Vijftien jaar geleden: Christophe Peeters in “De naaktkalender”

Vijftien jaar geleden: Christophe Peeters in “De naaktkalender”

Alhoewel ik doorgaans een supporter was van de Gentse burgemeester Daniel Termont (zo lang hij zich niet ontpopte als rabiate N-VA-hater) moest het mij vijftien jaar geleden toch van het hart dat ik het niet eens was met zijn negatieve reactie op het feit dat schepen van sport Christophe Peeters mee naakt op de foto was gegaan met de (overigens erg appetijtelijke) Gentse rugbyspeelsters (*). Termont beweerde dat Peeters zijn schepenlint te schande had gemaakt, omdat dit lint de edele delen van de schepen bedekte. Ik zou integendeel stellen dat die onnozele vod eindelijk eens voor iets nuttigs heeft gediend. Volgens mij was Daniel gewoon jaloers omdat hij (net zoals ik trouwens) niet meer in aanmerking komt voor naaktfoto’s. En daarom, om hem en ook wel Chris Peeters een beetje te troosten, hierbij een artikel over naakt en erotiek in fotografie en plastische kunst.

Lees verder “Vijftien jaar geleden: Christophe Peeters in “De naaktkalender””

Clive Staples Lewis (1898-1963)

Clive Staples Lewis (1898-1963)

Een mens leert altijd bij: zo verneem ik pas nu dat niet enkel Aldous Huxley, maar ook zijn collega Clive Staples Lewis, beter gekend als C.S.Lewis, de auteur van o.a. “The chronicles of Narnia”, op dezelfde dag is gestorven als John Kennedy. Ook voor hem geldt dus wat ik bij Huxley heb geschreven: zijn dood zal wel zo goed als onopgemerkt voorbijgegaan zijn. De christelijke schrijver Peter Kreeft heeft het boek Between heaven and hell geschreven, over de hypothetische ontmoeting tussen deze drie beroemdheden na hun dood in een soort hiernamaals.

Lees verder “Clive Staples Lewis (1898-1963)”

55 jaar geleden: “Judith en Holofernes”

55 jaar geleden: “Judith en Holofernes”

Heb ik jullie al verteld dat ik ooit een opera heb “geschreven”? Ik dacht van wel, maar ik vind het niet terug, dus bis repetita placet. Uiteraard kan ik daar geen exacte datum meer op plakken, de reden waarom ik dan teruggrijp naar deze feestelijke zomerdag is tweeledig: (1) ik moet reeds tamelijk “oud” zijn geweest en (2) het moet in de tijd geweest zijn vóór ik Johan de Belie heb leren kennen, want anders zou ik die daar zeker bij hebben betrokken. Het thema was “Judith en Holofernes” (cfr.bovenstaand schilderij van Caravaggio), m.a.w. het thema waarmee Mieke Musschoot enkele jaren later zou doctoreren, maar dat wist ik op dat moment uiteraard nog niet.

Lees verder “55 jaar geleden: “Judith en Holofernes””