Categorie: autobiografie

Vijf jaar geleden: “Liefdes kreten” van Staf de Wilde…

Vijf jaar geleden: “Liefdes kreten” van Staf de Wilde…

Staf de Wilde heeft een nieuwe dichtbundel uit, en wat voor één! Een dichtbundel is normaal gezien een nietig ding dat je met gemak in je binnenzak kan steken, maar “Liefdes kreten” is een kanjer van meer dan 300 bladzijden en kan dus gerust dienen om iemand ook letterlijk mee onder tafel te slaan. De ondertitel luidt “Gedichten over tederheid en erotiek” en ze staan in chronologische volgorde. Het begint dan ook met een meisje dat “in de klas zit te dromen” en eindigt met de belofte van Staf om niet meer te “jagen op het vrouwelijk wild”! We zijn dus blijkbaar wel écht oud geworden ondertussen…

Lees verder “Vijf jaar geleden: “Liefdes kreten” van Staf de Wilde…” →

25 jaar geleden: Le Franlou wordt gesloten

25 jaar geleden: Le Franlou wordt gesloten

Op 30 april 1999 is café Le Franlou in Brussel dicht gegaan (bij het op zoek gaan naar informatie, heb ik gemerkt dat er op dit moment nog altijd een café Le Franlou in Brussel is, maar dat heeft hier niets mee te maken). Le Franlou was mijn stamcafé in de periode dat ik voor de socialisten heb gewerkt. De eerste vijf jaar was dat in het hoofdgebouw van de Socialistische Mutualiteit op het Sint-Jansplein en dan moest je de rue de l’Escalier beklimmen om bij le Franlou te geraken en daarna nog eens dezelfde periode in het partijlokaal van de SP/PS in de Keizerslaan en toen moest je de rue de l’Escalier afdalen. Met andere woorden, le Franlou lag omzeggens juist in het midden van die twee werkplaatsen en zorgde dus gedurende tien jaar voor een toevluchtsoord op de middag.

Lees verder “25 jaar geleden: Le Franlou wordt gesloten” →

Vijftig jaar geleden: “Song for Salina” voor Rod Stewart

Vijftig jaar geleden: “Song for Salina” voor Rod Stewart

Frank Van der Herten (foto) was een vriend, eerst bij de socio-culturele werkgroep van Jeugdclub Broebelke en nadien bij de jongerengroep De Veldstraat, die mij verzocht een tekst te schrijven op een nummer dat hij had gecomponeerd. Eigenlijk had hij ook al een tekst, of beter gezegd een “verhaal” of een “idee”, in zijn hoofd en ik werd vriendelijk verzocht mij daarop te inspireren. Dat vond ik eigenlijk zelfs een goed idee, want zoals ik reeds meerdere malen heb gezegd, ik ben helemaal geen goede schrijver als het op pure fantasie aankomt. Daarmee wil ik helemaal niet zeggen dat onderstaande tekst ermee door kan, maar het was toch een van de zeldzame keren dat ik toch iets op papier heb gekregen.

Lees verder “Vijftig jaar geleden: “Song for Salina” voor Rod Stewart” →

Dertig jaar geleden: “officiële” aanstelling als medewerker van HLN

Dertig jaar geleden: “officiële” aanstelling als medewerker van HLN

Alhoewel ik al enkele jaren aan het werk was als medewerker van de Gentse editie van Het Laatste Nieuws (en als muziekredacteur ook wel voor de nationale krant), kreeg ik dertig jaar geleden een brief waarin mijn “officiële” aanstelling als medewerker van HLN werd medegedeeld.

Lees verder “Dertig jaar geleden: “officiële” aanstelling als medewerker van HLN” →

Dertig jaar geleden: wie kent er nog Dem Face?

Dertig jaar geleden: wie kent er nog Dem Face?

Vandaag is het dertig jaar geleden dat een vriendin waarmee ik vooral ging sporten (zwemmen, fietsen en lopen en merkwaardig genoeg deden we toch niét aan triatlon) in het huwelijk is getreden. Op het huwelijksfeest ontmoette ik toen Frank De Mey, die op dat moment in een groepje bleek te spelen, Dem Face. Uiteraard koppelde ik het nuttige aan het aangename en heb ik hun eerste mini-CD besproken voor Het Laatste Nieuws, waar ik toen voor werkte.

Lees verder “Dertig jaar geleden: wie kent er nog Dem Face?” →

35 jaar geleden: perschef bij minister De Batselier

35 jaar geleden: perschef bij minister De Batselier

Het is vandaag al 35 jaar geleden dat ik ben begonnen als perschef van Norbert De Batselier, die toen ondervoorzitter van de Vlaamse regering was (een soort van vice-president zeg maar) en minister van economie. Op papier moest dit de bekroning van mijn professionele carrière worden, in werkelijkheid werden het de drie zwartste maanden uit mijn leven. Ik weet nog heel goed dat ik op een woensdag ben begonnen en dat ik op zaterdag een fuif gaf in de Grote Avond om mijn nieuwe job te vieren. Maar er viel toen al helemaal niets te vieren. Er heerste een begrafenisstemming. Ik herinner me nog dat een vriendin me met de beste bedoelingen een nieuwe das had gekocht en dat ik samen met Vuile Mong daar droefgeestig zijn meezinger “Ze noemen mij Gerard Plastron” (op de wijze van “Juul Kabas”) heb aangeheven. Of ik gehuild heb, weet ik niet meer, wellicht heb ik me “sterk gehouden”, zoals dat dan heet, maar, ach Mong, het huilen stond me veel nader dan het lachen…

Lees verder “35 jaar geleden: perschef bij minister De Batselier” →

Twintig jaar geleden: pientere Andries Verspeeten verschalkt favorieten

Twintig jaar geleden: pientere Andries Verspeeten verschalkt favorieten

Twintig jaar geleden wist Freddy De Geest ons in De Gentenaar te melden dat de “boomlange” maar “pientere” Andries Verspeeten samen met “oude vos” Steven De Neef de favorieten Iljo Keisse en Dimitri De Fauw wist te verschalken in het nationale kampioenschap ploegkoers!

Lees verder “Twintig jaar geleden: pientere Andries Verspeeten verschalkt favorieten” →