45 jaar geleden: “De stomme van…” op de markt van Temse

45 jaar geleden: “De stomme van…” op de markt van Temse

Hoera! Ze zijn er! Reeds vlak voor de pauze van het nieuwe stuk « De stomme van… » van de Vieze Gasten (Vuile Mong is in de anonimiteit van de groep ondergedoken) weerklonk deze kreet. En dat was dan niet enkel om de incidentrijke aankomst van de Ronde van België aan te kondigen, maar toen reeds was het duidelijk dat de Vieze Gasten eindelijk op het punt waren gekomen, waar ze reeds jaren naartoe aan het groeien waren zonder er ooit echt in te slagen hun goede bedoelingen waar te maken. In dit programma ter gelegenheid van « 150 jaar België » echter is alles tot in de… puntjes verzorgd (tekst en spel, humor en ernst, muziek, zowel compositie als uitvoering enz.), zo heeft dat onzalig herdenkingsjaar toch nog iets goeds opgeleverd.

Lees verder “45 jaar geleden: “De stomme van…” op de markt van Temse”

Arturo Corso (1937-2010)

Arturo Corso (1937-2010)

Het is al vijftien jaar geleden dat Arturo Corso is overleden. Ik ben nog altijd op zoek naar zijn geboortedatum, want ook Frans Redant die de legendarische Italiaanse theaterregisseur hieronder herdenkt, moet het antwoord op die vraag schuldig blijven.

Lees verder “Arturo Corso (1937-2010)”

Dertig jaar geleden: “Hadewych” door de Internationale Nieuwe Scène

Dertig jaar geleden: “Hadewych” door de Internationale Nieuwe Scène

“Wat is er toch geworden van het geëngageerde theater ? In de jaren zeventig was het bon ton te geloven dat de arbeider tot revolte en zelfverheffing kon worden gebracht door middel van toneelspel. De arbeider zelf dacht daar helaas totaal anders over. Hij bleef gewoon naar het voetbal gaan en wachtte op de komst van VTM. Het geëngageerde toneel stierf dan ook een weinig nobele dood, niet zozeer door gebrek aan publiek, als door gebrek aan het juiste publiek. Er kwamen in hoofdzaak snobs, bourgeois en syndicaal afgevaardigden kijken.”

Lees verder “Dertig jaar geleden: “Hadewych” door de Internationale Nieuwe Scène”

Veertig jaar geleden: de tradities van de Nieuwe Scène

Veertig jaar geleden: de tradities van de Nieuwe Scène

Hoe een dubbeltje rollen kan. Destijds splitste de Internationale Nieuwe Scène zich in enerzijds het Collectief, waarvan de leden de volksere Italiaanse Fo-import voorstonden, en anderzijds de Mannen van den Dam, die aan de zogenaamde Brechtiaanse theaterbenadering de voorkeur gaven. Het was een bikkelharde strijd destijds, maar het dubbeltje hotste en botste en uiteindelijk zijn de « Mannen » de « nieuwe esthetiek » gaan aankleven, terwijl het juist het Collectief is dat eerst een Brecht-collage heeft gerealiseerd (« Het ja en het nee van B.B. ») en daarna « Moeder Courage en haar kinderen ». Uit beide producties is nu een muziekselectie gemaakt en op plaat verschenen. Ondertussen wordt nochtans ook de Fo-traditie levendig gehouden met een (voor het Vlaamse landsgedeelte alleen al) derde versie van « Wij betalen niet ! ». Beide producties roepen echter een paar bedenkingen op…

Lees verder “Veertig jaar geleden: de tradities van de Nieuwe Scène”

Erna Palsterman wordt zeventig…

Erna Palsterman wordt zeventig…

De Gentse actrice Erna Palsterman viert vandaag haar zeventigste verjaardag. Ik herinner me dat ik haar een twintigtal jaren geleden heb geïnterviewd voor Het Laatste Nieuws en de eindredactie zette daar toen al de titel “Erna Palsterman voelt het wegen der jaren” boven. Daar was ze vermoedelijk toen niet erg blij om, maar ik heb haar sindsdien niet meer teruggezien om haar uit te leggen dat ik geen schuld trof in deze onheuse bejegening. Dat interview zelf heb ik ondertussen ook nog niet teruggevonden, men zal het dus met een telefonisch interview moeten doen van nog eens vijftien jaar daarvóór…

Lees verder “Erna Palsterman wordt zeventig…”

Vijftig jaar Internationale Nieuwe Scène

Vijftig jaar Internationale Nieuwe Scène

Aangezien De Rode Vaan vandaag precies veertig jaar geleden uitpakte met een artikel over “Tien jaar INS”, neem ik aan dat ik nu mag uitpakken met de vijftigste verjaardag van de Nieuwe Scène. Daar ik echter al jaren het theater in Vlaanderen (en elders) niet meer volg, weet ik niet of de INS op dit moment eigenlijk nog wel bestaat. Misschien kan iemand mij daarover inlichten?

Lees verder “Vijftig jaar Internationale Nieuwe Scène”

25 jaar geleden: cultuur in Gent (301)

25 jaar geleden: cultuur in Gent (301)

Multiculturaliteit. ’t Is een modewoord, maar dat wil daarom niet zeggen dat het gegeven op zich ook nieuw is. Vooral Vlaanderen is altijd een verzamelplaats geweest van allerlei nationaliteiten, ieder met hun eigen cultuur. Tijdens het lunchconcert in de opera werden we daar 25 jaar geleden nog eens aan herinnerd door een verzameling aria’s onder de titel « op het kruispunt tussen Italië en Engeland ». Maragarida Natividade, Rachel McCall en Marc McFayden zongen werk van Monteverdi, Cavalli, Vivaldi, Haendel en Purcell. En de basso continuo (in moderne termen zouden we kunnen zeggen: de ritmesectie) is ook al multicultureel: Xavier Rivera speelt clavecimbel en Piet Strijckers strijkt. Thuis zijn kleren, maar hier de viola da gamba (foto YouTube). * ’s Avonds was er in de Tinnen Pot een multicultureel stuk in de meer hedendaagse betekenis van het woord. Charles Cornette en Bodé Owa van de Internationale Nieuwe Scène speelden « Memories » van Jean Collette. * De herhaaldelijk gelauwerde dansproductie “7 for a secret never to be told” van Wim Vandekeybus tenslotte was te zien in Vooruit. (HLN, 6/3/1998)

Vijftig jaar geleden: première van “Mistero Buffo”

Vijftig jaar geleden: première van “Mistero Buffo”

En op het moment dat wij dus ’t zotteke zaten uit te hangen terwijl we Germaniak in elkaar aan het knutselen waren, ging in Brussel “Mistero Buffo” van de Internationale Nieuwe Scène in première. En zo waren wij er ons totaal niet van bewust dat er op dat moment theatergeschiedenis werd geschreven…

Lees verder “Vijftig jaar geleden: première van “Mistero Buffo””