Categorie: wereldmuziek

Ritchie Valens (1941-1959)

Ritchie Valens (1941-1959)

Ricardo Valenzuela zou vandaag tachtig jaar zijn geworden. Misschien zou hij die verjaardag gewoon in alle anonimiteit bij zijn Mexicaanse familie in Texas hebben gevierd, maar net zo goed zou het in Las Vegas kunnen zijn geweest met champagne, coke (maar dan geen coca cola) en bourbon à volonté. Misschien zou Valenzuela dan reeds honderd kilogram wegen en op een dieet van hamburgers, pep- en slaapmiddelen leven, misschien (maar veel minder waarschijnlijk) zou hij nog slank zijn en met zijn sexy grijze haren nog af en toe opduiken in de hitparade.

Lees verder “Ritchie Valens (1941-1959)” →

25 jaar geleden: Tam’Echo’Tam in de Gele Zaal

25 jaar geleden: Tam’Echo’Tam in de Gele Zaal

Nadat ik in de jaren negentig was “overgeschakeld” op klassieke muziek, duurde het tot 8 mei 1996 vooraleer ik nog eens naar een popconcert ging. En dan nog, “popconcert”: het betrof een voorstelling in de Gele Zaal van de eerste CD “A Cappella” (*) van het Brusselse vocale kwartet Tam’Echo’Tam.

Lees verder “25 jaar geleden: Tam’Echo’Tam in de Gele Zaal” →

25 jaar geleden: de erotische uitstraling van bijna naakte jongemannen

25 jaar geleden: de erotische uitstraling van bijna naakte jongemannen

Een concert met alleen maar slagwerk. Je zou denken dat dit voor de kenners is. De mensen die je normalerwijze alleen maar bij Logos aantreft. Zeker als je weet dat de tickets 700, 900 en 1.200 fr. kosten. Maar nee, de Japanse groep Kodo (uitspreken met de nadruk op de tweede lettergreep) heeft z’n drie concerten in de Bijloke zo goed als uitverkocht, zodat er zelfs een bijkomend concert diende te worden gegeven.

Lees verder “25 jaar geleden: de erotische uitstraling van bijna naakte jongemannen” →

Veertig jaar geleden: Nazaré Pereira in Théâtre 140

Veertig jaar geleden: Nazaré Pereira in Théâtre 140

Veertig jaar geleden was de Braziliaanse zangeres Nazaré Pereira te gast in het Brusselse Théâtre 140. Bij die gelegenheid heb ik haar geïnterviewd voor De Rode Vaan, wat wij naderhand wel hebben gepresenteerd als een aflevering van de rubriek “Aan het lijntje”. Maar het was dus een écht interview en niet aan de telefoon. Als ik mij goed herinner, vond het wel niet de avond zelf plaats, maar een dag eerder.

Lees verder “Veertig jaar geleden: Nazaré Pereira in Théâtre 140” →