65 jaar geleden werd op de Franse televisie de eerste aflevering van “L’abonné de la ligne U” uitgezonden. Hoe het kwam dat ik die eerste aflevering heb bekeken, weet ik niet meer, ik weet alleen dat ik onmiddellijk in de ban van de serie was, al zou het nog enkele dagen duren voor ik veertien jaar werd. Als ik me goed herinner, was er dagelijks een korte aflevering in de vooravond en ik weet nog goed dat ik daarvoor mijn spel met mijn buurjongens staakte. Later, toen ik op De Rode Vaan werkte zou ik bij onze buren van de tweedehandsboekenwinkel Pêle-mêle het boek van Claude Aveline kopen (zie foto) en ik geloof ook dat ik het in één ruk, zoals dat heet, heb uitgelezen, al herinner ik mij daar niks meer van. Van de televisieserie evenmin trouwens. Maar zoals Tom Lanoye zei, toen ik hem opbelde voor een gesprekje over zijn lievelingsjeugdboek: “Ik heb zin om het nu trouwens onmiddellijk nog eens te herlezen, zie.”