Als Dirk Tanghes “Romeo en Julia” één van mijn mooiste theaterervaringen is, dan is de muziek voor het bal van de twee geliefden van Verona mijn mooiste balletervaring, zoals ik nog niet zo lang geleden schreef t.g.v. de dertigste verjaardag van mijn interview met ballerina Dawn Fay. En wie schreef die muziek? Jawel, Sergei Prokofiev, de man die vandaag precies zeventig jaar geleden is overleden.
Lees verder “Sergei Prokofiev (1891-1953)”
Het is ook al dertig jaar geleden dat ik de Amerikaanse balletdanseres Dawn Fay heb geïnterviewd, die in die tijd bij het Ballet van Vlaanderen danste. Dawn Fay is wellicht het mooiste wezen dat ik ooit heb aanschouwd (ik gebruik opzettelijk een wat verheven taal, want dat verdient ze). Ik heb ze b.v. ooit meegemaakt op een repetitie van de balscène uit “Romeo & Julia” van Sergei Prokofiev en dat is wellicht de mooiste ervaring die ik in mijn leven heb meegemaakt. Ik herinner me nog als gisteren dat ik in de deuropening van het repetitielokaal stond (want daar is niet echt plaats voor toeschouwers) en toen ze kwam voorbij geschreden op die prachtige muziek, bereikte ik de hoogste regionen zonder de hulp van welk geestverruimend middel dan ook. Tijdens het interview bleek ze bovendien nog erg intelligent, erg charmant en bleken we gezamenlijke interesses te delen. Op slag begon ik mij van alles voor te stellen, maar uiteraard was dit enkel maar een wensdroom. Ze was op dat moment verloofd met één van haar collega-dansers en niet lang daarna verliet zij het gezelschap en ik heb nooit meer iets van haar vernomen. Hoe zou het nu met haar zijn?
Lees verder “Dertig jaar geleden: interview met Dawn Fay”
Het is vandaag al dertig jaar geleden dat de Argentijnse balletdanser Jorge Donn is gestorven aan aids.
Lees verder “Jorge Donn (1947-1992)”
Het is vandaag al vijftien jaar geleden dat in Lausanne de vernieuwer van het ballet Maurice Béjart op tachtigjarige leeftijd is overleden (foto deredactie.be).
Lees verder “Maurice Béjart (1927-2007)”
Vandaag is het al 105 jaar geleden dat de Friese Margaretha Geertruida Zelle door een Frans vuurpeloton om het leven werd gebracht. Dat nieuws zal niemand iets zeggen, maar onder haar artiestennaam Mata Hari zal ze voor eeuwig tot de verbeelding spreken.
Lees verder “Mata Hari (1876-1917)”
Vandaag is het ook al 95 jaar geleden dat dansfenomeen Isadora Duncan op een bizarre wijze om het leven kwam. Toen ze in Nice met iemand in een open Amilcar wilde wegrijden, raakte het uiteinde van haar rode zijden sjaal, die ze om haar hals droeg, in één van de spaakwielen verstrikt. Ze werd uit de auto getrokken en enkele meters meegesleurd. Door de plotselinge ruk, brak haar nek. Ik heb dit gezien in de film over haar leven uit 1968 (geregisseerd door Karel Reisz verfilmd en met Vanessa Redgrave in de hoofdrol) en sindsdien moet ik bij het horen van “The ballad of Lucy Jordan” van Marianne Faithfull – en dat is heel vaak want het is één van de lievelingsnummers van mijn vrouw – altijd aan haar denken (“At the age of 37 she realized she’d never ride through Paris in a sportscar with the warm wind in her hair“). Ik weet het, het is een onzinnige gedachtensprong, maar het is nu eenmaal niet anders (*)…
Lees verder “Isadora Duncan (1877-1927)”
Het is vandaag al tien jaar geleden dat Louise Clarke, één van de stichtende leden van de dansgroep Pan’s People, is overleden.
Lees verder “Louise Clarke (1949-2012)”
Toen ik vijf jaar geleden naar de lancering van de nieuwste “Strictly come dancing” competitie op de BBC heb gekeken, vernam ik dat de vroegere presentator Bruce Forsyth kort daarvoor was overleden. Dat bleek uiteindelijk op 18 augustus te zijn geweest.
Lees verder “Bruce Forsyth (1928-2017)”
Ken je die fameuze sketch uit “In de gloria” die de geschiedenis is ingegaan als “in mijn poep”? Indien niet, heb ik hieronder nog eens het YouTube-filmpje geplaatst. En waarom komt dit nu van pas? Omdat mijn “willekeurige woordgenerator” mij weer iets heeft aangedaan. “Begenadigd” was het nochtans mooie woord dat er uit te voorschijn kwam en dat kwam dan in mijn boekenkast overeen met de Australische schrijfster Toni Bentley (foto Clayton Cubitt for Toni Bentley – https://www.tonibentley.com/images/0322/tonibentley_author.jpg) en haar erotische bestseller “The surrender” over een ik-persoon die het graag “in de poep” doet. Een erotisch werk verdorie op mijn zeventigste! Wat moet ik dààrmee?
Lees verder ““The surrender” van Toni Bentley”
35 jaar geleden ging ik Patricia Kuypers interviewen: “Dansen is op de eerste plaats een manier van communiceren”…
Lees verder “35 jaar geleden: interview met Patricia Kuypers”
dagelijks iets degelijks 
