Sommige lezers zullen in de jaren tachtig wel de indruk gehad hebben dat er geen enkel blad in Vlaanderen was dat zoveel aandacht besteedde aan allerlei facetten van de opera, dan De Rode Vaan. « Dat is vreemd » zullen de lezers dan allicht zeggen, « want opera is toch een uiting van burgerlijke cultuur, wezensvreemd voor de arbeidersklasse ». « Dat is normaal », zal men vanuit een bepaalde hoek daarop repliceren, « want ook in de landen van het reëel bestaande socialisme wordt de opera hoog in aanzien gehouden. » « Dat is vreemd, » zeggen de tegenstanders dan weer, « want het is een heel dure kunstvorm die in deze crisistijd veel geld opslorpt dat veel beter zou kunnen worden aangewend in de sociale sector ». « Dat is normaal » willen de voorstanders toch het laatste woord hebben, « want de opera is een arbeidsintensieve werkaangelegenheid en hier investeren betekent juist dat men tal van arbeidsplaatsen in stand houdt ».