Veertig jaar geleden: “Eindspel” van Samuel Beckett

Veertig jaar geleden: “Eindspel” van Samuel Beckett

Een van de grootste acteurs van Vlaanderen (zoniet dé) is Julien Schoenaerts. En die kan het zich dan ook permitteren zich niet gewoon in te schakelen in het « normale » theaterpatroon, dat in het ergste geval kan leiden tot acteren om den brode, maar die heel nauwgezet zijn stukken kiest in functie van zijn talent. Zo heeft hij zich nu op « Eindspel » van Samuel Beckett geworpen omdat de hoofdfiguur Hamm zich in een gedroomde situatie bevindt voor een rasacteur om daar alles uit te puren (hij is namelijk blind en lam). Het is het Gentse Arcatheater dat nu al een paar jaar aan Schoenaerts de kans biedt om zijn fantasieën uit te leven en vertaler Walter Tillemans werd als regisseur aangetrokken, maar dit is en blijft een stuk van Schoenaerts. Punt uit.

Lees verder “Veertig jaar geleden: “Eindspel” van Samuel Beckett”

Walter Tillemans wordt negentig…

Walter Tillemans wordt negentig…

In het kader van één van de vele herdenkingen van mei ’68 bracht de Gazet van Antwerpen in herinnering dat in Vlaanderen op theatraal vlak weliswaar “Mistero Buffo” het best in deze sfeer past, maar dat dit stuk wel uit het begin van de jaren zeventig dateert. Daarom was het geen onverdienstelijke prestatie om nog eens het Brecht-stuk “Man is man” boven te halen dat zowaar reeds in maart 1968 werd gebracht en dus eigenlijk op de gebeurtenissen van mei ’68 vooruitliep! De regisseur van dit revolutionaire stuk was Walter Tillemans, de man die ik samen met Johan de Belie in 1984 heb geïnterviewd n.a.v. het fameuze “Pak ‘m, Stanzi!” (De Rode Vaan nr.22). Omdat hij in dat interview zo te keer ging, had ik er als titel “Pak ze, Tillemans!” boven geplaatst en die is ook nu nog altijd van toepassing.

Lees verder “Walter Tillemans wordt negentig…”

Dertig jaar geleden: “De stoel van Stanislavski”

Dertig jaar geleden: “De stoel van Stanislavski”

Morgen zal het al dertig jaar geleden zijn dat ik naar een ingekorte (wegens het schrappen van een personage) versie van de ongenadige kritiek van Guido Van Meir op het regisseurstheater ben gaan kijken. “De stoel van Stanislavski” werd gebracht door Klas 7 van het Gentse Muziekconservatorium in een regie van Chris Lomme en een decor van Steven Demedts.

Lees verder “Dertig jaar geleden: “De stoel van Stanislavski””

45 jaar geleden: “Het proces” in het NTG

45 jaar geleden: “Het proces” in het NTG

Bij het begin van het seizoen 1976-77 was Jacques Van Schoor directeur van het NTG geworden. Een van zijn eerste beleidsdaden was Anita Van den Berghe aanstellen om wat te doen aan de teruglopende belangstelling. Met haar team van medewerkers (waarbij o.m. Jan Seurinck) slaagde ze er even in het gemiddelde op te drijven tot 300 per voorstelling, maar na enige tijd zakte het opnieuw. Ikzelf woonde toen nog niet in Gent en schreef dus ook nog geen recensies voor De Rode Vaan (al werkte ik daar wel al), dat deed Firmin De Gryse. Ik deed wel de eindredactie. Een paar titels komen mij dan ook nog min of meer bekend voor. Zo o.a. “Het proces” van Peter Weiss naar de bekende roman van Franz Kafka in een regie van Walter Tillemans.

Lees verder “45 jaar geleden: “Het proces” in het NTG”

35 jaar geleden: de Oude Will en de Nieuwe Pest

35 jaar geleden: de Oude Will en de Nieuwe Pest

We weten niet of het zo afgesproken is maar het is opvallend dat Shakespeare de eer toekomt het Antwerpse theaterseizoen te openen. Nadat het RVT met de opmerkelijke « Richard III »-vertaling van Wannes Van De Velde de spits afbeet, zien we niet alleen « Hamlet » van Hugo Claus in een regie van Walter Tillemans, maar ook de KNS opent op 4 oktober met « De feeks wordt getemd » in een regie van Karl Vibach.

Lees verder “35 jaar geleden: de Oude Will en de Nieuwe Pest”