Categorie: scandinavische literatuur

Trygve Gulbranssen (1894-1962)

Trygve Gulbranssen (1894-1962)

Alhoewel zijn naam jullie misschien niets zegt, is dit toch één van de populairste schrijvers geweest in de generatie van mijn ouders, zeg maar. De Noorse schrijver Trygve Emanuel Gulbranssen is immers de auteur van de trilogie Het geslacht Bjørndal, bestaande uit En eeuwig zingen de bossen (1933), Winden waaien om de rotsen (1934) en De weg tot elkander (1935), waarin hij het Noorse plattelandsleven in de periode 1760-1810 beschrijft.

Lees verder “Trygve Gulbranssen (1894-1962)” →

155 jaar geleden: première van “Brand”, de demonie van het ideaal

155 jaar geleden: première van “Brand”, de demonie van het ideaal

Brand is een toneelstuk van de Noorse toneelschrijver Henrik Ibsen. Het is een tragedie in verzen, geschreven in 1865 en voor het eerst uitgevoerd in Stockholm, Zweden op 24 maart 1867. Brand is een priester die de consequenties van zijn keuzes accepteert, en hij is er zeer aan gebonden om het “juiste” te doen. Wikipedia (Engels)

Lees verder “155 jaar geleden: première van “Brand”, de demonie van het ideaal” →

Jonas Jonasson wordt zestig…

Jonas Jonasson wordt zestig…

Zeven jaar geleden heb ik “De honderdjarige man die uit het raam klom en verdween” van de Zweedse auteur Jonas Jonasson in één ruk uitgelezen, zoals men dan zegt. Als men die uitdrukking heel letterlijk wil nemen, was het eigenlijk in twéé rukken, maar geef toe, dat is nog altijd een zeer goed gemiddelde! Ik kan het boek dan ook aan iedereen aanraden, behalve misschien aan mijn communistische (ex?)kameraden, tenzij ze over voldoende gevoel voor humor en zelfspot beschikken, maar dat doen ze meestal niet, daarom vrees ik het ergste.

Lees verder “Jonas Jonasson wordt zestig…” →

Alex Bolckmans (1923-1990)

Alex Bolckmans (1923-1990)

Het zal morgen al dertig jaar geleden zijn dat de begrafenis van prof.Bolckmans heeft plaats gevonden. Hij was op 67-jarige leeftijd plots overleden tijdens zijn vakantie in Frankrijk. Ik ken Bolckmans natuurlijk vooral van mijn burgerdienst en we zijn nadien (weliswaar spaarzaam) contact blijven houden. Toen ik op De Rode Vaan werkte, heb ik er nog voor gezorgd dat een communistisch blad uit Scandinavië (Zweden?) dat wij als ruilabonnement kregen, rechtstreeks naar zijn seminarie ging (wij verstonden er toch geen snars van). En ter gelegenheid van zijn emeritaat ben ik hem uitgebreid gaan interviewen. Dat interview vind je hieronder…

Lees verder “Alex Bolckmans (1923-1990)” →

Jorun Thørring wordt zeventig…

Jorun Thørring wordt zeventig…

Ik heb het al eerder gezegd: ik hou niet van whodunits. Ik heb daar elders een grote theorie over (hoe in dat soort boeken en films iedereen een potentiële misdadiger is enz.), maar het kan ook om een simpele reden zijn: ik zit er meestal mijlenver naast. Vooral bij films of televisieseries is dat vervelend: op het moment dat mijn vrouw al kan zeggen wie de dader is, ben ik nog aan het proberen om de juiste naam op het juiste gezicht te kleven. Ter verschoning kan ik uiteraard mijn slechte ogen inroepen, maar ik moet het toegeven: ik kan me gewoon niet genoeg concentreren op de intrige.

Lees verder “Jorun Thørring wordt zeventig…” →