Het is vandaag al 25 jaar geleden dat radio- en televisiemaker Jan Geysen (op bovenstaande foto in het midden tijdens een persconferentie n.a.v. de deelname van Clouseau aan het Eurovisiesongfestival) op 56-jarige leeftijd overleed als gevolg van een verkeersongeval met de fiets tijdens een vakantie in British Colombia, Canada.
Lees verder “Jan Geysen (1937-1993)”
Ik hoor zo pas op de radio dat de vroegere sportjournalist Mark Vanlombeek is overleden. Ik heb hem wel ooit ontmoet en gesproken, maar ik heb hem nooit geïnterviewd of zo, zodat ik me moet beperken tot wat Wikipedia over hem weet te vertellen.
Lees verder “Mark Vanlombeek (1950-2018)”
Op 1 oktober 1997 ging het toenmalige Filharmonisch Orkest van de BRT (het huidige Brussels Philharmonic) in staking, omdat chefdirigent Frank Shipway niet wilde dat Louis Op’t Eyndt de hobosolo speelde in “Götterdämmerung” tijdens de ziekte van Joost Gils.
Lees verder “Twintig jaar geleden: het BRT-orkest staakt tegen dirigent Frank Shipway”
“Bedankt, John Vervoort!” Ik hoop dat jullie het cynisme meekrijgen, terwijl je dit leest. In de tijd dat we nog geabonneerd waren op Het Nieuwsblad, lieten mijn vrouw en ik onze keuze van boeken – en vooral dan thrillers – nogal afhangen van de mening van recensent John Vervoort. En zo heb ik mij destijds “Het kwalijke geheugen” van Marc Peirs aangeschaft. Volgens Vervoort zou dit immers een thriller zijn over… wielrennen (helaas heb ik de exacte formulering destijds niet gekopieerd). En zo ben ik er ingelazerd natuurlijk…
Lees verder “Marc Peirs”
De Vlaamse komiek Jacques Vermeire viert vandaag zijn 65ste verjaardag. Ik ken hem vooral uit 1981-1983 toen hij bij het Mechels Miniatuur Theater (nu ’t Arsenaal) werkte. Ik zag hem daar o.a. in het kinderstuk “Artiesten gevraagd“, maar ik herinner me vooral dat ik eens om een uur of elf aanwezig moest zijn op een persconferentie en dat ik diezelfde avond daar ook naar een voorstelling moest gaan kijken. Ik heb de namiddag dan doorgebracht in het cafetaria en Jacques heeft me daarbij de hele tijd gezelschap gehouden. Daarna ben ik ook nog eens hardhandig met hem in aanraking gekomen tijdens… een voetbalwedstrijd. Ik speelde uiteraard bij het team van De Rode Vaan en Jacques zal wel bij een vedettenelftal gespeeld hebben. Zoals iedereen die niet goed kan voetballen, had men mij in de verdediging opgesteld en Jacques was een aanvaller. Op een bepaald moment liep hij knal tegen mij (zo zag ik het toch) en hij had zich daarbij goed bezeerd, maar Lode De Pooter, die als scheidsrechter fungeerde, zei dat het eigenlijk mijn schuld was en dat – als het geen vriendschappelijke match was geweest – ik normaal een rode kaart zou hebben gekregen. Ik begreep niet waarom, maar hij zei: “Been vooruit!” Dat zal wel zo geweest zijn dat mijn ene been voor het andere stond, maar ik begrijp nog altijd niet waarom ik daarvoor een rode kaart zou moeten krijgen!
Lees verder “Jacques Vermeire wordt 65…”
Via mail bereikte mij onderstaande tekst, die ik graag met u wil delen omdat ik er volledig achter sta.
Lees verder “Aan Kathleen Cools, VRT-journaliste”
“Ik zal nooit weten hoe…” Zo begon Marianne gisteren tegen Jenny en Leo en ik dacht dat ze zou zeggen: “… ik daar terecht gekomen was”. “Daar” zijnde dan: op het strand. Maar ze ging gewoon verder: “… ik jullie ooit zal kunnen bedanken.”
Lees verder “Marianne Supermadam en Stan de Stalker”
