Op een blauwe maandag speelden sombere bedenkingen door het hoofd van Luc Perceval toen hij in 1984 na vijf jaar KNS “mentaal en fysisch ziek” was. “Ik kon ’s ochtends met moeite uit m’n bed omdat de gedachte aan alweer een repetitie zonder de minste vorm van creativiteit mij verlamde. Als marionet mocht ik dienen in historische reconstructies, omringd door uitgebluste en cynische collega’s wier discours zich beperkte tot cumulopbrengsten en séjours. De lusteloosheid en ongeïnteresseerdheid op het toneel weerspiegelde zich in een even grote ongeïnteresseerdheid van het abonnee-publiek.”