En tenslotte (voor vandaag toch) zal het morgen ook al vijtien jaar geleden zijn dat Rick James is overleden. Ik geef het toe, ik was geen fan (zoals mag blijken uit bijgevoegde recensie uit De Rode Vaan), maar dat belet me niet om toch even aan de man terug te denken…

Zowel Motown als Stax doen ons hart smelten en ook de Philly Sound en zelfs de beter disco kunnen onze voeten in beweging brengen, maar voor funk, beste lezer, daarvoor moet u elders zijn. Daarom wellicht dat de nieuwste revelatie (op traditionele soul-label Motown nota bene) Rick James niet aan ons besteed is. Hijzelf noemt zijn muziek « punk funk » omdat er nogal wat agressie in zijn teksten schuilt (je zou voor minder met de Amerikaanse samenleving in onvrede leven als je opgroeit in een ghetto), maar zelf zouden we dat begrip toch liever niet hanteren, want muzikaal correspondeert het met niets.
Tekstueel dus wel, zodanig zelfs dat James zelf over zijn jongste elpee « Street Songs » spreekt in termen van een concept-elpee. Het reggae-achtige « Mr Policeman » is in deze contekst het sleutelnummer. Maar het bekendst is natuurlijk de hit « Super Freak » die representatief is voor het hele album. M.a.w. als je van freak houdt, zal ook de rest je wel bevallen. Indien niet, dan ben je maar zoals wij.