35 jaar geleden: tango, de blues van Buenos Aires

35 jaar geleden: tango, de blues van Buenos Aires

« Can white men play the blues ? » Ondanks Eric Clapton en zovele anderen werd de vraag nooit geheel bevredigend beantwoord. Maar « can Europeans dance the tango ? » We zagen het danscentrum d’Oude Kapel samen met het Multatulitheater aan het werk in « Por Amor del Tango » en plaatsten er een aantal vraagtekens bij…

Lees verder “35 jaar geleden: tango, de blues van Buenos Aires”

25 jaar geleden: Cultuur in Gent (99)

25 jaar geleden: Cultuur in Gent (99)

Dirk van Esbroeck is opgegroeid in Argentinië. Als 18-jarige had hij er reeds werk op een bureautje toen zijn ouders besloten terug in België te gaan wonen. Dirk kwam tegen zijn zin mee, maar is uiteindelijk toch gebleven. « Tango-muziek spelen en zingen heeft me geholpen om hier beter te aarden », zegt hij. Hij studeerde aan het HRITCS maar al vlug bleek dat bij film alle energie kruipt in het bijeenzoeken van geld. Toen hij voor de documentaire « Brussel » van Marc Sibille wat filmmuziek mocht schrijven, besloot hij dat zijn roeping in de muziek lag. Met Paul Rans en Wiet van de Leest vormde hij Rum. In de jaren tachtig voegde Juan Masondo zich bij de groep. Masondó (geboren in Cordoba, Argentinië) kwam naar Leuven om daar aan de universiteit als landbouwkundig ingenieur een stage te doorlopen, maar ook hij vond zijn roeping in de muziek. Toen Rum ter ziele ging, trokken Van Esbroeck en Masondo samen rond en soms met de groep Tango Al Sur. Maar vanavond zijn ze wel degelijk onder hun beidjes te gast in de Hotsy Totsy voor een gratis concert. (HLN, 29/4/1997)

Twintig jaar geleden: de zwarte doos van Maria de Buenos Aires

Twintig jaar geleden: de zwarte doos van Maria de Buenos Aires

Op 11 februari 2000 ging in een loods in de Gentse zeehaven “Maria de Buenos Aires” door I Fiamminghi in première. Nu speelt deze tango-opera van Astor Piazzolla zich wel af in een havenkroeg van Buenos Aires, maar toch is deze locatie verrassend. Rudolf Werthen liet echter speciaal voor deze voorstelling een “black box” bouwen, een zwarte doos, die omzeggens overal kan worden geplaatst en waarin de toeschouwers ook kunnen plaatsnemen om op die manier opgenomen te worden in de intimiteit van het werk.

Lees verder “Twintig jaar geleden: de zwarte doos van Maria de Buenos Aires”