De Vlaamse acteur Frank Aendenboom is vijf jaar geleden onverwacht overleden in zijn slaap. Hij werd 76 jaar. Na een publieke afscheidsplechtigheid in Antwerpen werd hij in intieme kring neergelaten op zee.
Lees verder “Frank Aendenboom (1941-2018)”
Op 23 september 1992 zag ik in het Klein Raamtheater in Antwerpen het stuk van Terrence McNally (°1939) “Frankie and Johnny in the clair de lune” in een regie van Léonil McCormick (°1948) en een decor van Marc Cnops. (Foto Herman Selleslags)
Lees verder “Dertig jaar geleden: “Frankie and Johnny in the clair de lune””
Vandaag is het al vijftien jaar geleden dat de legendarische acteur Luc Philips is overleden. Het merkwaardige aan Philips is dat hij tegelijk geliefd was bij een groot publiek (vooral door zijn priesterrollen in populaire televisieseries) en dat hij vooral op middelbare leeftijd een belangrijke rol heeft gespeeld bij het introduceren van nieuwe theaterrichtingen, vooral dan van het absurde theater, maar op latere leeftijd introduceerde hij ook Thomas Bernhard.
Lees verder “Luc Philips (1915-2002)”
In het kader van één van de vele herdenkingen van mei ’68 bracht de Gazet van Antwerpen in herinnering dat in Vlaanderen op theatraal vlak weliswaar “Mistero Buffo” het best in deze sfeer past, maar dat dit stuk wel uit het begin van de jaren zeventig dateert. Daarom was het geen onverdienstelijke prestatie om nog eens het Brecht-stuk “Man is man” boven te halen dat zowaar reeds in maart 1968 werd gebracht en dus eigenlijk op de gebeurtenissen van mei ’68 vooruitliep! De regisseur van dit revolutionaire stuk was Walter Tillemans, de man die ik samen met Johan de Belie in 1984 heb geïnterviewd n.a.v. het fameuze “Pak ‘m, Stanzi!” (De Rode Vaan nr.22). Omdat hij in dat interview zo te keer ging, had ik er als titel “Pak ze, Tillemans!” boven geplaatst en die is ook nu nog altijd van toepassing.
Lees verder “Walter Tillemans wordt negentig…”
We weten niet of het zo afgesproken is maar het is opvallend dat Shakespeare de eer toekomt het Antwerpse theaterseizoen te openen. Nadat het RVT met de opmerkelijke « Richard III »-vertaling van Wannes Van De Velde de spits afbeet, zien we niet alleen « Hamlet » van Hugo Claus in een regie van Walter Tillemans, maar ook de KNS opent op 4 oktober met « De feeks wordt getemd » in een regie van Karl Vibach.
Lees verder “35 jaar geleden: de Oude Will en de Nieuwe Pest”
35 jaar geleden ging de eerste Arca-productie van het nieuwe theaterseizoen, « Het Café » van R.W.Fassbinder in een regie van Jappe Claes, in première.
Lees verder “35 jaar geleden: “Het café” in de Baudelo-abdij”
Het is vandaag al vijftien jaar geleden dat de Antwerpse acteur Julien Schoenaerts is overleden. “Hij wordt unaniem door publiek, pers en theater beschouwd als een van de grootste naoorlogse acteurs in Vlaanderen, een reputatie die soms bijna mythische proporties aannam,” schrijft Wikipedia en inderdaad, die verafgoding stootte mij hevig tegen de borst. Was het daarom, of gewoon uit baldadigheid, of om anders te zijn, of omwille van een paar zaken die ik ben tegengekomen (zie verder), maar ik was géén fan. Zijn beste vertolking vond ik dan ook die van monseigneur Stillemans in Daens, als hij tegen die kruiperige pastoor (gespeeld door Jappe Claes, meen ik me te herinneren) zegt: “Hier neem mijn bisschopsring maar mee, dan kunt ge hem thuis zoveel kussen als ge maar wilt.”
Lees verder “Julien Schoenaerts (1925-2006)”
« Trafford Tanzi » van de Engelse auteur Claire Luckham vertelt via een serie ronden uit een catchwedstrijd, het leven van een vrouw, het emancipatieprobleem en de rollenpatronen waarmee zij geconfronteerd wordt. In de versie van het « Nieuw Ensemble Raamtheater » onder leiding van Walter Tillemans is het stuk « Pak ‘em Stanzi » virtuoos entertainment geworden. En dat is precies wat Tillemans met zijn groep beoogt: onderhoudend volkstheater, met volle zalen, want theater zonder publiek is geen theater.
Lees verder “35 jaar geleden: het virtuoze entertainment van “Pak ‘em Stanzi””
Het is vandaag ook 35 jaar geleden dat het Raamtheater te gast was hier naast mijn deur in het NTG met “Arme Cyrano” van Pavel Kohout.
Het werd misschien hun allergrootste succes in een regie en decor van leider Walter Tillemans zelf. Met An Nelissen (Roxane), Karel Vingerhoets (Cyrano de Bergerac), A’leen Cooreman (Montfleury, Duenna, Lise, zuster Martha enz.), Eric Kerremans (Christian de Neuvillette), John Willaert (graaf De Guiche De Lignière), Roger Van Kerpel (Le Bret, de Valvert, Carbon de Castel-Jaloux) en Bart Van Broeckhoven (Rageneau). Muziek: SOF (met o.m. Eddy Vingerhoets). Karel Vingerhoets kreeg voor zijn prestatie de Oscar de Gruyterprijs en dat was zo maar eventjes de zesde keer dat een acteur of actrice uit een Tillemans-productie werd gelauwerd. De voorstelling was zo succesvol dat Tillemans ze ook in het Weense Burgtheater mocht brengen, waar Vingerhoets dan de rol van Rageneau speelde.
dagelijks iets degelijks 