uit met een dichtbundel die hij de toepasselijke titel “Nee, nog niet dood” meegaf. Een jaar later werd hij zelfs wat overmoedig en noemde hij een nieuwe bundel “Soms is alles eeuwig”. Nou, eeuwig is hij niet meegegaan, zoveel is zeker, maar anderzijds doet het mij plezier dat de man, althans geestelijk, in goede gezondheid net geen honderd jaar geworden is.

Lees verder “Leo Vroman (1915-2014)”