Vandaag is het 240 jaar geleden dat Wolfgang Amadeus Mozart de laatste hand legde aan zijn 21ste klavierconcerto, later bekend als K.V.467 (Köchel Verein), maar eigenlijk nog veel meer als de muziek voor de film “Elvira Madigan” van Bo Widerberg uit 1967. Men vindt het dan op YouTube makkelijker terug onder die titel dan onder de officiële benaming.
Lees verder “240 jaar geleden: Mozart schrijft zijn 21ste klavierconcerto”
Op 24 februari 1650 was waarschijnlijk de eerste opera te horen in Brussel. Ter gelegenheid van het huwelijk van Filips IV van Spanje en Maria Anna van Oostenrijk werd toen “Ulisse all’isola di Circe” van Gioseffo Zamponi uitgevoerd.
Lees verder “375 jaar geleden: eerste opera in Brussel”
Het is waar: Vlamingen lopen vaak gebukt onder een minderwaardigheidscomplex. Op het gebied van de kunsten kan men zich echter afvragen waar dit vandaan komt. En daarbij is het niet eens nodig om naar “ons roemrijke verleden” te verwijzen, zoals een bepaald gedachtengoed maar al te graag doet, want ook in de 21ste eeuw behoren wij tot de koplopers van diverse disciplines. Zo b.v. de mode, de design, de architectuur en ook de hedendaagse dans, een genre dat zowel hevige voor- als tegenstanders kent. België staat aan de wieg ervan met een man als Maurice Béjart (foto Jean-Marie Waregne via Wikipedia).
Lees verder “65 jaar geleden: het ballet in Vlaanderen”
« Opera » is was veertig jaar geleden brandend actueel in Vlaanderen. Pamfletten werden uitgedeeld aan de ingang van de schouwburgen en de programmaboekjes van de « Opera voor Vlaanderen » omvatten een toelichting bij de begroting onder het motto : « Cultuur, geld en democratie ». Er werd ook weer gesproken over opera. Vooral als het om centen ging. Het NTG vindt dat het te weinig geld krijgt? Jef Demedts schopt wild om zich heen, Gerard Mortier van de Muntschouwburg krijgt een trap op een welgemikte plaats. Een nieuw productiesysteem voor onze filmers, wat inhoudt minder subsidies ? Zelfs de blauwer-dan-blauwe Guy « Potlood » Thijs zegt : « Als de opera zoveel miljard krijgt, ikke dan ook ! »
Lees verder “Veertig jaar geleden: opera, to be or not to be”
Nederlands onderzoek heeft uitgewezen dat de voornaamste reden waarom ‘de man in de straat’ wegblijft uit de cultuurtempels NIET de toegangsprijs is (eerste klasse-voetbal b.v. is veel duurder), maar vooral de houding van de kunstenaars zelf. Die WILLEN eigenlijk niet dat het grote publiek naar hun (sowieso toch door de staat gesubsidieerde) producties komen kijken. Hoe minder volk, hoe grotere Kunst! * Hieraan moest ik denken toen ik de jongste balletproductie van Maurice Béjart zag op muziek van Queen. Een enthousiaste zaal die meezingt en in de handen klapt, ik heb het bij ballet nog nooit meegemaakt. En wat gebeurde er? Meteen werd mijnheer Béjart door het balletwereldje verloochend. Publiek dat zich amuseert, dat kan toch geen Kunst zijn? * Meezingen en meeklappen was er niet bij 25 jaar geleden als het Ballet van Vlaanderen optrad in de opera, maar de vier stukken op muziek van Philip Glass, Arvo Pärt, Sergei Prokofiev en Franz Schubert zijn zeker te genieten door eenieder met een open geest. Vooral dankzij twee jonge Belgische choreografen. (RDS in HLN van 19/5/1998)
Het is vandaag al dertig jaar geleden dat de Argentijnse balletdanser Jorge Donn is gestorven aan aids.
Lees verder “Jorge Donn (1947-1992)”
Het is vandaag al vijftien jaar geleden dat in Lausanne de vernieuwer van het ballet Maurice Béjart op tachtigjarige leeftijd is overleden (foto deredactie.be).
Lees verder “Maurice Béjart (1927-2007)”
35 jaar geleden ging ik Patricia Kuypers interviewen: “Dansen is op de eerste plaats een manier van communiceren”…
Lees verder “35 jaar geleden: interview met Patricia Kuypers”
De Opera voor Vlaanderen wilde van Rossini’s « La Cenerentola» (« Assepoester ») iets speciaals maken. Er was nog eens een niet-traditionele regie (van Albert-André Lheureux) én men wou ermee doelgericht naar een kinderpubliek toe werken. Men faalde op de twee vlakken en het samengaan van deze twee factoren was daar zelfs wellicht niet eens vreemd aan.
Lees verder “35 jaar geleden: wie de jeans past, trekke ze aan”
Zesentwintig jaar geleden ben ik in het Filmmuseum naar “Häxan” gaan kijken, een “stomme” film uit 1922 van de Deen Benjamin Christensen. Deze film had een historisch belang omdat het de eerste niet-documentaire film was met volledig naakt, maar dan wel op de rug gefilmd en wegens de semi-documentaire aanpak (nagespeelde realiteit) ook totaal niet erotisch. Maar goed, de begeleider van dienst was de legendarische Brusselse pianist Fernand Schirren, die vandaag precies twintig jaar geleden is overleden.
Lees verder “Fernand Schirren (1920-2001)”
dagelijks iets degelijks 